Кейбіреулер ту көтеріп ұрандап
Кейбіреулер ту көтеріп ұрандап.
Аңғал елді адастырып, жүр алдап.
Кейбіреуі салафи боп көкиді,
Дәлелім деп ұсынады, құранды ап.
Кейбіреулер ту көтеріп ұрандап.
Аңғал елді адастырып, жүр алдап.
Кейбіреуі салафи боп көкиді,
Дәлелім деп ұсынады, құранды ап.
Ақын едім жүректе жыр түнейтін,
Санаңды да жаңғыртып сілкілейтін.
Әйел деген көктемгі кемпірқосақ,
Әйел деген қырмызы түлкі кейпің.
Деген оңай,
Екі бөлек екенбіз.
Сыңарсыз ақ бұл дүниеден өтерміз.
Осы күнге қол ұстасып жеттік біз,
Нөсер жауын себелеп, терезеңнен.
Бір өксігің байқалып кенезеңнен.
Ғашықтықтың бал дәмін сезбегендей,
Солғын тартқан ерінің, кенезерген.
Жаңбырлы түн,
Сан ойлар жетелеген,
Менің жайым белгілі-ау бесенеден.
Тамшылаған тамшыдай ғұмыр-дүние,
Неге неге қаланың кеші мұңды.
Бақыт неге қақпайды есігімді?
Сарғайып күтуменен өтіп жатыр,
Келер жан айтшы маған есіміңді.
Ұнайды ақындар да, әнші маған.
Шарықтаған шабытын қамшылаған.
Ақындар бойын тіктеп кетеді екен,
Көз жасын сүртіп алып, тамшылаған.
Бір қыз бар көз жанары күлімдеген.
Ағаны асыл, ініні күнім деген.
Бағыңды тапшы құрбым бұл жалғанда,
Ерніңді сүйетін кеп дірілдеген.
Сарышаян едім,
Сүйгенді қалар ұнайтын.
Жүгірген жетпес, қуған бір кетпес, бұл айқын.
«Тауешкі» деген керемет жұлдызнама ғой,
Неге жарым, бүгін маған сен-деді?!
Айтқан сөзім зая кетті, сенбеді.
Құшағыма құшып келген гүлімді,
Байқамады, байқағысы келмеді.
Әйел сенің жан жарың,
Әйел ана!
Әйел үйдің ұйтқысы, әйел пана.
Мықты еркектің артында, мықты жан тұр,
Жұрт сұраса айтар ем арманымды.
Бала үшін берер ем бар малымды.
Қанша қатал болсам да мен оларға,
Қатты жақсы көремін балдарымды.
Қосылдық, арамызда туып көктем.
Қай жан екен жаныңды суықты еткен.
Жаныңның мұң жарасын тырнамашы,
Маған деген сезімің суып кеткен.
Өзіңе бүгін жаным өкпеледім,
Айыбым жоқ, күнәм да көп демедім.
Бар кінәні өзіңе артып қойып,
Өзіңді жаудай көріп сөккен едім.
Түн.
Тыныштық,
Демің қандай тым ыстық.
Неге біздер болмашыға ұрыстық.
Түсетінін білмей маған салмақтың.
Махаббат-ай,
Өз-өзімді алдаппын.
«Заманауи» әйелімді кезінде,
Түндерде ұйықтай алмай,
Мең зең бір күй кешемін,
Ол, Тамұқтағы елес!
Көтере алмай елдің өсегін,
Өмір қатал!
Жан екем қиялдаған.
Ілесем деп жақсыға, жиі алданам.
Өлеңіме сыймайды қаласам да,
О жалған-ай !
Басынан бір не өтпейді адамның.
Қадірін де сол түсірер бағамның.
Нағыз достар, ағайыннан мың артық,
Түсінбейміз, бақыттымыз бәріміз.
Бақыт іздеп,
Бақыт күтіп, тағы біз?
Аяғыма жығылмады, деп құлап,
Өкініштің отына салып кетпей,
Өзімменен ілестіріп алып кетпей.
Қалайша шыдап жүрмін таң қаламын.
Сол ұшқынның отына жанып кетпей?!
Осы ма еді, аңсап күткен арманым.
Үңірейген жыртық үйдей жан-жағым.
Жалғыздықта тұншығамын еріксіз,
«Жақсы, әке» деп, кеткен кезде балдарым.
Айтып ең, әкем жоқ деп бұрын маған.
Саған сонда көңілім суынбаған.
Әкең емес, жан жарың болсам дегем,
Ер жігіттің берсе егер туын маған.
Сөзіне еріп алып анасының,
Жағдайына қарамай баласының.
Ердің басын қор етіп ерегіскен,
Төмендігі қынжылтты санасының.
Күндер қайда,
Құлшынып шарық ұрған.
Ару қайда өзіне зарықтырған?
Не заманға тап болдым, көңіл селсоқ,
Асыл жарым көбейткен ұрпағымды.
Бәйгеге баптаған жан тұлпарымды.
Арманымның көгіне қанат қаққан,
Аялайын мен бүгін сұңқарымды.
Қарапайым күртешең бар үстіңде.
Капроның аяғыңда, үстің бе?!
Тоңып бара жатқандай боп көріндің,
Аялдама, автобустан түстің де.
Қандай мұңды, қандай нәзік күз деген.
Бір керемет мұңға батам күзде мен.
Неге сонша сезімді боп жаралғам,
Шын бақытын өмір бойы іздеген.
Шабыты шарықтады қанат жырдың.
Таза ауада тыныстап таң аттырдым.
Асқаралы Алатау шыңдарына,
Көзім тоймай, сүйсініп қарап тұрдым.
Бала күндер,
Бала сезім, сырласып,
Сырттай ғашық болу қандай, мұңдасып?!
Орта жасқа келгенінде адасып,
Періште қыз тербетші түсімдегі.
Көп жандар мені сендей түсінбеді.
Оянып кете берем, кінәләма,
Сені қимай жүргенім үшін мені.
Махаббат шіркін, алыстап менен кеткен бе?
Ғашық едім мен, гүл бүршік жарған көктемге.
Жүрегім жалғыз, өмірім сырғып өтуде,
Қол бұлғап қалып кеткендей сол қыз, көк белде.
Қарашы әне,
Арай шашқан ақ таңды- ай.
Кездесіп ек сол бір бақта, батқанда «Ай»,
Таңның нұры айналаға шашырап,
Аңсадың ба,
Жоғалтқан асылыңды?
Неге жасым жанарға жасырынды.
Әр жанға елеңдеймін, есім кетіп,
Өмір деген, бір қуаныш бір қайғы.
Бір сезім бар,
Түн ұйқымды ұрлайды.
Өтіп жатыр, байқалмайды уақыт,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі