Жаралдың қай асылдан?
Жаралдың қай асылдан?
Бiлгiм келер...
Күн бұлтта гүлдiң де өңi күлгiнденер.
Кеседей зəмзам суы мəймiлдеген
Жаралдың қай асылдан?
Бiлгiм келер...
Күн бұлтта гүлдiң де өңi күлгiнденер.
Кеседей зəмзам суы мəймiлдеген
Шерте бермей шер, мұңды,
Жазмышыма көнсем-ау.
Күйiп-жанған ернiндi
Сүйiп жатып өлсем-ау...
Қайғысыз, мұңсыз қайда бақ,
Жылай да жүрiп күлерсiң.
Ақ шəлi ару Айды орап,
Ақшамым, мейлi, түнерсiн:
Қас-қабағың, шырайың –
Менiң ауа райым.
Ашық күнiн аспанның
Бiр Алладан сұрайын.
Сарқытындай сараңның
Тағдырыңа алаңмын.
Ерте туып, кеш көрсем,
Кiмге кiнə тағармын?
«Жаным» деп сүйдiм,
жар құштым,
Жалған да болса «сұм жалған».
Хабарсыз қалсам, хал мүшкiл,
Шашыңнан иiскедiм қара мақпал,
Айналып қара түнге бара жатқан.
Жусан ба,
Дəрмене ме..,
Шынашақтай шырын шақтан
Шыбын жанға мұңын шаққан...
Қунақ көңiлi, Құдайым-ай,
Аумай қалған Құлыншақтан!
Мен Сiздi сүюшi едiм пəк көңiлмен,
Ойнаушы ем оңашада тəттi ойыммен:
Жаралған екеумiзден Перiштеге
Ардашер, Айжүрек деп ат қоюмен.
Мен бiр жылы ағыспын,
Мəйiн, жұмсақ əуенмiн.
Əлiмсақтан таныспын
«Əлдиiмен» əлемнiң.
Сөз оғымен өлтiрiп көсем жырды
Арамызда қаншама өсек жүрдi...
Əзəзiлдiң елемей азғырғанын,
Ақыл-есi бұл жұрттың кешеу кiрдi.
Кезiнде бəрi болған, бəрi болған,
Бүгiнде əрi шындык, əрi жалған.
Құндыз да жағамызға жараса қап,
Жұлдыз да тұрушы едi жанып алдан.
Мен сенi, қалқам, ұнатып қалдым
Ақшулан тартқан басыммен.
Жан-жүрегiмдi жылатып та алдым
Жүзiмдi жуған жасыммен.
Кiмге керек бұл жүрек сен ұқпаған?!
Күз гүлiндей күн сайын семiп барам.
Кең дүние тұрғанда,
Кеуде деген –
Күрсiнiп салдық...
Нелiктен, неге күрсiндiк?
Түбiне түннiң түсiп кеттi ме бiр Шындық?
Селк ете қалып нелiктен, неге қымсындық?
Арман шiркiн арман ба,
Жар болмаса жаныңа?!
Сенсiз өңсiз жалғанда
Бар дейсiң қай мағына.
Сен неге мұңаясың, жаным, Гүлiм,
Түсiнер менен басқа халiңдi кiм?..
Сал-сəуiр сарсағымға айналса да
Санасы саяз тартпас сабырлының.
Жолыңа қайта-қайта қарайладым,
Татқыздың тəттi мұңның талай дəмiн...
Еркем-ау, ертегiнiң аруындай
Жүзiнен көрiнсеңшi шарайнаның.
Қанатын ғайып жақтан жайып қонған,
Қона сап заматында ғайып болған,
Көзiмнен бал-бұл ұшқан, көкешiм-ау,
Өзiңе ендi кiм бар лайықталған?
Сен құйған шəй қандай ыстық?!
Қанып iштiк, қанбай iштiк.
Сен құйған шəй қандай тəттi?!
Онсыз да асау қанды ойнатты.
Сары самауыр қайнайды бабыменен,
Жақсы жiгiт ойнайды жарыменен.
Жанарыңды алыстан жаудыратпай,
Жақсы көрсең шынымен жаныма кел.
Елтiнжалдан елпiлдеп ескен лептей,
Енжайлауда желкiлдеп өскен көктей
Елп еткенiн қайтейiн етегiңнiң,
Естен кетпей қойдың-ау, естен кетпей!..
Ақ иықтан басталатын ақ бiлек
Базына айтты: «Басың маған батты» деп.
Қыздың елi ертегiдей ен жайлау,
Қыздың лебi қымыздан да тəттiрек!
Қарғам-ау, Сiз қайдағы, бiз қайдағы...
Көңiлге мұң мекендеп, күз жайлады,
Елесiң /өзiң түгiл/ еске түссе,
Жүрегiм сыздайды əлi, сыздайды əлi...
Қол созғанмен жете алады Күнге кiм?
Шер буғанда шағушы едiм гүлге мұң. . .
Кiндiгiне сырға таққан қыздардың
Түндiгiнен Ай қарай ма, бiлмедiм.
Жаныма сəуле сеппедi жаңа Айдың бəрi,
Арайлым кəнi, құдай-ау, арайлым кəнi?
Сал бөксе сабыр салмағын санама салды-ау,
Сəуiр келсе де ерiмей самайдың қары.
Мұздап барам,
Түнерiңкi түрiң-ай мiз бақпаған!
Жiгiт шiркiн жiгiт пе,
Мақпал түнде
Құдайым-ау,
Маған келген қандай бақ?
Албырт сезiм алабұртты қанда ойнап,
Көңiлiңнен көл iздедiм көл-көсiр,
Сенiң ғана көзiңе қарағым кеп,
Аса алмаймын əдептен амалым жоқ.
Сөзбен айтып болмастай,
Өн бойымда
Сөндiргенше өртiңдi
Кiндiгiңе көл тұнды.
Кiрпiгiңнiң қылшығы
Қытығымды келтiрдi.
Өне бойым өршiп тұр,
Тұла бойым тершiп тұр.
Түндiгiңде Ай балқып,
Кiндiгiңде көлшiк тұр…
Түн лəззəтiн таба алмай, жан құмарын,
Сан жұлдызға көзiмдi талдырамын.
Көзiңдегi көлiңдi сарқып iшiп,
Қашан ғана шөлiмдi қандырамын?
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі