Қараөзек шақ
Қараөзек шақ...
сырласайық тағы бір,
Самайымда қыстың қалған ағы жүр.
Маңайымда жіңішкеріп жуанның,
Қараөзек шақ...
сырласайық тағы бір,
Самайымда қыстың қалған ағы жүр.
Маңайымда жіңішкеріп жуанның,
Айналаны ішіп-жесе момын жел,
Момын желге қырқа біткен жоның бер!
Көктем келсе ағыл-тегіл дүние,
Еріп сала береді ғой көңілдер.
Дауылдай алып соқпа сияқты үміт,
Жүрсең бір жанталасып, жиі аптығып.
Көтерсе кейде өзіңді заңғар көкке,
Тастайды кейде өзіңді ұятты ғып.
Бүгін тағы атты арайлы таң – үміт,
Дүниені тұрғандаймын жаңа ұғып.
Белбеуі бау, Алатауым секілді
Келіп қалдың ала шапан жамылып.
Ауылға барсаң, қиыр бар,
Жүректің болар сол емі.
Өрістен қайтқан сиырлар
Өлеңін айтып келеді.
Сағым далаға
салт атпен шықтым салдыртып,
Сылаң күреңнің
ақ сабын терін алдыртып.
Осы күні елге барсаң дүлдүл бар,
Сағынышын білдірмейді құрғырлар.
Дәмін тосып әлек болған ағаң бар,
Әнін қосып әлек болған құрбың бар.
Сан арман, сар арпалыс үмітпенен,
Кеудемде мөлдірліктен тұныпты өлең,
Жылғада жүгірген бір бұлақтай боп,
Жиырмаға шықтым, міне, жігітпін мен!
Сен болған соң жаңбыр да, бұлттар да көп,
Ағылады жолаушы сырттан да кеп.
Қариялар жатады қалбаң қағып:
«Көзің тиер, соншама сұқтанба», – деп.
Есіме түстің, жан көке,
Есіркеп, бәлкім, жүрмісің?!
Атырдым көзбен таңды ерте,
Кетпей-ақ қойды-ау бір мүсін.
Ақ боз үйді тіктіріп ақын жатыр,
Аяғынан тік тұрып жақын мақұл.
Алшысынан талайды алшаңдатқан,
Жиырмасыншы жас ғасыр, жасыл ғасыр.
Сортаңын әсте сүймеген самал сона жыл,
Тамағы талай құрғақсыған қара адыр.
Жалтаңы жайдақ жабағы жамбас дала бұл,
Далиып жатып жимаған жыртық балағын.
Қара бұлттың салмағы жерге батып,
Қара нөсер әкелді елге бақыт!
Қара кеште көлбақа әндетеді,
Қара мақпал жамылған көлде жатып.
Жамылса көк пүлішін анау қырлар,
Бұл күні көмей түгіл, танау жырлар.
Сапырылған сары қымыз сарынымен
Жай ғана әндетеді самаурындар.
Дүйсенбі. Жиырма бірі . Қараңғы түн.
Уақыт сырғиды,
Ал, Астана тыныштықта мүлгиді.
Жалқаулықтың бал-шәрбатын шайқап ол,
Есіркейтін, аздап жақсы көретін,
Жұбататын, әр кез жәрдем беретін.
Өзі жеңіл, өзі салқын әрдайым,
Әйел қолы жасайды ердің бар жайын.
Бұзылып қара сөздің тас-қамалы,
Барлығы махаббаттан басталады!
Барлығы махаббаттан басталады:
Гүлдің көзі, баланың жанары да,
Болсын деп сол мазасыз шақтар ұмыт,
Мен саған сырымды айтам ақтарылып.
Екеуміз еркін жүріп сырласайық,
Құдайым салмасыншы баққа құлып.
Бүгін сенің туған күнің,
Бара алмаймын гүл алып.
Көзімді жас жуған бүгін,
Шаттанбаймын қуанып.
Сен – айыптысың.
Жазаға тартыласың,
Содан кейін мәңгілік талқыдасың.
Білесің бе, жаным-ау, айыбыңды,
Жанды ауыртып, қайтқан құстың тізбегі,
Жаным менің бір бейнені іздеді.
Жаз мінезді жайраңдаған көңілді,
Басады кеп күз лебі.
Ел қуанса-менде мұң,
Сатулыдай- күлгенім.
Парықсыздау пенденің,
Бірі ме едім?
Джульетта – сезімнің тәңірі,
Құсаңды сезіндім іштегі.
Тағдырдың кездейсоқ әмірі,
Сезімнен қалайша күшті едің?!
Мән берместен сөзіме,
Кеттің тірлік солына.
Тамшы толды көзіме,
Жуа бітіп жолыма.
Келем дедің.
Содан бастап сен жаққа елеңдедім.
Бақытты өмір тағы да басталмақ па,
Ұшақ аңдып, телмірдім аспан жаққа.
Құдайым-ау!
Бүгін бізді елеңіз,
Қоңыр күзде бақты кезіп келеміз.
... Сенің айтқан жылы сөзің – керемет,
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі