Көл бетінде керуен жол.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Бояуларым қашып кетті,
Көк қағазды басып кетті.
Қатарларын тізіп алды,
Арттарында ізі қалды.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Қазан толды кілкілдеп,
Қайнайды жәй бүлкілдеп.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Қанатсыз құс маңып барады,
Көзінен жас тамып барады.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Қабат-қабат, қабат-қабат ағаш үй.
Әйнектелген, лакталған тамаша үй.
Тұрады онда әр дәуірдің адамы,
Тұтпайды оны адамның тек наданы.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Жазда жатса тыныстап,
Дейді қыста «жұмыс тап!»
Тауға шықсаң жетекте,
Қашады алып етекке.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Алпыс төрт тең бөлмеде
Отыз екі тұрғын бар:
Ақ, қара ғып бөлгенде
Бірін бірі қуғындар.
Ханы үшін де, жаны үшін
Бермейді олар намысын.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Мұрнын басса, жабыла сап,
Ернін басса, ашылады,
Ол жоқ жерде, бақыласақ,
Жеті аспабың шашылады.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Әрі итерсең аунайды,
Бері итерсең аунайды.
Түрі-түсі түгелдей
Анасынан аумайды.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Жез қораның ішінде
Темір құлын кісінеп,
Қайта келіп ісіне
Кіріседі кісі көп.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Есігі бар төбесінде,
Отырасың келесің де.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Дүниеге тұмсықсыз-ақ келеді,
Дегенменен тұмсығынан еледі.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Жоқ өзінде бас та,
Қас та,
Мойын да.
Ұзындығы жазулы тұр бойында.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Құдығымды қапқа салып,
Бірге өзіммен жүрем алып.
Сәйгүлігім әлсін-әлсін
Су ішеді аузын малып.
                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Білерімнің куәсі,
Білмесімнің куәсі.
Іші толған қолтаңба,
Алып шығам әр таңда.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Қалтамда өмір сүреді,
Қанға толы жүрегі.
Аяғынан тұрмайды,
Төбесімен жүреді.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Жылжытады алға бізді,
Жылжымайды бірақ өзі.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Жылжымалы жақ,
Бұлжымалы жақ.
Оңға бұрап бақ,
Солға бұрап бақ —
Үлкенге де шақ,
Кішіге де шақ.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Иығына ал шығып,
Тұмсығынан шаншылып,
Күндіз қазып, түн қазып,
Берсін талай ін қазып.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                                    
                    
                         
                                                    
 
                            Жеген асы шығады желкесінен.                        
                        
                           
                            
                        
                        
                    
                   
                    
                    
                				
             
        
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі