Өлең, жыр, ақындар


Қар суы еріп, сай-салаға толады,
Жер көгеріп, бүршік атып,
Жайлау малға толады.
Бөбектерім айтындаршы,
Бұл қай кезде болады?

Көктем



Бос жер қалмай аспанда
Түнде шешіп тастаған
Моншақтардың аты не?
Қайсы әріптен басталған?

Жұлдыз



Тай қазаным күні бойы қайнайды
Ортайып та, сарқылып та қалмайды.

Көл



Қолымыз кір болса,
Мұрынға лас қонса,
Кім деп білеміз досты
Кетіретін кір қоқысты?
Апамыз онсыз түк істемейді,
Кір жумайды, ас пісірмейді
Онсыз, төтесін айтайық,
Адам да күн көрмейді.
Аспаннан жауын құйсын,
Масақ дәнге толсын,
Кемелер жүзсін айдында –
Өмір жоқ онсыз, ол ...

Су



Сен бар әлемді жылытасың,
Шаршауды еш білмейсің,
Терезеден күллімдейсің,
Сенсің кәдімгі ... дейтін.

Күн



Мұрныннан кеудеге өтеді,
Одан кері кетеді,
Өзі көзге көрінбейді,
Онсыз өмір сүрілмейді.

Ауа



Өзі көкшіл,
Кейде кекшіл,
Тегі көктен,
Қалың шөптен.

Мұз



Ақбоз десең ақбоз,
Көкбоз десең көкбоз.

Мұз



Аяқ-қолсыз өсіпті,
Ашып-жабар есікті.

Жел



Көк теңіздің бетінде көпіршіген жүгері.

Аспан мен жұлдыздар



Гүл гүл жайнап жер аспан
Гүрілдейді сайда өзен
Гүлжазира жарасқан
Гүлдерімен қай кезең?

Көктем



Ауызы жоқ ,сыңғырлайды күледі.
Онсыз бірақ жер бетінде тірлік жоқ.

Су



Тырс-тырс тамады,
Сайға қарай ағады.

Жаңбыр



Тоңғақты таниды,
Беті — қолын қариды.

Аяз



Таусылмайтын ақ мақта,
Қысы — жазы тау жақта.

Қар



Көзге көрінгенмен,
Ұстасақ қолға тимейді.

Бу



Өзі судан жаралған,
Бірақ судан қорқады.

Мұз



Жылт – жылт етеді
Жылғалардан өтеді

Су



Мен сұйықпын да, мұзбын да,
Тамшысымын жаңбырдың.
Оюланған қыраумын,
Жылымын да, салқынмын.
Шөлдесең кеуіп кенегең,
Мейіріңді қандырдым.
Сыйлаймын мен тазалық,
Рақат беріп денеңе,
Айта қойшы бұл не?

Су



Тілі былдыр, үні сылдыр.

Жаңбыр