Өлең, жыр, ақындар


Бап, бап, бап екен,
Басқан ізім екен;
Құйрығында меңі бар,
Меңді қайда қоям екен.

Қоян



Жол үстінде қу қазық,
Мергеншіге жол азық.

Қоян



Әңгелейді, дөңгелейді,
Ұшқан құстай,
Құс десем, төрт аяғы бар,
Елек-селек, екі құлағы бар.

Қоян



Жылқыны қарнына қыстырып,
Түйені ерніне қыстырып,
Есекті құлағына қыстырып,
Қасқырды ат қып мініп,
Айт дегенде жүре берген.

Қоян



Белестегі бес бие,
Бақылдайды, құрылдайды;
Құйрықтары қара ала,
Қанаттары сары ала.

Ұлар



Жақпар тастың астында
Қызыл тонды қыз жатыр.

Түлкі



Ыржаяды, күледі,
Басқан ізді біледі.
Таусылмайтын шабысы,
Жұртқа мәлім жүрісі.

Түлкі



Мақұлық бар екен даусы зор,
Адамға ұқсап бойында аяқ пен қол,
Мекені тас бұлақтың төңірегінде,
Мынаны тапқан жанның ақылы мол.

Аю



Айтайын мен бір жұмбақ тым тамаша,
Тыңдама жұмбағымды ұнамаса.
Бойы бар бір құлаштан астамырақ,
Басында мүйізі бар оннан аса.

Бұғы



Түсі түйенікі,
Аяқ-басы сиырдікі.
Құйрығы ешкінікі,
Мүйізі ғана өзінікі.

Бұғы



Тауда жүрген құмайды,
Көрген адам сынайды.
Жыл айналып толғанда,
Он екі бұтақ болғанда,
Балта тимей құлайды.

Бұғы,жыл толғанда мүйізі түсуі



Бар екен бір айуан көпке таныс,
Мекені жүрер оның тау мен қамыс.
Бұл өзі ойласа көп, шапшаң, епті,
Жүректі бір айуанға қойса бетті.
Қайтпайды жара алмаса не өледі,
Өлмесе тынбайды ол алмай көкті.

Жолбарыс



Жануар мақұлықтың біреуі өзі,
Іркілмей жұмсайтұғын ірі тісті.

Арыстан



Бір нәрсе қайраты көп, болған күшті,
Басынан өткізеді әрбір істі.
Жануар мақұлықтың біреуі өзі,
Іркілмей жұмсайтұғын ірі тісті.

Арыстан



Тоң мойынды жуан көк,
Желіп, жортып бүкеңдеп,
Несібесі даладан,
Еңбек қылмай жүрер тек.

Қасқыр



Жол бойында жортқан,
Сыбызғысын тартқан.

Қасқыр



Тоғайда айғыр кісінейді,
Ауылға сірә келмейді.

Қасқыр



Бір күні елден,
Он күні жерден.

Қасқыр



Аузы бейне шалғы орақ,
Шөп емес, бірақ мал орады.

Қасқыр



Түссе күннің шуағы
Көзді еріксіз жұмады.
Жылы жерді сүйеді,
Беті-қолын жуады.

Мысық