Өлең, жыр, ақындар


Арбиған әкесі бар,
Тарбиған шешесі бар.

Шие ағашы



Қозғалмай бір орнында қарап тұрар,
Адамның қажетіне жарап тұрар.
Қаншалық жәбір көрсе, сабыр етіп,
Және де көбеймекке талап қылар.

Ағаш



Басына үлпүлдетіп таққан шашақ,
Бұралып тал шыбықтай тұрған жасап.

Қамыс



Мен тұрып бір таяқты қолыма алдым,
Ішіне қошқыл қызыл бояу салдым.
Қызарып сол бояудан шыққан таяқ,
Ұрғанда созылады қайран қалдым.

Темір



Әне барды өзі,
Көрінбейді ізі.

Жел



Ақ сиыр тұрып кетер,
Қара сиыр жатып қалар.

Қардың еруі



Төгілген жерге ақ моншақ,
Ғайып болды сол шақта-ақ.

Бұршақ



Қыс жатады, жаз тұрады,
Жоқ болса да қол-аяқ қаз тұрады.

Қар



Қуып едім мойын бұрмады,
Ұстайын деп едім қолға тұрмады.

Боран



Өнері жоқ, қолы жоқ,
Сурет салуды біледі.

Терезедегі қырау



Кетпейді қасымнан
Сипайды шашымнан.
Желпиді, өбеді,
Бетіме төнеді.
Емес ол жырақта
Көрінбес бірақ та.

Самал



Ауыл сыртында сайда,
Жатыр үлкен айна.

Көл



Ақ жылан аяғы да, көзі де жоқ,
Сөйлеген не бір ауыз сөзі де жоқ,
Тоқтамай қысы-жазы жүре берер,
Бір сәтке аялдайтын жері де жоқ.

Су



Аспанға ұшар бу болып,
Жерге қайтар су болып.

Бұлт



Көзі жасты,
Тұра қашты.

Бұлт



Тақиям толы сөк,
Ерте тұрсам дым да жоқ.

Жұлдыздар



Алдымда әр түрінен жібек жіптің,
Аспанға әшекейлеп кесте тіктім.

Кемпірқосақ



Себелеп інжу шашады,
Сергітіп көңіл ашады.

Жауын



Там басына тары жайдым.

Жұлдыздар



Бір емен жеті терек, алты қайың,
Бұтағы толып жатыр дайым-дайым.
Ішінде шынар терек үш қарағай,
Өңгесін айта беріп не қылайын.

Шолпан, Жеті қарақшы, Үркер, Үш таразы