Ондық шам
Тұсыма кеп бекітерде түн ірге,
Ондық шам боп сығаладым іңірге.
Батқан күннің барша нұрын сіміріп,
Жалыныммен көр ызғарын бір ұрып,
Тұнжырап түн келгенде тас қалаға,
Оянып шырт ұйқыдан қасқа Нала,
Мұңдылау жас ақынның кейпіне еніп,
Кіретін елмен бірге “Тасқораға”.
Ырғақта тербетілген бала бүркіт
сынды боп, алағызып, алабұртып,
бесікте жатқан күнім еске түсіп,
жанардан жас ытқиды жан ауыртып.
Бектаудың анау бөктерін гүлді
бөкпе түн басып барады.
Қайтейін, мына өкпе құрғырды
алқынған кезбей даланы.
Біздің ауыл баурында Жыландының,
Сонда өткен құлын-күн, құнан-күнім.
Бәйге-өмірдің мәресі елде ме екен?!
Білмеймін, күмәндімін...
Әлдиімен жанымды тербететін,
Жүрегінен сел болып шер кететін.
Сен басқасың мен үшін, Қазақ елі,
Қазақия – о, менің Мемлекетім!
Мен бұлтпын үнсіз сырғыған
Адамзат шөлінің үстімен,
Абылдың көрінің үстімен.
Қабылдың күнәсін шыжғырған
“Қарқара бөрік кигенім,
Қайыңсап садақ игенім.
Қай жерде отыр жәудіреп,
Қарақат көзді сүйгенім?
Ақтөбе-ау, айналайын, сөзді ұғарсың,
Өзімдей ыстық жүрек, қызу қансың:
Сағынып кеттім –дағы,
Жеттім тағы,
Талайлардың фамилиясы — Мәмбетов,
Жүр өмірде жайраң қағып, әндетіп.
Біреулері көк орманды көбейтіп,
Келе жатыр кең даланы сәнді етіп.
Мен туыппын ақпандатқан боранда
Кім біледі, бәлкім, әлде содан ба?!
Алақұйын мінезім бар ашулы,
Қапелімде басылам ба, болам ба?!
Биссімиллә, қалам ұшы қыбырлап,
Жетті бүгін ықылымнан мың ырғақ.
Ой-санама сан ғасырдың сырларын,
Сыр дәрия жеткізгендей сыбырлап.
Дүниенің мынау кеңдігін,
Көрермін соңғы кешімде.
Ұйқыда жатыр өмірім,
Өлімді көріп түсінде...
Елеңдей бермен әрнеге,
Өтеді өмір ақырын.
Аспанда жүзген ай – кеме,
Кеудеме тастар зәкірін!
Есімде өткен балалық жағасында Ертістің,
Суын ішпей Ертістің,
О, тәйір, мен өрт іштім.
Қараша үйде білгемін домбыраның қадырын,
Арда Алтай мен Алматының арасын,
Жалғамасаң қалай тыным табасың?!
Дөң басында бұғы тұр ма,
Жарты аймен
Не тілер айырбасқа келер бір бақ,
Сендей ерке тағдырға көнем, бірақ...
Қиналам кейде күрек ұстай алмай,
Байласа саусағымды өлең шырмап.
Ғаламда бұрын болмаған, білемін, жаңа бояумын,
Көктемде көбелек қанаты өткенде желпіп ояндым.
Алаяр ай – көз,
Көк аспан көргенде осы көрікті,
Алтайды, досым, көрмесең, ештеңе онда көрмедің,
Үйрене салдым орманнан тоқуды ойдың өрмегін.
Кетесің күй боп тартылып ойыңа алмай өңгені,
Толқынында Ертістің ноталар ойнап өзді-өзі.
Таң шығын ғана ішуге
Жаралған сәуле, ырыс-құт...
Сыймайтын көрген түсіме
Алғашқы тұмса тұнықтық.
Жазылар жыр түс көргенде бір шырын
Қалам қылсаң періштенің кірпігін.
Көкшіл шыңның көлеңкесі созылып,
Батырады көлге бөрі тұмсығын.
Қарасам, қашып көк аспан,
Еңкейсем сыйпап басымды –
Алтайда өстім жыласам
жұлдызбен сүртіп жасымды.
Семейдің саласынан дара туған,
Жаратылған Құнанбайдың қанатынан.
Ұлжанның ұлдарынан оза шауып,
Зерек болды Зеренің санатынан
Дүнияуи ілімді біз анық деп жүрдік,
Мектептің оқулығынан қанық боп жүрдік.
Өлшемі қылып уақыттың кеңістіктегі
Ең жылдам құбылысты жарық деп білдік.
Маңғыстау – биік тұтқан үй-жалауын,
Бар бізде мейман күтер күй жоғары,
Толтырып төрін құттыханамыздың
Қош келдіңіз, көп күткен сый қонағы!
Айнам, маған үндемейтін жан дейсің,
Айтылмаған сырым саған бар кей, шын.
Жүректегі жазуларды жеткізер
Тіл мүдірсе, жыр кідірсе қайтерсің?
Ермек болып күн сайын ғаламтор тек,
Қалғандай қайран досым – қалам қор боп...
Серігімді қайтадан қолыма алдым
Жыр бастар – бір бастаса саған жол деп.
Кеудемнен қуатты үміт тұғыр алды,
Шаштың кеп шуақ қылып шұғылаңды.
Ғайыптан кезіктің де тарам-тарам
Бағыттан көрсеттің сен құбыламды.
Сәулелі жарығы нұрдың,
Мұнарлы сағымы қырдың.
Көз тоймас көркіңді аңсап,
Мен сені сағынып жүрмін.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі