Аспан мен жұлдыздар
Тұп-тұнық түнгі аспан,
Алыста жұлдыздар ымдасқан
Сәбидің жанындай мөп-мөлдір
Бақытым сияқты айқын деп,
Қандай қатты мына қыстың қарымы
Қандай қатты мына қыстың қарымы.
Естіледі жел көтерген зар үні.
Ол - марқұмның жаназасын шығарған
Шіркеудегі қоңыраудың сарыны.
Ғажапсың-ау, туған далам асылым
Ғажапсың-ау, туған далам асылым,
Тіпті ғажап сенің боран-шашының;
Қысың бар-ау ілкі қыстың түсіндей,
Кісің бар-ау ең алғашқы кісіңдей!..
28 қыркүйек
Неше мәрте толғандырды осымен
Көзің нұрдан жаралған.
Сенің үнің салды менің есіме
Қымбат жанды жер алған.
Өмір кесесі
Кесесінен тұрмыстың
Ішеміз көзді тас жұмып.
Ернеуін алтын ыдыстың
Көзден аққан жас жуып.
"Тәуелсіздік"
Тәуелсіздік
Тәуелсіздік
Бабаларға арман болған азаттық,
Талай боздақ қыршыннан кеткен азаттық.
Елі менен жері үшін қан төгіп ,
Ата-баба аңсап кеткен ғажап құт.
)
Нұр боп көшіп ақша бұлттар аспанда
Нұр боп көшіп ақша бұлттар аспанда,
Қыр сауырын күз күніне тосқанда,
Төмендегі тас арналы дария ұқсайды
бір тасып аққан жас қанға.
Досым В. Ш-ға
"Жақсы күнге дейін аман болалық!"
Деген едің қоштасарда қол алып.
Алданыппын, күпті боппын мен бекер,
Ондай күндер келмейді, дос, ол анық.
Елена әулие
Еске алайық аралды қияндағы:
Жағасында көңілі ойран-ботқа
Наполеон әр мезет қиялданып,
Франция туралы ойға батқан.
Құдірет қызына
Көрсем мен сенің бейнеңді
Бейуақта бейіш төрінен,
Өртесең менің кеудемді
Есті алып сиқыр өңіңмен,
Менің демоным
Жауыздық қана тілейді,
Жайлайды түнек аспанды,
Тілейді кілең дүлейді,
Ну жылап, дария тасқанды.
Андрей Шеньеден
Мен майданда мерт болармын мәңгілік,
Иә болмаса ел кезермін қаңғырып.
Мүмкін тіпті сұм өсектен түңіліп,
Жұрт алдында жаудан тауым жығылып,
Үндер мен жанар
О, жетер, қаға бермеші
Алтын арфа пернесін.
Қарашы көзден жас парлап,
Еркіндік жүрек тілейді.
Кінәлай берсін ақынды
Кінәлай берсін ақынды
Әжуашыл, аужай жау мына,
Үндемей алам ақымды,
Болмай-ақ қақпақ аузына.
Қу дүниеде ұзақ тұрам деп санаман өзімді
Қу дүниеде ұзақ тұрам деп санаман өзімді
Көрмеспін де ендігәрі мүмкін сенің көзіңді –
Күн көзіңді басқа жұрттың өртейтұғын қан-жанын,
Көрмеспін де бақастардың жұлдызының жанғанын;
Күзгі күн көзі
Жел тербеген ағаштарға,
Дымқыл, бусаң қара жерге
Бұлт пен тұман арасынан
Бозғылт, жансыз нұрын шашқан
1831-дің қаңтары
Боз тұман сиреп ашылды,
Ажалдың түні тарады.
Ерлері ерте ғасырдың
Тіріліп маған қарады.
Менің үйім
Күмбезді бүткіл аспанның асты үй маған, —
Ән қанатын қаққан жердің барлығы,
Өмірде мынау тіршілік біткен сыйды оған,
Ақынға да болмайды оның тарлығы,
Бородино даласы
Түбінде жаттық зенбіректің,
Түнімен жаттық, от жақпай,
Қылышын қайрап, күбірлеп кім
Дұғасын оқып тақпақтай.
Толқындар мен адамдар
Толқынды толқын қуалап,
Ағады шулап, шолпылдап.
Адамдар сондай сүреңсіз,
Барады лек-лек топырлап.
Рембрандт картинасына
Түсіндің сен,
О жабырқау данышпан,
Ұйқылы-ояу сол бір өмір зар-мұңын,
Іңкәрлікті
Асмодейдің тойы
Шайтан тойы. Топырлап келе жатты
Түрлі ұсақ жын, аруақтар бәрі мұнда,
Қопарып кухмейстрлер бар тамақты
Қалтыраған күзетші тұрды ауызда.
×
- Генрих Гейне
- Ғабиден Мұстафин
- Ғабиден Мұстафин
- Бауыржан Момышұлы
Барлық авторлар