Жайып салам жүрегімді
Аңсайды туған үйін қайда да адам,
Қам көңіл табады тек содан емін.
Егерде тірі жүрсе қайран анам,
Мүмкін мен ұлы ақын да болар едім.
Ұйқысыз түндер
Болды ма ұйқы сонау бір сызды, қарлы
Арпалысқан ұрыстар даласында.
Ұйқы деуге бола ма мызғығанды
Өлім менен өмірдің арасында!
Эстон топырағы
Сұрғылт-қызыл, жансыздық елесіндей,
іреңі тым жүдеген,
нәзіктігі адамның денесіндей
жалаңаш, үлбіреген.
Бұдан былай жалғыз
Олар,
қара құс секілді, билейтін түндерде,
жандары пәк гүлден де.
Қызын, ұлын ажырата алмадым мен шашынан.
Аналар мен жесірлердің тілегі
Қол қусырып тіледік,
Көзімізде шын бақыттың күлкісі
ойнап жүр едік
күннің өзін тербетіп,
Қарлы алау
Алау да шапшып аспанға,
мосыда жанды батырым.
Ұшқындар моншақ шашқанда,
жылжыды түндер ақырын.
Дауыл - менің жүрегімнің аңсары
Сұқ найзаны, төк терді –
шықсын естен күлкі де!
Самға, түнек от демді,
қар шапанды сілкіле!
Басқа жол жоқ
Қар бораннан шыға алмадым,
қуанамын өлімге.
Сен алдымда бұлаңдадың,
үміт шашып көңілге.
Өлімге бел шешу
Жүрегім өлім сұрайды,
сұрайды менен оңаша.
Өмірден кетсе шырайлы,
өкінер емес ол аса.
Мұнда және онда
Қуғынға шықты шарқ ұрып, -
жатпайды тыныш жел неге –
сілесі қатты алқынып
жете алмай қара пердеге.
Олар өлең оқиды
Қадалғанда сенің жарқын жанарың,
жырларымның шатастырдым беттерін.
Әуенінен жаңылғандай бар әнім,
ақылымды қарға көміп кеткенің.
Қабырғадағы көлеңкелер
Король өтіп бара жатыр паңдана,
тәжі ырғалып басында.
Сайқымазақ, күлдіргіші - сарбала
қутыңдайды қасында.
Шарап құйған шыныдан
Ертегі ұзақ, мас түннің
сәттері өтіп барады.
Перде астында жас кыздың
жарқылдайды
Бұлыңғыр елестер
- Қарашы, құрбым, періштең жырақ
шырқады!
- Қарашы, жігіт, жүйрік-ау уақыт
тұлпары!
Тағы да қар
Тағы да боран жағаның
іздерін бітеп, қарды үйді.
Бетінде қарлы даланың
қос жұлдыз ғана қалғиды.
Қажет емес
Кораблі қажет емес жырақтың –
теңіз жақты түн жапқан.
Ақ төсекке белгісіндей жұмақтың
шақырасың түу жақтан.
Қанатты шақ
Құс қанат біткен жандайын,
қақтырып жердің таңдайын,
аспанды серпіп самғайын.
Жұлдызды мұздар маңында,
Дауылдар шақырғанда
Мұндай аппақ қыс болмаған,
бұлт болмаған қауырсындай.
Қаланы көк түс торлаған –
түтін өрлеп дамылсыз, жай.
Дауыл құшағында
Қарлы боран әндетті,
қар инелер түйреді.
Денем мұздап, жан кетті
сені құшып сүйгелі.
Екінші рет туғанда
Есігімді жұлқып ашып (қақсын ба!)
қарлы дауыл ызыңдады бір мұңмен,
Тағы, міне, ақ дауылдың астында
екінші рет қайта туып тұрмын мен.
Ақырғы жол
Қансонарда елесің де
алыс кетіп, қамады-ау мұң.
Сен - оралмас кемесің де,
Мен - бос қалған жағалаумын.
Қарлы шарап
Шыныдан шарап іркілген
жарқ етіп өзің тағы да,
күнәсыз келбет, күлкіңмен
қорқыныш кұйдың жаныма.
З.Н. Гиппиусқа
Түнек жылда туғанның ер жеткені
жол таба алмас,
қасірет шексе де елі.
Біз, азапты жылдардың перзенттері,
Куликов даласында
Шалқар өзен баяулап мұңды ағады,
жуады жағажайды.
Шөмелелер томсарып жылғадағы
басқандай нала-қайғы.
Пікірлер
-
Блюкюросао
Мүсірепов крутой
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі