Оны Фархад деуші еді
Мөлдір аспан.
Таудан ескен самал жел
Құшағында
манаурайды жасыл бел. Шынында қар —
Мөлдір аспан.
Таудан ескен самал жел
Құшағында
манаурайды жасыл бел. Шынында қар —
Жалғыз ағаш тұратын жол шетінде,
Табиғаттың кәріне төтеп беріп,
Арай көркін әкетті, келбетін де
Аңызақ жел ұрды да төпеп келіп.
Алтын ұям — Ашхабадта
Күн көзінен нұр алып,
Мәуелеген жасыл бағым
Өсті бойлап, бұралып.
Таң ата көрсем ғажайып
Тау жақтағы терезем.
Тау әжімі азайып,
Жасарыпты жер, өзен.
Көрген талай көктің күшін, жер күшін
Сонау заңғар таудан туған дермісің,
Асқар шыңда алтын шашын тараған
Алма бетті таңнан туған дермісің.
Маған жат — тынбақ, сарқылмақ,
Қалжырап көрген жоқ жаным.
Өтермін өзім жарқылдап,
Өзегім толы ақ жалын.
Салыңдар құлақ сырыма,
Дарынды менің достарым!
Сүңгіген күннің нұрына
Қанаты күміс құс — бәрің!
Демен-ау сенің жоқ тiciң,
(Тістеген емес, сынаған...)
Ертерек піскен жоқпысың?..
Шамданып қалма сен оған.
Әкел маған, жыл басы.
Ақ тоныңды киейін!
Жетісуым жылғасын
Аралайын, сүйейін!
Бәлкім ciзгe бұ да тәлім бола алар,
Көргеніміз мен айтайын, балалар:
Жазда аңызақ, қыста басты борасын
Әжеңіздің ағаш үйін, қорасын.
Тың жерде жас бip ақын,
(Ол өзінше ipi ақын);
Тақырыбы қыз дейді,
Соны ғана іздейді
Үйленіп жастар, тойына
Үйден кеш шықтым бәлсініп,
Жүгірдім көше бойына
Жаңбырға түнде малшынып.
Aпpeльдiң бірінші
Күні жерден сығалап,
Жел тұрғызған түрін-ші..
Желі қандай сұғанақ!..
Қаз-үйрек жоқ әлі ұшқан,
Қыс аспаны жұлдызды.
Ақ далаға алыстан
Алып шықты жол бізді.
Директордың жиылған
Төбесінде күртігі,
Қардан бейне құйылған
Құлақшыны, кірпігi.
Бүгін біздің байтақ дала ipeңдi,
Кешеп күн көзден кетпей тұр енді.
Даңқты жылда біздің елу төртіншi
Шықпен жуып түзге салдық түренді.
Күндегіше бейғам торғай шырылдап,
Бал арасы алуан гүлден шырын ап,
Шекарада біздің таңғы күзетті
Көзбен көpiп, бip өтпеді, жүз өттi.
Түндіктен көрсе — көшеді
Ақша бұлт шарбы — шамалы;
Сәскеде баяу еседі
Іргеден таудың самалы.
Жоқ бүгін баяғы құба бел,
Жолшыбай соқпайды ыстық жел.
Орманы бұл жердің нулаған,
Бұл жерде егінші қалын ел.
Жас сәбидің мысықпен ойнағанын,
Ойыншығын шашқанын, жинағанын
Айтып қазір отырар уақыт емес,
Бepiп қалды өзге бip ой маған үн.
Ыстық тартып күнде кipген
Өз үйімдей көзімде
Бip бейне тұр жастай көрген —
Әлде сенің өзің бе?
Газетім, ой жарығын
Зердеме жұлдыздай жаққан,
Бip сенің аналығың —
Өзіме өлгенше мақтан.
Әжем айтса ертегінің маңызын,
Тез таусылып қалушы еді таң ұзын.
Ендігіге біздің Қасым Қайсенов –
Ертеңгіден ұзағырақ аңызым.
Myrza
Өте керемет!Айка
Уау күштіАйка
Рахмет жақсы екенмеруерт
өте мәнерлі тамашаMyrza
Өте керемет!