Алдаспаным
Алғанмен орын адам санатынан,
Жандар көп күн батырып, тан атырған.
Есті бар, сесті де бар оқ бойы озық
Елге еткен еңбегімен дара тұрған.
Алғанмен орын адам санатынан,
Жандар көп күн батырып, тан атырған.
Есті бар, сесті де бар оқ бойы озық
Елге еткен еңбегімен дара тұрған.
Жақсы ұл туғызған қазақ,
Жақсы қыз туғызбай қалған жоқ.
Тек бөріктілерден есе тиіп,
Көрінген емес тарлан боп.
Шет елдерге үлестіріп кен көзін,
Бауырларым қалып қойма кенде өзің.
Елге алақан жәйіп қалған кешегі
КСРО-дай болып жүрме пенде өзің.
Айып па екен жалынбай,
Жағаласып бас қорғау,
Ез қылықпен есерге
Есе беріп, бос сорлау?
Бірде тасу, бірде басу,
Алау көңіл қандай едің.
Қанжар мінез білмес жасу
Тозаң түспес сандай едің.
Тура айтып қалам,
Бастықтығы тұра бермейді ойымда.
Оятып алам шетін намысын бойында.
Жыланның құйрығын
Жат алдында жақсысын
«Сіз» деп сыйлай білмеген,
«Ол алғанша, жауға» деп
Жүлде қимай күндеген.
Ежелден әлемге әйгі қазақ жәйі
Сыятын жарты Еуропа жерге байы.
Қызығып, Батыс, Шығыс көз алартып,
Болмапты тебінгісі кепкен айы.
Бір тал гүлің бұл маған
Құрметіңнің белгісі.
Қадіріңді сыйлаған
Танымасам, нем кісі.
Бәрі алда деп жүруші ем үміт артып,
Ақбоз көңіл кейде ұшып, кейде қалқып,
Абайлатпай келді де аяр тағдыр,
Жата тұр деп бұйырды төсек тартып.
Дұшпаныма білемін аласамын,
Достарыма, биікпін, тамашамын.
Ақиқаты — қазақтың ақын қызы
Қай төріңе қойсаң да жарасамын.
Кім үшін жазғанмын өлеңді
Тұншыға сүзгілеп тереңді!
Жырыммен тербетіп оятам,
Айтам деп ойымды кемелді.
Өкшелеп менің, шырақ, ізім баққан
Сенсіз де жетіп жатыр құрған қақпан...
Сол «сылқым» бұл дүниеде біреу-ақ қой
Өзгесі болса, іздерсің басқа жақтан.
Неге өспейміз, бауырым, білесің бе!
Пәтуәміз озбайды күресіннен.
Тұлпар топқа түскенде жабы қосып
Жарбаңдауды берген ғой үлесіңе.
Сен сынды шоқпарым жоқ қолда сайлы,
Тобым жоқ, мені ешкім қолдамайды.
Япыр-ау жүз жасай ма мына құзғын
Деп мені ешбір пенде қарғамайды.
Дүние-ай, ой жетпесті көз көреді,
Кездейсоқ қиракезік кез келеді.
Жанында жақсы дос боп жүрген жандар
Қас болып аяқ асты өзгереді.
Бөтендей бір, біліспеген тосындай...
Ең арысы жиында да осындай
Ұлы-қызы қазекеңнің бүйректей
Бөлінумен жүр бастары қосылмай.
Жақсының қашанда жауы көп,
Сондықтан басында дауы көп.
Күншілдер, жарамсақ, жағымпаз
Шеп құрып жабылар қауым боп.
Наз айтасың ақтарылып,
Дұшпан күліп, дос тыңдайды.
Ой туындап, жүрек баурап,
Көктей қаулап еш тынбайды.
Халық мәтел қалт айтпайды.
Тек мәніне жету бар.
Адамдыққа, адалдыққа
Азбас басшы ету бар.
О, адамдар. жүрегі, жаны ғажап,
Ізгілікпен андарды да емдеп жазад!
Тағыны да аяйсың, өз бауырыңа
Ұсынарың жаным-ау, неге азап?
Айтыстың, аянбадың,
Айтшы не өндіре алдың?
Жамандап жаныңды салдың,
Кімді оған сендіре алдың?
Көріп жүрсің жанымда
Алаулаған шоқ барын.
Бірақ сенің сілтеген
Бола алмаймын шоқпарың.
Шүкіршілік, атамай ерке қатын.
«Еркек қатын» әйгілеп берген атың.
Әйел болып тұрып-ақ қабылдайын
Өзің берсең мойындап еркек атын.
Мұңсыз жан жаралмас та,
Адамнан адам басқа.
Көк жойқын теңіз-көлшік,
Көңілі, көзі ашқа.
Қиындық жоқ өмірде мен көрмеген,
Бірін жеңсем, біріне мән бермегем.
Үгітілмей, жаншылмай, қара тас боп
Қатқан талай ауырға әл келмеген.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі