Жаурадым-ау тыңдап күздің әнін көп
Жаурадым-ау тыңдап күздің әнін көп,
«Жылыт» деп ем, неге өртедің жалын боп?
Қанатымның қауырсынын өрт шалған,
Қоштасар ем, қоштасуға әлім жоқ.
Жаурадым-ау тыңдап күздің әнін көп,
«Жылыт» деп ем, неге өртедің жалын боп?
Қанатымның қауырсынын өрт шалған,
Қоштасар ем, қоштасуға әлім жоқ.
Кірпікке тағы да қонар мұң,
Неге мен күлуді доғардым?
Өзімнен адасып… іздедім…
Қай жерде, қай күні жоғалдым?
Қиялымда жүрем енді тербетіп,
Жүрек жатыр ақ жауынын селдетіп.
Аспанның да түнеріп тұр қабағы,
Астана да суық тартты сен кетіп.
Саумал түннен аппақ арман сауамын,
Қара жерге ақ қар болып жауамын.
Кетсем деймін аспан жаққа, жыраққа,
Мен білмеймін себебін,
Көз жасымнан дымқыл тартқан күз демі,
Халімізден хабарсыз-ау біздегі.
Сен келердей терезеге қадалып,
Қарашығым неге сені іздеді?
Өзегімді неге өртейді барша мұң?
Оралар ма, оралмас па бал шағым?
Сізсіз өмір, көзсіз қоғам ішінде
Өзімді іздеп, жоғымды іздеп шаршадым.
Жолайрықта жолықтық, жол екіге бөлінді.
Өзіңізсіз өмірім тым көңілсіз көрінді.
Кезіктіңіз неліктен жүрегімнің сорына?
Шыға алмадым, шырмалып сезімімнің торына.
Табылмай жанымның тұрағы,
Таусылмай тағдырдың сұрағы,
Жып-жылы сәттерді қия алмай,
Көзіме ыстық жас тұнады.
Жолымды бөгеді, білмеймін, неше ырым?
Өзіме тиді-ау қырсығым, кесірім.
Айтылмай не мұңым, не сырым,
Телефон көзімнің жасына тұншықты.
Қуанта алмады-ау батса да кеш күлімдеп...
Өзіңе оралғым кеп, үніңді естігім кеп,
Көзімді жұмып алып, күрсінем үнсіз ғана,
“Бес күндік жалғанымның ең тәтті бес күні” деп.
Бәрінен шаршап кеттім:
Жанымды мұздатқан көктемнен,
Жүректі сыздатқан өткеннен.
Ап-ауыр азапты шегуден,
Өзімнің жолымды қанша рет бөгедім?!
Өзіңді жазғырып, өзімді сөгемін.
Жүректен мөлдіреп үзілген сөздерді
Амалсыз
Жасырынбақ ойнап жүрміз,
Жасырынып бірімізден-біріміз.
Бір әлемде сөздер суық,
Сезім - ызғар, гүлі - мұз.
Естімей гүл әуенін, құстар әнін,
Жүректі тіліп өтті ұстара - мұң.
Сен менің өмірім ең, өлеңім ең,
Мен саған таңда көрген түс қанамын.
Жарығыңды, жылуыңды ұсын, Күн!
Тағдыр деген – үзігі екен түсімнің.
Мен өмірге келген жоқпын, расында
Өмір маған келгендігін түсіндім.
Бір күдікпен алысып,
Бір үмітті үзбейміз.
Бірде көктем жанымыз, бірде солғын күздейміз.
Тұнжыраған сәттерде көктен сұрап медетті,
Жүрекке нұр сыйлар сезімнің,
Жүріппін арқалап азабын.
Тағдырым қолымда өзімнің,
Барлығын қайтадан жазамын.
Жазмышымның қыртыстарын өзім ғана жазамын,
Содан кейін тіршіліктің ұмытамын азабын.
Дәл қазір мен су сияқты мөлдірмін,
Су сияқты тазамын.
Ешкім бөліп алмайды ақынды елден,
Ешкім бөліп алмайды батырды елден.
Топты жарып,
Толысып шыққаннан соң
Тотыдай таңда таранып,
Толысып өскен Торғайым.
Төсіңнен сенің нәр алып,
Түлеген тыңда тал-қайың.
Торғайдың атырабында
Өткен талай ұрыстар бар.
Торғайдың топырағында
Қираған қылыштар бар.
Қарсы алса достар қанша бір жүрек,
қанша әнмен,
Қариялардың құлақ құрышы қанса әбден.
Ақ әжелердің ақ жаулығына
Сәби жүрек,боз баланың,қарттың жүрек сырын да,
Үш бақыттың,бар бағасын,атап айтқан жырында.
Абай,Мағжан тұлғалардан кейін бастап көш басын,
Ақындардың ақыны еді Мұқағали шынында.
Қазаққа жылқы мінез қанмен келген,
Шұрқырап табысатын әудем жерден.
Ат мінсем – арқаланып шыға келем,
Керіліп одан бетер керген кеудем.
Тыңда мені,
Төрт қақпалы Түркістан!
Қос қақпалы Қожа Ахмет!
Алты ғасыр арбауына шыдаған,
Еңкілдеп келіп Ебінің желі соққасын,
Алакөл, ой-хой, толқыды дейсің, Хаққа шын.
Жосытып көшін, шалқуын-ай жарықтық,
Ағытып қойып алаңсыз Жоңғар қақпасын.
СССР – жоқ!
Қалайша?!
(Жан-халім ұқ!)
Тұрып қалдым аң-таң боп,
Қаузасам қадым заман хатыменен:
Жаралған Күн нұрынан, заты ерен, –
Бұхарай – шәріптің бас мешітіне
Шыңғыс хан кірді, – дейді, – атыменен.
Мына әлем жарқыраған самаладай,
Көздерің жәудірейді баданадай.
Қоштасып қала бердің көл шетінде,
Шарқ ұрып қанат қаққан шағаладай.
Жарығым-ай, миыңды миналадым,
Қыл құрт екен адам деп сыйлағаның.
Сеніп едің, сенімің күл-талқан боп,
Сен жыладың, еріксіз қиналамын.
Тұман торлап, сананы саудалаған,
Таусылмайды сұрақтар қаумалаған.
Езілсе де ет-жүрек қасіреттен,
Маңғаздықты мен қалқам, таудан алам.
Қыз жүрегі – төзімді тамсанамын,
Жатар онда сағыныш, қаншама мұң.
Пәктігімен бағалы ақтығымен,
Түспесе деп бір кірбің жан саламын.
Жанарлары мөлдіреп, аясына мұң тұнған,
Жұдырықтай жүрегі аттай тулап, бұлқынған.
Нарттай жанар бет-өңі – сұрланыпты болмашы,
Ренжітті кім білер, бәлки содыр жолдасы.
Толқынды өмір білемін
Ырқыңды алған,
Тосып жүрдің еріксіз бір күнді алдан.
Жолықпадың
Періште ме едің ақ арман?
Тұлғаңды көріп таң қалам?
Маңдайың керім ағарған,
Жаныңды тозаң шалмаған.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі