Өлең, жыр, ақындар


Базардан алып келген сары сандық,
Он жігіт зорға барып кілтін салдық.
Он жігіт кілтін салып қозғап көрсек,
Сөйлейді әлгі сандық дамбыр қағып.

Домбыра



Мойнына қатар-қатар түйме салдық,
Сегіз қыз,сегіз қызға қосылдырып,
Құбылтып неше түрлі күйге салдық.

Домбыра



Келемін жоғарыдан күймелемей,
Он жерден омырауды түймелей,
Сегіз қыз,сегіз жігіт ән салады,
Япыр-ай, не екенін білмедім-ай.

Домбыра



Бір ағаш, бір ағаштан жорға болды,
Оның да жорғалығы зорға болды.
Арқанмен бас аяғын байлап қойып,
Бір қарға соққылайды оңды-солға.

Домбыра



Бір мақұлық бар екен тау жайлаған,
Басына адам бара ойбайлаған.
Екі бала үстіне мініп алып,
Қайда жиын, қайда той,той тойлаған.

Домбыра



Мінгенім дайым менің бір арғымақ,
Бітіпті төбесіне екі құлақ.
Тартатын сегіз жерден бедері бар,
Кетеді қол тигенде қатты зырлап.

Домбыра



Бір тұйғын, екі лашын, бір сандуғаш,
Жиылып жеті қонақ болыпты мәз.
Басында екі кептер қонып отыр,
Бәрінің ұялауы жалғыз ағаш.

Домбыра



Тартылған екі арқаны ұзын бойға,
Сөйлеуге сондай шебер тапсаң айла.
Әр жерде аршындалған балдағы бар,
Ойнайды он бармағың білсе айла.

Домбыра



Қарны қабақтай,
Бұты таяқтай.
Тиіп кетсең жылайды
Жыласа да ұнайды.

Домбыра



Бұлбұлдың сегіз аяқ, бір басы бар,
Тең басқан сегіз жерден таңбасы бар.
Үстіне мініп алып жорғалатсаң,
Салатын әрбір түрлі жорғасы бар.

Домбыра



Қос қазық, екі желі, сегіз ноқта,
Сөйлейді шежіредей адам соқса,
Тағы да бір мінезі таңғажайып,
Еш уақыт сөйлемейді адам жоқта.

Домбыра



Төрт қазық, екі желі, тоғыз ноқат,
Сайрайды бұлбұл құсша адам соқса,
Шешенсіп адам барда тұрса-дағы,
Байланар тартса тіл адам жоқта.

Домбыра



Басы бар, денесі жоқ, бойы бір кез,
Табарсың болсаң зерек осыны тез.
Қозғасаң қос құлағын тігіп алып,
Тамаша әр тараптан айтады сөз.

Домбыра



Тоғыз белбеу, қос жібек,
Екі мұрын,бір шүмек.

Домбыра



Екі құлақ, тоғыз жерден қолы бар,
Күні-түні төбелейді,
Маңдайының соры бар.

Домбыра



Базардан алып келген қара арғымақ,
Бітіпті төбесіне екі құлақ.
Белбеуін тоғыз жерден буынып ап,
Сөйлейді адамзаттан бұрынырақ.

Домбыра



Тынбайды жылтыр мұзда екі жорға,
Екеуі құлай жаздап кейде зорға,
Кей уақыт зырлап келіп кілт сүрініп,
Болады құлағандай қазған орға.
Минутта тоғыз бекет аралайды,
Он жігіт қызмет етіп жүрген сонда.

Домбыра



Екі құлақты,
Он екі аяқты.

Домбыра



Қос қазақ екі жерден шынжыр арқан,
Сылдырап әр буыны үнін қосқан.
Он адам жолдас болып еңбек етсе,
Аралап он екі үйге қонақ болған.

Домбыра



Жылқыда ерен жүйрік қара арғымақ,
Мойыны жануардың бунақ-бунақ,
Айылын екі жерден мықтап тартып,
Кетеді қамшы бассаң зулап-зулап.

Домбыра