Қажыдым
«Жалғыздың үні,
Жаяудың шаңы
Шықпайды» деген
Мақалдың мәні
Сұрадың, қарыз дедің,
Жәрдемді парыз дедім...
Ол сәтте мен ғажайып
Ақын ем, нағыз едім.
Талықсыды, талды әбден ел ана,
Қинады дер болсаңыздар не ғана:
Жөргегінде үзілер ме жұлыны
Дүниеге келмей жатып «Невада!»
Оралды наурыз араңа
Жақсылық басы сана да,
Мәнісін, жұртым, сарала,
Қосылар көп нәр санаңа.
Малға да, малы барға бас ұрмаған,
Кедейлік қасіретіне жасымаған.
Өмірге өзі шашу болып келіп,
Шашу боп өткен қандай асыл анам!
Япыр-ай, қаскөй тағдыр-ай,
Қандай еді салмағың.
Алысып бақтым,
Деп саған көнсем бе?
Әйел дейсің осалсынып,
Көңілің жұбап құр алдайсың.
Өзің және сол әйелсіз,
Бір күн өмір сүре алмайсың.
Алаулап аппақ сәулесі шайып маңайды,
Батар күннің арайы қызыл тарайды
Біртіндеп күрең көлеңке жапқан қою түн,
Ақтанды күтеді ағарып атқан арайлы.
Еркелеп, еркін жүріп жыр елінде,
Мұңлының шырақ жаққан жүрегінде.
Көксейсің күндеріңді қайран көңіл,
Ойлама оралмасты құр егілме.
Сенбей тұрам,
Ешкімге де сенбеймін.
Скептик деп кінәләсаң сен, мейлің.
Кіршігі жоқ сәби көңіл менде де
Ұлтым десем шығасың саққа жорып,
Бейкүнәға күйені жақпа, қорық...
Мен намысын жоқтасам несі айып,
Көл жағасын жүрмей ме қызғыш қорып!
Етектен бірін-бірі басқан қауым,
Айтпайсың не екенін ашып дауын.
Бәрібір ел біледі, таластарың —
Әрқайсың өз тобыңмен шығар тауың.
Тоғыз айт, тіпті тоқсан айт
Жоқ па деймін мұны ұққан.
Мода қуған «жалаңаш»,
Бой түзеген «аштар» жүр
Бақыттымын дейсің,
Сенбеймін сөзіңе
Ішіңді көріп тұрмын
Қарап мұң тұнған көзіңе.
Бір ауыз сөз кеудеме құйынды алып
Кіргізгендей жанымды үйірді анық.
Соқыр, саңырау,
мылқау боп жүрсең-дағы
Қарсылық жоқ,
Сен де ұсын ат сауырын...
Айналаңның асылын тап тәуірін.
Өнер бірақ без емес, бояп сатар,
Абайла десе, ашынып,
«Ал, әйда!» — десе, тасисың.
Қылығыңды қаз қойса,
Желкенді ғана қасисың.
Дүние кең, аяулым, бұлғақта да,
Жүр осылай өлеңмен сыр бапта да.
Ақынның тек спортшы емесін ұқ,
Кейін қарай өзгені шынтақтама.
Тұз қатпасаң, татымсыз,
Төбетің соққан тамағың.
Көп қатын көрші тағы оны,
Кіржие қалсын қабағың.
Қыран қырымнан көреді,
Бірақ ол көрегенмін демейді.
Еліктен сымбатты өтпейді,
Бірақ ол сұлумын демейді.
Талыс құлақ бітеді саңырауға,
Жыбырласа ерінің қалдың дауға.
Өкшесіне абайсыз тисе аяғың
Өзің қашқан машаяқ,
Ажуа еріккен елге,
Күлкі мол сен тұрған жерде.
Сылдыр сөз су болып аққан
Жазушы атанып сен де
Нар болып қаншама ауыр
Көтердім өмірдің жүгін.
Бәріне — жақын, дос, бауыр,
Сыйлап ем жанымның гүлін...
Махаббаттың отын алау
Құяр оған жан аз ба!
Жанып кетпей қалай тұр деп
Таңданамын қағазға!
Жаңбырдан соң күн жүрегі елжіреп,
Төңіректі нұрға көмді, жел жібек.
Желпіп қалып, ақ маржандар сусыды
Қарағайдың кірпігінен мөлдіреп.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі