Жапырақтың жаназасы
Арқа жаққа қыс келіп,
Қатыгездік төріме озды тістеніп.
Өз мезгілі теуіп кетіп өзекке,
Күз жатқандай түс көріп.
Арқа жаққа қыс келіп,
Қатыгездік төріме озды тістеніп.
Өз мезгілі теуіп кетіп өзекке,
Күз жатқандай түс көріп.
Жаратқаным!
Берші маған – мүмкіндік,
Құдірет бер бір күндік.
Сонда бұлттан ашар едім аспанды,
Сәл күте тұр – мәңгілікке айналам,
Жалыққанмын мына жебір тірліктен.
Мойытпайды мені сосын қайғы-алаң,
Жасиды тек гүл біткен.
Анамның еске салып ертегісін,
Қалқып кеп қоншы маған, ерке құсым.
Оралмай көптен маған кетіп едің,
Бүгін бір ғажап сырды шертемісің?
Айналамды тұмшалады соқыр мұң,
Ай жылады.
Жасын сүртіп отырмын.
Бір дәруіш күбірлейді дұға оқып,
Жайыңды айтқызбай-ақ түсінетін,
Сабырға ашуыңды түсіретін,
Қоятын әр кез биік мұратын,
Адалдықты жанымен сүйіп тұратын
Тағдыр-сахна.
Тақырыбы – өткенім,
Басты рольде мен ойнадым теп-тегін.
Өткенімнен өрнек іздеп жүргенде,
Айналайын қаламым!
Сен – емі едің, жанымдағы жараның.
Бет пердесін өзің аштың – аланың,
Сен бар жерде сейіледі алаңым!
Адамзаттың зерттеп көрші мінезін,
Жаратқаннан кем санайды кім өзін?!
Бір-бірімен алысудан жалығып,
Іштей өзі жанығып,
Мұңға салып арманы мен мұратын,
Түн жамылып отыр, әне, бір ақын.
Тілім-тілім жүрегінде, жанында,
Сезімдері қайнап жатыр сұрапыл.
Бәрі өзгерді,
Мен де, мынау көктем де.
Анау жатқан бүлдіргенді бөктер де.
Ай-сырласым, айтшы маған:
Айтар болсам – жан сырым,
Өмір – сабы қамшының.
Жанарымнан жас болып,
Тамып кеткен тамшы-мұң.
Өткенінен өкпек ұрып тұратын,
Жеңе алмаған ешкім, бірақ, мұратын,
Қазақ деген халықпыз!
Суға батпай, отқа салса жанбаған,
Аңыз еткен бар аймақ,
Тұлпар еді бір кезде.
Енді жаман сарайда,
Сүйелдей боп жүр көзге.
Жанның болып жалауы,
Берген әр кез күш маған.
Адалдықтың алауы -
Туған жерге ұқсағам.
Құпиямды айтайыншы, саған бар:
Ақын едім, өмір мәнін бағамдар.
Тағдырымнан тепкі көріп жүрсем де,
«Мен сендерді алдамаймын, адамдар»!
Қимай сені – кетілдім,
Қызым менің, кекілдім.
Еркелігі қалмаған,
Әлі бала секілдім.
Сағынып қалған екем,
Қанатым сағыныштан талған екен.
Туған жер!
Маңдайымнан сүйші менің,
Жырларымды оқы, мейлі, жыла да,
Тек жайымды сұрама!
Кей сәттерім жұлдызды сәт болса егер,
Кей сәттерім жақын шығар кінәға.
Қайыр қылдым өктемге,
Сый боп маған кешіру.
...Бәсіре боп кеткен бе,
Осы маған... кешігу?..
Ұлағатың болып бізге ұлы ұғым,
Аяладың бала-көңіл тұнығын.
...Сенен қалған мейірімнің сандығы,
Ешбір адам аша алмай жүр құлыбын.
Алланың бақ болған соң ұсынғаны,
Елімнің көгершін бе, ұшырғаны?
... Ана бір төмпешік не, айтыңызшы,
Теректі мекенінің тұсындағы?
Үмітке толған әр күнім,
Ескексіз қайық секілді.
Кешкенім – күні жартының,
Бақытым мұңға бекінді.
Музам болсаң айқара ашқын есікті,
Қайғымсың ба?
Әкел маған несіпті.
Селдетемін, ойнатамын жай отын,
Құсаланып көңілдей құба белім,
Қайғы жұтып, ішінен тынады елім.
Оғыланды отқа сап отыз жеті,
Орға жықты рухтың Құлагерін.
Кейде бұлттай түнерем,
Кейде ғажап гүл өрем.
Түсіреді сан күйге,
Мен жазбаған бір өлең.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі