Өлең, жыр, ақындар


Екi доп ауысты,
Бiр шеңбердi тауысты.

Күн, ай, тәулік



Ғаламның шырағы не?
Адамның шырағы не?

Күн мен білім



Күн мен түннiң кеңдiгiн,
Жер шарының ендiгiн,
Қаә бөлiп тұр тепе-тең,
Жұмыр жердiң белдiгi.

Экватор



Алауға оранып,
Көкке өрлеп шығады.
Бiр айналып оралып,
Көкжиекке бұғады.

Күн



Үлкен алтын табақтан,
Әлемге нұр таратқан.

Күн



Мекенi көкте екi ару,
Бiр-бiрiн көруге зәру.

Күн мен ай



Әлемнiң бар екi күзетшiсi;
Бiрi – күндiз тынығады,
Бiрi – түнде тынығады.

Күн мен ай



Айдалада көк шатыр,
Көк шатырда
Қызыл көздi шал жатыр.

Аспан мен күн



Қос алып көз,
Бiрi – жарықта көредi,
Бiрi қараңғыда көредi.

Күн мен ай



Жайғаным түктi кiлем,
Iлгенiм – тықыр кiлем.

Жер мен аспан



Күмбез сынды кең сарай,
Еш жерде жоқ тен сарай.

Аспан



Тiршiлiк аусар тек,
Ұстасаң қауқар жоқ,
Айналам қоршау көк,
Одан асқан кәусар жоқ.

Ауа



Төрiнде тұр нұр көзi,
Жердiң биiк күмбезi.

Аспан



Көкжиегi тұйық дөң,
Шатыр тiккен биiк кең.

Аспан



Тұмсығын көкке шүйіріп,
Жерге де басын салады.
Жүктерді ауыр үйіріп,
Көтеріп көкке барады.
Ісіне оның сүйініп,
Адамдар таң қалады.

Көтергіш кран



Жалпақ тұмсық жайын,
Жүзсе дәнің дайын.

Комбайн



Қыс айында мұз айдында,
Жүгіріп зыр қағады.
Бір адамды екеу ара,
Көтеріп ап барады.

Коньки



Жарыңбас шегені,
Тәубеге келтірер,
Керекті жеріне
Еріксіз ендірер.

Балға



Қақ бөлетін ісі бар,
Адам күшін қолданса.
Алып түсер тісі бар,
Әлі келерге жолданса.

Ағаш кесетін ара



Тісі жоқ кемпір-шалдардың
Таптырмайтын асы.
Тісі бүтін жандардың
Алдында төмен бәсі.

Талқан, жарма