Өлең, жыр, ақындар


Көкке қараған, жұлдыз санаған.

Телескоп



Туыстарын шетінен,
Өбеді де бетінен.
Бала-шаға ұсағын,
Бауырына қысады.

Магнит



Жалғыз бағыт білері,
Бұрғаныңа көнбейді.
Жол көрсетіп береді,
Бірақ өзі көрмейді.

Компас



Аса қажет өмірге халық үшін,
Пайдаланамыз күн сайын жарық үшін.

Ток



Ауызы жоқ ,сыңғырлайды күледі.
Онсыз бірақ жер бетінде тірлік жоқ.

Су



Жағасы құрақ,
Мөлдір суат.

Көз



Күміс қасықтың
Асты алтын.

Тіл мен сөз



Бір беткейде екі көл.

Көз



Ұя, ұлу, ұшақтың
Басын бастап беремін.
Құс, жұмыртқа, бұтақтың,
Ортасында келемін.

Ұя



Қар дейін десем,
Қап-қатты.
Тас дейін десем,
Тәп-тәтті.

Қант



Сауытын шештім сақтанған,
Көрінбеді ақ тоннан.
Ақ тонын да шешіп ем,
Сары тон шықты ішінен.
Сары тонын шешіп ем,
Түк таппадым ішінен.

Жұмыртқа



Дегенде емен екен, емен екен,
Мен көрсем емен жолы төмен екен.
Білімді ақын болсаң мен айтайын,
“Құраннан” бір жас үлкен немене екен?

Нан



Ақ сандық айналадан тауып алдым,
Ішінде не бар, не жоқ таба алмадым.

Жұмыртқа



Күрең қызыл түсі бар,
Тағамдардың асылы,
Қуат берер күші бар.

Таба нан



Қалпақты жымырады,
Төбесінен ұрады,
Түзетуге қыңырды,
Дәйім дайын тұрады.

Балға



Бір қыры- балта,
Бір қыры –балға.
Ағашты шапқан,
Шегені қаққан.

Шаппа шот



Азулы хайуан- темір ер,
Әндетіп сүйек кемірер.

Ағаш кескіш ара



Тырс-тырс тамады,
Сайға қарай ағады.

Жаңбыр



Қабат-қабат киінген
Төбеден шашы түйілген.
Жеп көріп едім өзінен
Жас шығарды көзімнен.

Пияз



Тоңғақты таниды,
Беті — қолын қариды.

Аяз