Өлең, жыр, ақындар


Кішкене ғана келіншек,
Төбесінде түйіншек.

Шеге



Жансыз жарады,
Жанды ұрады.

Балта



Тоғайға барса ауылға қараған,
Ауылға қайтса тоғайға қараған.

Балта



Бір итім бар қабаған,
Маңдайына темір жамаған.

Шапашот



Жетпіс аяқ бауырында,
Екі қолы жауырында,
Тындырады істі ол,
Жеңілін де, ауырын да.

Ағаш кесетін үлкен ара



Тізіле өскен тісі бар,
Көп істеген ісі бар.

Қол ара



Қаңылтыр қара мейіз, мыстан шеге,
Келбеті бұл жұмбақтың келер неге?

Темір ара



Бас аяғы теп-тегіс боп біткен,
Селкілдесе денесі дір-дір еткен.
Өзіне қандай жуан кез келсе де,
Күшімен қақ айырып бөліп кеткен.

Темір ара



Елу аяқты,
Екі қолды.
Салады елу аяқпен
Жалғыз жолды.

Ара



Басы жоқ, екі беті, тісі бар,
Қақ бөлер бөренені күші бар.

Ара



Тісі көп, аузы жоқ.

Ара



Көк өгізім көл жапырып бара жатыр.

Орақ



Өзі бүкір,
Бүтін қырды таусады,
Қырдан қайтып,
Үйде бір жыл жатады.

Орақ



Ұзын-ұзын із кетті,
Ұзын бойлы қыз кетті,
Қабырғасы қалт етті,
Омыртқасы жалт етті.

Шалғының шөп шабуы



Жаһанда бір айдаһар иір тілді,
Серуендеп сахараға серуен құрды.
Нақақтан өз басына пайдасы жоқ,
Алдына бет келгеннің бәрін қырды.

Шалғы



Жалғанда бір нәрсе бар боз құнандай,
Өзінің ұзындығы оқ жыландай.
Жапырып шөпті бұзып кетеді екен,
Өзінен кейінгіге жол қылғандай.

Шалғы



Алдын ойпар,
Жанын жайпар.

Шалғы



Айқайлаған жау келсе,
Айыр сақал атам тоқтатады.

Бақан



Есікте екеу отыр өлемін деп,
Төрде төртеу отыр төремін деп,
Ортада біреу отыр көмемін деп.

Босаға, кебеже, құман



Жүруге аяғымен ерінеді,
Нәрсеге өз-өзінен телінеді.
Адамға қашан болса пайдасы бар,
Бір мезгіл жарық болып көрінеді.

Терезе, әйнек