Ел көзінде еңселінің бірімін
Қанша таным қалдың екен атпаған,
Қасіретім қалдың қанша татпаған.
Маған деген қанша ащы-тұщылар
Тұр екенсің тағдыр әлі сақтаған.
Қанша таным қалдың екен атпаған,
Қасіретім қалдың қанша татпаған.
Маған деген қанша ащы-тұщылар
Тұр екенсің тағдыр әлі сақтаған.
Тым ақкөңіл жаным,
Бәріне сенем, бәріне
Қарамай ішкі
Тереңде жатқан нәріне...
Табатын жауқазындай жазға ұнасым,
Іздейін бүгін соны сөз бұласын.
Жеті асқар желіп асқан құттықтауға
Ғазиздің өзін һәм Гүлжазирасын.
Қайда кеттің бұлбұл көктем,
Жүрегімде жыр гүлдеткен.
Шығандатып шың асырып,
Әуелете ән гулеткен.
О, адамдар, таныңдар,
Әр кеудеде жалын бар.
Әрқайсысы әр тұста
Әр алуан жалындар.
Сұлу сөйлейсіңдер,
Ақыл да жетеді...
Әттең іс өткергенде,
Сол ақыл қайда кетеді!
Жаратқан Алла қалай әйел затты,
Нәзіктеу, еркектерден инабатты,
Парасат, ақыл, енер тең ғып беріп,
Көңіліне асыл сезім ұялатты.
Көлеңкемді қай сыныңа түсірдім?
Мен өскеннен кімің кәне кішірдің?
Қадамыңа тұсау болып қайысыңды
Орға қарай қай биіктен ұшырдым?
Алла бүркемегенді
Қастық бүркей алмайды.
Тұмшала мейлің түнек боп
Ұзаққа әсте бармайды.
Сан-сала мазалайды ойлар небір,
Тозбайтын, тоқтамайтын жоқ мәңгі өмір.
Көз жұмсам дәмім бітіп ертең бір күн,
Жұрт келер кімге айтарын білмей көңіл.
Күн бар жерде көлеңке бар.
Екеуі де өмірге нәр
Екеуі де — қажеттілік
Жоғы сені көмуге бар.
Жинағыңның ғажап екен қағазы,
Әрине ол нәріне емес таразы.
Оқырманың деп жүрмесе жарады,
Сырлап, сындап өткізудің наразы.
Жақсы-жаман көргенінен көз
Fибрат алмаған көр кеудеден без.
Ащы да тәтті өтпейтұғын сөз
Аулақ бол ынжық бозөкпеден ез.
Ойлағаны құлқыны болып
Жауша жапырып жақынын торып
Өзінен шығармай, өзгені сорып
Жүрсе де жарымай баратын болды-ау
Теледидар төрінде қабақ керіп,
Биліксіздер сұқпаты үкім беріп
Айту керек бұл істі, бүйту керек,
Деп жатқанда отырам күлкім келіп.
Сумаң сусыл сыртыңнан
Бал ашып нені үймейді.
Орақ орып аузымен
Найза ғып тілін түйрейді.
Майдағы дала маужырап,
Көкжиек алыс мұнартып...
Басы мұз сұсты тау жырақ
Жаныңа ауыр мұң артып...
Ғажайып бір сәттер болған
Басыңа бақ құсы қонған
Ыстықта самал боп өбісіп,
Елемес суықты тоңған.
Көбейді-ау тек құлқынын қарақтаған,
Құлармын демей орға жар аттаған.
Ұлтының ақ бетіне қара дақ боп,
Қылығы ар-ожданды шабақтаған...
Жағынып бір қалу ма еді қалайда,
Теңеместі теңепсің-ау Абайға!
Сен айтқанмен, халық қабыл алса ғой...
Не жүрмейді бүгінгі күн дал ойда!
Адамдық парыз биік қалу деген
Тер төгіп ризығыңды алу деген
Осыны өткермекші болып жүріп
Күн кешесің әркімге баруменен.
Махаббат деген адамдық мейір,
Көңіл қошына беретін пейіл,
Тек тауқыметін түрліше көтеріп,
Біреулер жылап, біреулер кейір.
Ақын — елінің қаны мен жаны,
Адамдық ұждан, намысы, ары,
Қоғамдық, ойдың ту ұстаушысы,
Халқымен ғана бірге атар таңы.
Кейбіреудің артықтығы
Дәулет, ырыс, несібінде.
Алаяқтық, арамзалық
Өткере алар кәсібінде.
Заман қашанда қытымыр
Оның дарқаны болған емес.
Күреспеген, әрекет етпеген жан,
Қандай заман болса да оңған емес.
Өмірге қанша жан келсе
Соншама тағдыр келгені.
Түрліше өмір өткеріп,
Түрліше бақи көргені.
Жалғыз қалсам,
Абайды алам үлгіге,
Қазақ үшін одан өткен бұлды не!
Ол данышпан болғаны үшін көре алмай
Бетінде биік жота жалғыз жиде
Жамбастап жатыр сұлай түскен күйде
Ысқырған жел, үскірген сары аязға
Қалпы бар төтеп берген қыңбай мүлде.
Көз тартар табиғаты емес ерек,
Жалтыр бет, жалаңаш тау, терең өзек
Түбімен сараң акқан шағын өзен
Қарайды жардан бойлап тал мен терек.
Мен не қылдым япыр-ау бастықтарға
Олар желіп, біз еріп бастық алға.
Деп жүруші еш бастықтар өзі істеген
Ұшырайтын болдық қой қастықтарға.
Тағдырдың көтермедік қай мазағын
Жарасы жазылды ауыр қай қазанын.
Түзеліп өресіне жеткен не бар
Орнына оралғанмен Тайқазаның.
Арнайы шар тараптан Түркістан деп,
Түркістан тарихымда түп нұсқам деп
Киелі топыраққа тағзым еткен
Ғасырлар бойы адамдар тұс-тұстан кеп.
Жүрек шын қуанғанын жасыра ма!
Қуанса, жыр толғамай басыла ма!
Қуанам мерейтойың тойға ұлассын,
Әбу Әл Атырауын асыл аға!
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі