Тілек
Қайнарым тұнық болса,
Қайғы-мұң ұмыт болса.
Әсемдік,
Әдемілік –
Ауыл өліп барады...
Ауыл, рас, өлмейді – малы болса,
Мал бағатын халықтың халі болса.
Сол малдың да қалмады сау-тамтығы,
Азаяды, құриды әлі қанша?!.
Сөзім менің
Сары алтындай сақталған сөзім менің,
Тағдырыңды жиі ойлап көз ілмедім.
Сөз – бала ғой,
Баладан анасының
Өлең керек өмірге!
Өлең керек Өмірге,
Өлең керек!
Жүректегі жараны ол емдемек.
Қалжыраған кезінде Дүниені
Осы өлең кімге керек?
Жоқ сияқты бұдан басқа жұмысым,
Осы өлеңді жазып жүрмін кім үшін?
Соны ойласам өртенеді өзегім,
Соны ойласам тарылады тынысым.
Қайран тілім!
Жансын лаулап
Жүрегімде от барда.
Көздегенге жетпей көңіл тоқтар ма?!
Қайран тілім –
Мен ақынмын!
Мен ақынмын!
Ей, досым, мен ақынмын!
Қауырсын бар астында қанатымның.
Тас төбеңде жұлдыздай жарқыраймын,
Аурухана төсегінде туған өлең
Созылып неше сағат, неше күнге,
Жатырмын аурухана төсегінде.
Бәлкім, бұл жан-жүректің сілкінісі,
Жоқ әлде бейнетім бе, кеселім бе?!
Барасың ба болып кекті, Семейім?
Барасың ба болып кекті, Семейім?
Шер-шеменге толып кетті көмейің.
Әкем едің – асылайын мойныңа,
Шешем едің – емшегіңді емейін.
Жетім бұрыш
Бұл өзі қайдан шыққан «жетім бұрыш»,
Болғанмен бағытың дөп, бетің дұрыс.
Қазақтың өз жері емес,
Өз елі емес –
Мысық адам туралы
У ма,
Су ма, кім білсін ұрттағаны,
Өзі мысық болған соң – мұрт болады,
Көзі қысық болған соң –
Амандығыңды тілеймін
Достастырып адамды – сырластырып,
Бас қостырып – құрбы ғып, құрдас қылып,
Айдан, Күннен, Аптадан келген сайын
Алаң болып күтемін бір жақсылық.
Алаңға шық, ағайын!
Көшеде,
Тар қуыста – қалтарыста
Тақаспа, тайталаспа, арпалыспа!
Ағайын, абыржымай Алаңға шық,
Қазақ тіліне қан керек
Жақсы бір хабар естідім,
Жадырап кетті жан кенет...
Көзіндей болған ескінің
Қазақ тіліне қан керек!
Зілзалаға жыр-нала
Таулы мекен, гүл дала,
Жарасатын тұлғаңа.
Көз тоймайтын көркіңді
Жеткізе алар тіл ғана.
Үш жара бар жүрегімде
Қан жоқ,
Сөл жоқ сұп-сұрғылт реңімде,
Қалай төзіп барамын тірі өлімге?!
Емі-домы әзірге табылмай тұр,
Наурызға наз
Біз асқан асу, тау-құз көп,
Мерт қылып махаббатымды...
Жетпіс жыл бойы
«Наурыз» деп
Сатып алады...
Айып жоқ айтқан ақыннан,
Айтпасқа қоймас қаламы.
Дүние түгел сатылған,
Қайтсе де сатып алады.
Айрылдым...
Айрылдым мен...
Бәрінен де айрылдым!
Қалтылдаймын қайығында қайғымның.
Заманында тыпа-тыныш Елімнің,
Тәуелсізбін...
Тәуелсізбін!
(Айту оңай ауызға!)
Жетіп жатыр жексұрын да, жауыз да.
Әлі пісіп, әлі толып болмаған
Сонау жылы... «Кеңсайдағы» зиратта
Сонау жылы...
«Кеңсайдағы» зиратты
Бұзақылар быт-шыт қылып қиратты!..
Өліктерін сыйлайтұғын өзгеше
Неге біз осы?!.
...Ерлікті өстік аңсап біз,
Елдікті өстік аңсап біз.
Бағынбай шекпен-шендіге,
Табынбай таққа – мансапсыз.
Анасын адам сата ма?
Сыздайды жүрек ызадан,
Тигендей таяқ денеге.
О заман да, бұ заман
Жер сатқан деген немене?!
Адамға – адам...
Қара нанды жеп жүруші ек қақ бөліп,
Адамға адам бара жатыр жат болып.
Қарның ашса қараспайды қайрылып,
Жаяу қалсаң бере алмайды ат-көлік.
Жоқ менің арқа сүйерім
Жоқ менің арқа сүйерім:
Жоқ менің аға-інім де.
Сол үшін жанып-күйемін
Құдайдың құтты күнінде.
Қилы заман – қым-қуыт
Қилы заман – қым-қуыт
Азап-бейнет тым жуық.
Қапаланған көңілді
Мазалайды мың күдік.
Айықтырмай тұманын
Айықтырмай тұманын,
Не боп кетті мына күн?!
Көбейгендей келеңсіз
Көңілдегі күмәнім.
Ұялаған кеудемнің түбіне мұң
Ұялаған кеудемнің түбіне мұң,
Қорықпаймын келсе де бүгін өлім.
Шүберекке түйіп ап қу жанымды,
Шындық үшін шырқырап жүгіремін.
Қабағына мұз қатқан
Қабағына мұз қатқан
Қарайды тау түнеріп.
Хабар болмай біз жақтан,
Көзіне жас тіреліп.
Басқадан менің мұңым басымырақ
Басқадан менің мұңым басымырақ,
Басқадан менің жырым асылырақ.
Естіртіп өз үйімді кетсем деймін
Халқымның ойдан-қырдан басын құрап.
Тағдырым, саған не істедім?
Тағдырым, саған не істедім?
Жазығым – жосып көшкенім.
Кішіріп үлкен алдында,
Кісіні сыйлап өскенім.
Арылмақ емес, сірә, еш күнәдан
Арылмақ емес, сірә, еш күнәдан,
Білмейді кешіруді кекшіл адам.
Үйренген оқып-тоқып пысықайдан
Мың артық оқымаған ескі надан.
Ел қамын жеген ұлмын
Ел қамын жеген ұлмын,
Түскенше жағым қашан.
Қарайып неге жүрмін,
Халқыма танылмасам?!
Осы бір жай көңілімде түйін боп
Осы бір жай көңілімде түйін боп,
Хал-жағдайым бара жатыр қиын боп.
Саяжайды тілемеймін тау жақтан,
Әлі күнге басы бүтін үйім жоқ.
Пікірлер
-
Толғанай
Керемет -
Арыстан
Өте күшті көп көп рахмет -
Айша
Әдемі -
Айша
Өте пайдалы
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі