Өлең, жыр, ақындар


Торғын көкте ағып құс,
Ағылып ұшып барады.
Айналасын қарайтып,
Күннің көзін жабады.

Бұлт



Бір нәрсе жердің бетін шыр айналған,
Мақұлық біз білмейтін қайда барған.
Арасын жер мен көктің мекен етіп,
Байлаусыз бір арада тұра алмаған.

Бұлт



Көк көрпенің мақтасы,
Әр жерде жүр бытырап.
Біріктіруге қол жетпес,
Болды-ау шіркін ысырап.

Бұлт



Қанатсыз құс жақын барады,
Көзінен жас тамып барады.

Бұлт



Бір кеме аспанда ұшқан, аяғы жоқ,
Қолына ұстап алған таяғы жоқ.
Күніне талай жерге кезіп кетер,
Не екен ол ешбір жерде саяғы жоқ.

Бұлт



Толқып-толқып судай ағып,
Ешбір жанды кетпес қағып.
Көз көрсе де қол ұстамас,
Жаратылған мұнша нағып?

Сағым



Бір нәрсе көруге бар, ұстауға жоқ,
Жаз көркі, көк шәлідей шымылдық боп.

Сағым



Алдымнан өтті бұлдырап,
Тұра қалдым жолына.
Ұстайын деп ойландым,
Ілінбеді қолыма.

Сағым



Үстінде шөлдің,
Толқыған көлмін.

Сағым



Кейде аққан судай,
Кейде қалың нудай.
Жақындасаң жоқ,
Алыстасаң бар.

Сағым



Көз алдымда көк теңіз.

Сағым



Алтын аяқ,
Жете алмадым,
Жалаң аяқ.

Сағым



Бір нәрсе көруге көп, ұстауға жоқ,
Жаздыгүні көп болар, қыстауға жоқ.
Тұрмайды бір мекенде қарауытып,
Қаншама жалынып, жалпайсаң жоқ.

Сағым



Қусам да жеткермеді, тұра қашты,
Барды да бұрыш қаптың аузын ашты.

Боран



Қолтықтан кірер қоңқайып,
Төрге шығар томпайып.

Боран



Қу талақай үйірілген,
Желден шүй кейірілген.

Құйын



Бір хайуан елге мәшһүр таңғажайып,
Жүреді кейде көп боп, кейде азайып.
Барлығы көпке мәлім болса-дағы,
Еш адам ұстай алмас ебін тауып.

Құйын



Жұмбағым жұтылды,
Ойға қарай құтылды.

Құйын



Өрге қарай құтылды,
Сырына келіп қосылса,
Өз-өзінен құтырды.

Құйын



Ашуланып бұртиды,
Аузы көпіріп құтырды.
Ашушаң ақымақ,
Кез келгенді ұшырады.

Құйын