Өлең, жыр, ақындар


Тамаша құстар көрдім құйған қыштай,
Қапаста жатыр алтау іші пыспай,
Қапастан сол алтауы шыға келсе,
Қылады әркім құрмет қолын ұстай.

Кесе қап



Бір ағаштан үй тіктім, тиып-қиып,
Ішіне неше мың жан кетер сыйып,
Тек біріне ғана сен тиіп қалсаң,
Баршасына кетеді бүлік тиіп.

Күбі



Кең балақтың ішінде
Кетпен сап болады.

Күбі



Жансызда бір жансыз бар тоймайтұғын,
Қолында шоқпары бар қоймайтұғын,
Белінде үш-төрт жерден белбеуі бар,
Өзі өлмесе, белбеуі тозбайтұғын.

Күбі



Аузы бар да тісі жоқ,
Оны ұрмаған кісі жоқ.

Келі



Үлкен келін есік ашты,
Кіші келін ұрып қашты.

Келі мен келсап



Буынын басса, былқ етер,
Тайып кетсе, шық етер.

Бәкі



Айдаһар жылан көрдім екі басты,
Бір басы бір басынан екі елі асты.
Аузына қанша нәрсе түссе-дағы
Аптығып өз-өзінен жұта алмасты.

Бәкі



Түнде буаз, күндіз қысыр,
Күндіз буаз, түнде қысыр.

Саба, етік



Бір бием желіні жетіп егіз тапқан,
Айғыры туар күні үйірін тапқан.
Бірі ұлпал, ласының бірі жаңқа,
Япырай, неткен зерек мұны тапқан.

Саба, піспек, май, құрт



Көк өгізім гүрілдейді,
Жансыз ағаш дірілдейді.

Саба піспек



Бір нәрсе аяғы бар, тұяғы жоқ,
Мойны бар, басы менен құлағы жоқ.
Артында бір көлденең ағашы бар,
Сонда да мал секілді сияғы жоқ.

Мес



Аузы бар да тілі жоқ,
Құйрығы бар да жүні жоқ.

Мес



Ымпиттым да жымпиттым,
Жүнін алып сымпиттым.

Мес



Кішкене ұлым бар,
Кірген-шыққан сүйеді.

Кесе



Он екі аққу, бір тақыр,
Бір тақыр көлді жағалайды.

Шыныаяқ, поднос



Тұтқасы бар ұстайтын,
Алақандай жерге қыстайтын,
Сағат болмай көшеді,
Тиіп кетсең ұшады.

Шыныаяқ



Ерте тұрып шатыра жайдым.

Шыныаяқ



Таңертең тұрып шатырымды құрдым.

Шайтабақ



Бір қарыс, екі тұтам бойы бар-ды,
Өзінің сақилықтан ойы бар-ды.

Құман