Жаңбыр жуды жерiмдi,
Көкте өрмек керiлдi.
Жарқылдан соң жаңағы,
Суға бөктi бар алап.
Көкте түрлi жолақты,
Өрнек тұрды ғаламат!
Келiстiрiп өрнегiн,
Құрып қойды өрмегiн.
Аспаннан домалап,
Көп моншақ төгiлдi.
Бусанып жон-алап,
Терледi, керiлдi.
Будақ түтiн түсi аппақ,
Көк жүзiне тұзақтап,
Қойғандай-ақ жылжымай,
Тауды өбедi құшақтап.
Бiрде – селдiр жабағы,
Бiрде – теңбiл жабағы.
Көшiп жүрiп желменен,
Сеуiп шықты тамшысын,
Қыраттарға шөлдеген.
Қара алып жарқыратып,
Жасын атып, күркiрейдi.
Суды сайға сарқыратып,
Демi шөптi сiлкiлейдi.
Етек-жеңi жиналмай,
Дауыл тұрса дым қалмай,
Тұйдектелiп көшедi,
Тоз-тоз болып өшедi.
Дәу шүйкесiн,
Күн алды,
Көк теңiзге түсiрiп,
Шығарды да жұлбасын,
Жел әкеттi ұшырып.
Зәулiмде тұрағы,
Тiреусiз тұрады.
Ағаштарды шайқайды,
Көзге көрiнбейдi.
Шарлағанда сай-сайды,
Бiр сәт ерiнбейдi.
Күндiз шырақтай,
Тұрады түгел жадырап.
Түнде, бiрақ та,
Түндiгi жабық шаңырақ
Ештеңеден қаймықпай,
Көздi арбаған өрнекпен.
Сурет салар айнытпай,
Шебер едi ол неткен?
Түсi бар көрiнбейтiн,
Бiр тұтас бөлiнбейтiн.
Тынысы ол тiршiлiктiң,
Ешқашан жерiнбейтiн.
Күн көзiнен құйылады,
Жер бетiне жиылады.
Құшақ ашап барша тiрлiк,
Қуанады, сыйынады.
Терезеден есiледi,
Қараңғыны көшiредi.
Жыл мезгiлi шуақты,
Жердiң бетi нұрланған.
Сайды қуып су ақты,
Гүлдер өстi ырғалған.
Алып кiлем –
Гүлге толы
Үстi кiлең.
Дұрыстап аңғарсаң,
Көктегi бағдаршам.
- Сағи Жиенбаев
- Шоқан Уәлиханов
- Шоқан Уәлиханов
- Рәбиға Сыздықова
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі