Анам-ай
Анам ай,
Жан едің ғой ісі бөлек.
Жаятын дасханын кісіге деп,
Балаңды ойлап жүрсің, кетсең дағы,
Анам алтын,
Жаратқан асқақ екен.
Көзіме жас келеді жазсам өлең.
Мені тастап кеттің ғой бұл жалғанға,
Кеше маған ағам кеште жолықты.
Қан жылаған жүрегімді сол ұқты.
Анамды ойлап, жылап алды еңіреп,
Жүрегі де қайғы мұңға толыпты.
Қара күзде тезек тасып даладан.
Апам еді бәрімізге қараған.
Әкемнің де қамқоршысы сол еді,
Тоғыз жан ек ол кісіден тараған.
Оңала ма, тонала ма кім білген.
Қоңыр күзім сезім сырын білдірген.
Күзде соққан сырлы әуеннен оянам,
Домбыраның әуеніндей күмбірден.
Өмір мынау,
Қалтарыс жол бұралаң.
Сынақ тірлік, шыңдалсын деп, сынаған.
Көп ішінде ібілістер жүргенде,
Бабам байлық шыңына шыққан екен,
Алтынын алыс тауға тыққан екен.
Бас жарып, бет жыртысып қалама деп,
Ұлдарының жағдайын ұққан екен.
Деуші еді әкем, апасының баласы.
Оған да әке, менің де бар таласым.
Сол анадан туып тұрып әкежан,
Қанды балақ бүркіт болдым қарашы.
Ағамсыз Сіз,
Жыр жазатын қарымды.
Пенделіктен биік қойған, арыңды.
Залым болсаң жегідей жеп жаныңды,
Асырып абырой мен атағымды.
Артқа тастап құрбы мен қатарымды.
Бәріне қорған едім өмір жалған,
Алла білер, қайдан дәм татарымды.
Қайда барам, кесе алмайсың қолыңды.
Ақыл айтсаң, көкейіме қонымды.
Арманымның ақ жолынан адасып,
Таппай жүрген жанмын бүгін жолымды.
Ауылға келдім.
Ағайын, бауыр арасы,
Далада жүрдім, емделмей көңіл жарасы.
Сұранып келсем,
Туғаныңдай болса екен ғой, барша адам,
Бағын ойлап, бауырының шаршаған.
Құр елеспен арманына жете алмай,
Өтіп жатыр бұл өмірден қанша адам.
Мұңын көріп, жырын көріп басқаның,
Жамандықтан тоныңды ала қаш, жаным.
Санамдағы сарсып кеткен ойлардың,
Тысын сөгіп, бүтіндеші астарын.
Енді білдім, өкініштен жылармын,
Биіктермін, өкініштен құлармын.
Ағайынға қызметім артық қой,
Ұмытпасын, тауда өскен шынармын.
Жөнін айтсаң бауырыңа, кектейді.
Маған да бір жан жылуы жетпейді.
Бұл дүниенің сынағы көп жалған-ай,
Аман болсын ағайындар, тек мейлі.
Жұмысбасты тіршілік бұл, жайт деген,
Бұйрық болса,-Елге балам қайт- деген.
Бауырларым бақытты ғой, елде жүр,
Ата-ананы құттықтап жүр айтпенен.
Түтетпесе әке-шеше ошағын.
Керегі не, мына жазған бос әнім.
Жарқырайтын күнім келер әлі де,
Сол күндерді,
Әр көктемде жүрек шіркін жылынып,
Жанарымда жылт ететін жылы үміт.
Ата-анама сәлем беріп қайтушы ем,
Сағыныштың шын бағасын ұғынып.
Несіне әпке,
Несіне бауыр жыладың?!
Шыдамас дейсің,
Шыдаймын, өмір сынағы.
Өнеге берген, ақылын айтып келелі.
Құйтырғы заман,
Сөзіңнің жоқ қой керегі.
Тірліктен кейде, өмірден мына баз кешіп,
Сөз айтпасаң тыныш отыр, ұнамды.
Есекпенен жарыстырма, құланды.
Үйге кірсе айран құйып шығарған, Қазақ атаң,
Қара шұбар жыланды.
Кешір Алла, пенделік пен қатемді.
Жақын болып кетті ма әлде, жат енді?!
Ақылына құлақ салғын жарандар,
Қадір тұтып, көп жасаған әкеңді.
Екі қартым бақытты,
Бағы мәлім.
Екеуін де тұмардай тағынамын.
«Әке-шешең жаныңда»-дейді, жұрттар,
Жаман мінез,
Жаман ой, тапшы менен.
Жүргенім,табысқаным жақсыменен,
Асқар шыңым әкемнің арқасы ғой,
Көшкін інім,
Тетелесім, құрдасым.
Қажығанда өзің едің сырласым.
Жарқырап бір жүрген жандар көп емес,
Тізгін ұстар,
Өрелі ұлдар намыстым.
Көпшілігі елге мәлім, таныссың.
Төлебидей төбе биін пір еткен,
Мұхаммедтің сөзіменен бастайын.
Ақыл сөзден,
Әділ сөзден қашпайын!
Патшасына өлім сұрап жүр жандар,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі