Өлең, жыр, ақындар


Тік жардай түсті,
Шұбатылған
Тұмсығы күшті.
Таситын жүкті,
Бұл қандай мықты?

Піл



Түлкі ұқсас тұрқы,
Бір тоймайтын құлқы.
Аңдитыны тастан,
Құс пен тышқан.

Қабылан



Жез бейнелі өзі,
Кең дала еркесі,
Мөп-мөлдір көзі.

Киік



Мүйізінен таралған,
Жанға шипа дәрі алған.

Марал



Төбесінде қу бұтақ,
Алар екен кім бұтап.

Бұғы



Ат та емес, ит те емес,
Тістейтінін қайтерсің.

Тышқан



Кішкене ғана бойы бар,
Айналдырған тоны бар.
Қанар қапта не болса,
Бәрін жейтін ойы бар.

Тышқан



Ары жүгір қара шарт,
Бері жүгір қара шарт.
Тал түбіне тасталған,
Жылқыны қарнына қыстырған.
Түйені ерніне жапсырған,
Мұрты бар, сақалы жоқ,
Айт дегенде аяуы жоқ.

Құндыз



Жер астында жездекем аты кісінейді.

Суыр



Бір жігіт ақ боз үйден шыға келді,
Үстінде алтай қызыл ішігі бар.
Жалма-жан қол көтеріп сәлем берді,
Жанында кейде нөкер, күшігі бар.

Суыр



Бір нәрсе төрт аяқты, мал басты емес,
Не адам, не дерексіз албасты емес.
Астында бір нәрсесі салбыраған,
Аттың жалы, атанның шудасы емес.

Тасбақа



Көк ала бас көк бура,
Сырты сұлу, күмбездей,
Далада оттап жүрсе де
Бауырын жазып шаба алмас,
Үйірін іздеп таба алмас.
Үстіне киген киімі
Бір жыртылса жамалмас,
Оны адамзат баға алмас.

Тасбақа



Базардан келген көк лөк,
Көк лөктің көзі көк.
Үстіндегі Жәнібек,
Жәнібектің жаны жоқ.

Тасбақа



Өмірі шықпай үйден бір,
Өз үйін өзі сүйреп жүр.

Тасбақа



Айдалада тостаған,
Оны нағып тастаған.

Тасбақа



Сауыттан мықты шапаны,
Жиырылып кейде жатады.

Тасбақа



Жау келсе қатты сасады,
Құйрығын тастай қашады.

Кесіртке



Ши түбінде шұбар кездік.

Кесіртке



Дүнияда кірпіксіз жан не болады?

Жылан



Иір-иір ізі бар,
Құлағы жоқ, көзі бар.
Түсі суық ызғарлы,
Ауызында айыр бізі бар.

Жылан