Қайық
Ырымға жатса-дағы түбі сайып,
Құрметке дәстүр сынды түр ылайық.
Қазақта ат берсе де, жүген бермеу,
Тәрізді эстондарда еспе қайық.
Аңға шығып бір күні екі эстон,
Мылтық алып, ит ертіп,
орман кешкен.
Бір заматта кездескен ізді керіп,
Жасыл алқап, жаңбырлы Эстония,
Жалаң аяқ жүгіріп өскен ұя
Болмасаң да,
баурады бір жылы леп,
Кәлінде Бурабайдың жұмбақ тас тұр,
Көрініп бірде арыстан, бірде қасқыр.
Біресе жезтырнақ боп үрей алып,
Барласаң сан құбылып тұрған тас бұл.
Басталып үлкен Көкше етегінен
Жалғасып ну орманмен кетер бірден.
Ақ ауыл ауласындай әппақ алаң,
Көргенде көңілің көкке көтерілген.
Қоныпты алқа қотан ауыл мұнда,
Дарқандық молшылық бір қауымында.
Ақжарқын адамдардың ажары бар
Шаруада, жүрген малдың сауынында.
– Баяндар көлдің атын жыр, аңызды
Білсеңіз...
Сөз желісін сұрақ үзді.
– Кім білсін жылын, айын, әйтеуір,– деп
Көңілі – көл, ойы – теңіз бұл халық,
Жаны – жайлау, жүрегі ән-жыр халық.
Күллі халық үлескенде мереке,
Қойған башқұрт жырлап жүріп құр қалып.
Бір топ қазақ келіп жеттік Баймаққа,
Башқұрттарша – Баймақ, бізше бай жаққа
Кәусәр бұлақ, күміс көлдер, көк орман –
Көз тұндырған көрікті бір аймаққа.
Егіз өскен қос гүлдей бір бақтағы,
Егіз ұйқас өлеңнің ырғақтары
Тәрізденген
Туыс ел армысыздар,
Аралап Қайнарды келемін
Гүл бақтың, нұр бақтың өзіндей
Баурайды жаныңды жарқын күй
Алғашқы оянған сезімдей.
Қайнарда болған екен ұлы Петр
Оқушым демегейсіз «онда не тұр!»
Онымен дидарласпай қайтпайды екен,
Төңіректің төрт бұрышынан келген нөпір.
Келтіріп көне күнді көз алдыңа
Саты үйлер сап түзеген өз алдына...
Готика, Ренессанс, Борокколар
Күмбірлеп жөнелді-ай кеп сөз алды да.
Тараған чех жұртына аңыз-дастан
Дейді екен мынау шынды Елік қашқан
Жаралы ай мүйізді алтын елік
Жанкешті ырғыған соң осы тастан.
Пай-пай-пай, мынау неткен ғажап өңір,
Мамыр жел, мөлдір ауа тыныс кеңір,
Көз тінтіп, ойын кезіп жоталарды,
Жараудай бір орында тұрмай көңіл.
Сәлем сізге, өзбек қызы,
Бауырласым, мақта өсірген.
Жыр арнадым даңқыңды естіп,
Алатаудың ақ төсінен!
Бір қарасаң, жәй бір көркем жер ғана,
Бойлай түссең, мынау ғазиз елге ана.
Балғын шынар, торғын мұнар, көз тұнар.
Сәлем саған, сәлем гөзәл Ферғана.
«Осы сіз, өлең – жанның азығы» деп...
«Ойлап жаз, ой өлеңнің қазығы» – деп
Кінәлап алдыңызға барғанымда
Өмірден өлең түгіл қажыдым деп.
Бетіндей көк теңіздің аспаны айдын,
Көк дауыл қысы қатты Қостанайдың–
Дейтұғын көрмегенге күмпілдесіп,
Достарым, сөздеріңді қостамаймын.
Алтын күн шұғылаға оранып батады алаулап,
Ал теңіз, ғұлама ғалымдай толғанып, жатады манаурап
Бұл сәтте күмбезі күміске боялған көк шілтер жотаны
Жаңғырта
Алыстан баурап әкелген лебі,
Самалың сүйіп сыйлады мені.
Сиқырлы сөздің сарқылмас кені
Армысың, ақын Сильваның елі!
Тулаған теңіз ашулы мана,
Момақан енді, бүлдіршін ғана
Бесікте бөбек әлдиде жатып,
Ұйқыға тәтті берілген жаңа.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі