Неге менің бітпеді бұл ертегім?..
Неге менің бітпеді бұл ертегім?..
Неге жалғыз жаныма мұң ертемін?..
Қалыңызшы ескіріп..елес болып...
Барыңызшы... Сізсіз де күнелтемін!
Неге менің бітпеді бұл ертегім?..
Неге жалғыз жаныма мұң ертемін?..
Қалыңызшы ескіріп..елес болып...
Барыңызшы... Сізсіз де күнелтемін!
Елік көңіл елеңдеген,
Жаныңызға барғым кеп.
Сұрадыңыз менен неге,
Кімді сүйіп қалдың деп.
Жыр жазбайтын ақынымсыз сіз менің...
Көктемдерден сезінсем де күз демін,
Мен әйтеуір сізден күдер үзбедім.
Жырақтағы жақынымсыз сіз менің,
Тірлікте тоғыспайтын жолдар барын,
Біле тұра бәрібір армандадым.
Жек көріп кеттім сосын «Ұят» деген,
Өмірдің жалған заңын.
О, не деп сыр ашам сізге мен...
Көп болды... көзде мұң жүзбеген
Көп болды, мұңнан жыр тізбегем.
Бостан күн көшкелі басымнан,
Жүрегім тірі екен ғой,
Санағам тоқтағанға,
Елсізде жүр екем ғой,
Сен іздеп таппағанда.
Біздің көңіл мұңжерік...
Біздің көңіл мұңжерік...
Бояуы оңған күндерден белгісізді іздедік.
Алаңсызбын дегенім алдағаным әшейін,
Қазір менде ақыл жоқ...
Керегі не?...
Онсыз да өмір сүре алам.
Сағыныштың айналып себебіне,
Мен осы соңғы кезде біртүрлімін...
Жиі-жиі көмкеріп күлкімді мұң.
Бұрынғыдай алмайды тынышымды,
Жербетілік мазасыз күңкіл,күбір...
Тағатымды тауысып, тал бойымды тұтатқан,
Көзіңіздің қиығы.
Аңсаусыз да шаршаусыз бір мейірге жұтатқан,
Күндерім-ай бұйығы...
Күлкі болмай кетті білем, күлкім де,
Қарашаның қабағынан мұң сауып.
Қайтем енді... Ертелі-кеш бұл күнде,
Есіл-дертім сіздің жаққа тұрса ауып.
Мен сізбенен дерттімін...Сіз қалайсыз?
Жүз жаралап жанымды жүз жамайсыз.
Жүрсем дегем жаурамай, жалындамай,
Бір сергелдең тап болды бізге абайсыз.
Абайсызда атылған кесектерден,
Оқ жыландай улаған өсектерден.
Нәпсі демі аңқыған төсектерден,
Жерігенде сезімнен есептелген.
Көріп тұрып құша алмаудың қайғысын,
Сезіміңді тұсаулаудың қайғысын,
Қанат бітіп ұша алмаудың қайғысын,
Менен артық кім білсін?!
Сізді сүю қылмыс па?.. Солай ма, аға...
Жан құрбым жүр сене алмай.
Ар сәулесі шағылған шарайнада,
Дидарымды көре алмай.
Қас-қағым сәтте оянып алған,
Ұялшақ түске боянып алған,
ессіздеу менің арманым...
Мен сенен қайтсем безер екенмін,
Менің мылқау махаббатым,
Қалайсыз?..
Қалай жүрсіз менсіз, мұңсыз, арайсыз.
Болмысыңды сүйген едім бөлек деп,
Көңіл неден күпті еді,
Есіркеген кімді кім?..
Талайыма біткені,
Тесік қоржын тірлігім.
Таңдайымнан тәтті уды тамызған шақ,
Тағатымнан үзеді тамыз моншақ.
Сіз айтатын сабырсыз ертегі мен
күз айтатын әдемі аңызды аңсап.
Қиял өртеп тұрғанымен, кейіпкері батылсыз,
Өлеңіме сене берме, ол да мендей ақылсыз.
Күйбең күндер бояп қойған көлеңкелеп, көлгір ғып,
Күлкімдегі жоқ баяғы риясыз мөлдірлік.
Сен Түнсің ғой, аяулым, мұнар қабақ,
Туу алыстан тұнжырап тұрар қарап,
Талықсып кеп құлаған құшағыңа,
Қайран менің сезімім сыңар қанат.
Сенесің бе?.. Көөп болды...
Жыламадым...
Тұңғиықта тыншыған тұма жаным.
тым биіктен үмітім құлағанын
Санаға бағынбайтын,
шындыққа жанаспайтын.
әлемнен табылмайтын,
тірі жан таласпайтын.
Әдейі өлең үшін,
әдейі өлмеу үшін
бақыттың дерегі үшін,
бейуақ сөнбеу үшін.
өзімнен...
Күндей бейнеңді көшіріп көзімнен
сәттерді ұмытып таппаған төзімге ем.
Сөйтетін шығармын...
Көртышқанның қылығына налыдың,
Жамап алдың жүрегіңе тағы мұң.
Оның түнек кеудесінен жалғанның,
Іздеп әуре болмай- ақ қой жарығын.
Мен бе екем ұға алмайтын сөз қадірін,
Білемін сөздің мен де заттанарын.
Ендеше осы жырды жазған бүгін,
Жүрекке сақта, жаным.
Тозаңдай ем... қара тас боп бекідім,
Тастар мендей жаралады тозаңнан.
Көлік-тірлік жүргіземін тетігін,
Шаршағаным сезіліп сәл жанардан.
Тақ мініп шың мен құзынан,
Қағатын кездей қанатын.
Қанаттыларға қызығам,
Жерден көтеріле алатын.
Тойға бара жатқандай тым сәндене,
(Күн иегін бүкір дөңге сүйепті).
Көкжиектер көйлек киіп алды, әне,
Күлгін түсті, етегі қызыл жиекті.
Жусан жұлдым желге ырғалып қылқиған,
Ат тұяғының мың-сан дүбірі қиқулап.
Қойтастарға да, обаларға да,
Запырандай ащы күй тұнған.
Батысты біреу «мәдениеттің қақпасы» деді,
Сол қақпадан енуден сақтасын.
Батыстың саталақ бояудан баттасқан өңін,
Қызықтап, көзімді сатпаспын.
Түйелер шөккен төбелер менікі,
Қарсақ қашқан құмдар менікі.
Талыстай белдер менікі,
Күмістей көлдер менікі.
Ғұнның мын-сан найзасындай,
Күннің инесі жерге шаншылды.
Таң құшағын жайғанда бай,
Шөпке қондырдым шық қылып тамшымды.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі