Утопия
Нені және білмедім, кімді іздедім,
Жалғыз жанған таңдағы жұлдыз ба едім.
Күні ме едім ақпанның отызыншы,
Енбей қалған ішіне күнтізбенің.
Қара шашты қарындас қара меңді,
Неткен ғажап жан едің марал өңді.
Әзағамның* жырлаған Меңтайы* ма-ең,
Күйін кешіп Ерболдың* барам енді.
Аямай аспан төпелеп жерді,
Жауынын молдап, не керек, берді.
Жасағыр көктем жіберді төсеп,
Қызыл да жасыл текеметтерді.
Осы нені жатады тойлап күнде ел?
Дегенімен, жақсы ғой ойнап-күлген!
Қырық емес, қырық мың қадам аттап,
Қол ұстасып кетсем бе бойдақ күнмен?
Шуақ шашып тұрғандай бәдені шырай,
Мына қыздың, құдай-ау, әдемісін-ай.
Қазір ұқтым сұлулық немене екенін,
Неге керек екенін әлем үшін Ай.
Cенің мөлдір көзің қара нұр толы.
Баспасыншы торлап мұңлы бұлт оны.
Сұлулықты жазсам егер том-том қып,
Көздеріңе арналар-ед бір томы.
Көңiл-күйдiң тәбетiн ашар ма әуен.
Дауысыңа ұйып, алдыңда масаңдау-ем.
Күлiмсiреп қарадың сонда маған,
Әндерiңдi әуездi шашарда әуел.
Мыс алдында талай рет сыналды алтын,
Мін тағуға асылға құмар ма әркім?
Мұзартына қонғаны өлең-шыңның,
Мұзбалақтың айыбы шығар, бәлкім?!
Қай сан болсын көбейт нөлге,- нөлге тең!
Оны бiлмес ғашық жандар кемде кем!
Сендiк сезiм маған деген жоқ, күнiм,
Сондықтан да өзiң үшiн мен бөтен!
Өлемiз-ау, бәрiмiз өлемiз-ау,
Көмемiз-ау, бiразын көмемiз-ау.
Ағыл-тегiл көз жасын төгемiз-ау,
Алла әмiрi деп сосын көнемiз-ау.
Көңiлiм елең-алаң.
Неге осы өледi адам?
Тағы бiр жайсаң өттi,
Әбiлда деген ағам.
Сары жапырақ – сарғайған жүрек,
Келгендей ұшып шалғайдан жүдеп.
Тентек жел оның тағдыры шығар,
Араша сұрап талды айналды кеп.
Сүймеуді ақыры үйреніп те алдым,
Айналдым жанға сезімсіз мүлде.
Күйінен шықтым күйреуік халдің,
Қалғанда жалғыз өзіңсіз бірде.
(Қалам + Қағаз + Сөздер) = Өлең.
(Сұлу + Сезім + Көздер)= Өлең.
(Шабыт + Муза + Түндер)= Өлең.
Махаббатпен гүлдер егем.
Неге екенi, қыздары бiздiң өңiр,
Желдi салқын сүймейдi, күздi қоңыр.
Көктеменi жүредi жырға қосып,
Үздiге бiр.
Хат жолдапты бiр жұмбақ қыз жақында.
Көшесiне пәленшенiң атында,
Кездесуге келуiмдi сұрапты,
Хатында.
Өсек-аяңнан аман жүр едім,
Сөздерден ерген жаман жүдедім.
Бір-ақ қаңқу сөз жетеді екен ғой,
Ауырту үшін адам жүрегін.
Көрмегем сәтiн бұлай жылаған,
Бақыттан-дағы жылайды ма адам?
Жақыным емес, жатым да болсын,
Бақытты адамдар ұнайды маған!
Сан түрлі түс көрем бір түнде,
Сан түрлі жыр терем бір күнде.
Бәрі де сен жайлы, құдай-ау,
Дауа жоқ сағыныш шіркінге.
«Тынысы бар-ды – інісі бардың!»
Бірісің, Аға - ірісі нардың!
Ұмытсам кейде бағасын ардың,
Үнсіздікпен-ақ ұрысып алдың.
Бiлмеймiн түстiм селсоқ күйге нендей,
Шыбын жан қалды неге күйбелеңдей.
О тоба, мен тағы да ғашықпын ба,
Бiр сезiм шақырып тұр сүй дегендей.
Әдемі-әдемі түстердей тартымды,
Нұр болып төбеден түскендей жарқыл-ды.
Алтынға ұқсатам көз тартар, жо-жо-жоқ,
Керісінше, мен оған ұқсатам алтынды.
Ауыл жақты отырмын, досым, ойлап,
Тартып кетер едім-ай осы бойда-ақ.
Жиып қойып қаланың шаруасын,
Балалармен жүретін асық ойнап.
Ақты - қара, қараны - ақ деп тануға,
Бола ма екен аққа күйе жағуға?
Бола ма екен қараны ақтап алуға?
Болады екен.
Селкеу түссе сенімге бір,
Күй кешеді көңіл небір.
"Адамдардың бәрі – аяулы,
Надандарсыз", – дедің бе өмір?
Ұлы Абай, шыққан текті әулетінен,
Жасынан дарланды қабілетімен.
Он үшін де араласып ел ісіне,
Жастай билік жүргізді өз бетімен.
Мен кішкентай кезімнен,
Көмектесем анама.
Тыңдап айтқан ақылын,
Құямын ой-санама.
Үй маңынан шеткері
Тұрған берік байлауда
Бесті атымды ерттедім,
Бармақшы боп жайлауға.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі