Сен кеткелі
Түрім де бұзылғандай сен кеткелі,
Еш кетіп сезімімнің еңбектері.
Аспан өзі күрсініп тұрғанменен
Жұбатуға тырысты жер-көк мені.
Түрім де бұзылғандай сен кеткелі,
Еш кетіп сезімімнің еңбектері.
Аспан өзі күрсініп тұрғанменен
Жұбатуға тырысты жер-көк мені.
Түрі жаман болғанмен мінезі әйбәт
Үйренісіп келеміз міне жәйлап.
Кетіп қалсаң қайтадан келесің ғой
Жын емессің кететін кілем айдап.
Кездесуге тез келдеп асықтырам,
Жүзiмнен шуағымды шашып тұрам.
Бiр тәулiкте "жиырма төрт" сағат болса,
"Жиырма бес рет өзiме ғашық қылам.
Болса да сабыр сақта мекенiң көп,
Сен маған артпағайсың өте міндет
Кет демешi кететiн ит емеспiн,
Және де қорқытпашы кетемiн деп.
Ол кезде жырсыз жүр ек үнсіз жүр ек,
Сезімді тапқан сен ең шын сүзгілеп.
Үміттің құба таңын атырғансың,
Қымбаттым ұнатамын бір сізді деп.
Жанымды жылытпайды жанбағыс түк,
Жүргендігі болмаса алданыш қып.
Кеткім келіп тұрады саған қарай
Талғар ыстық жаныма, Талғар ыстық.
Терезеге қарасам сен келесің,
Соның өзі қуаныш пендеге шын.
Білмейсің ғой сезімді саған деген,
Сезім толы көзімді көрмегесін.
Қиналсаң да қасқайып тұр деп шыдам,
Шыңға шықсам тұрады гүлдеп шынар.
Көркіңді елден бұрын көру үшін,
Шығыстан шұғылалы күн боп шығам.
Терезеден тұрсаңыз сіз бақылап,
Көңілсіз көрінеді күз, жапырақ.
Сезім жайлы сырымды айтып берсем,
Құшағына алардай бізді атырап.
Ұзатып салып тұрмын қимастықпен,
Жып-жылы сәттер қалған Қарашаны.
... Менің жазған xатыма үндемейсіз,
Сізге сол жарасады...
Гүлдер-ау, жаз жұбатқан жаныңды ертең,
Мұңайтып үлгерер Күз.
Бояуы оңған тірлікті кешпегенше,
Біз де оны білмегенбіз.
Жұбаныш іздеп қайтады құстар,
жанына батып қай қайғы?
Ештеңе ұқпас жеңілтек жел кеп,
жапырақпенен ойнайды.
Кешікпей Астанаға күз келеді,
Мен – бақытты, мені бақ іздемеді...
Қайыңды сүйе тұрып, жерді құшқан,
Жапырақ сияқтысыз Сіз де енді...
Жүретұғын қадірін бұрын білмей,
Сағынасың кіршіксіз сәттеріңді.
Бұл дүние бір рет сүріндірмей,
Бақытты қылды дейсің, әттең, кімді…
Менің жұпар иісімде жалбыз бар.
Жылытады ол тоңдырғанда жанды ызғар.
Көп нөпірдің келе жатсам ішінде
Мені танып қояды ылғи жалғыздар.
Біздің жақта күз ғой, аға, күз әлі...
Талай күндер көңілсіздеу ұзады.
Қалтыраған жапырақтай жүректің
жанын ұқпай жүр екенбіз біз әлі.
Белден асты тағы бір іңір көші,
Бұл қаланың ауысты бүгін де есі.
Бала күнім көретін бәрін
«әппақ» бүгініме, өтінем, үңілмеші.
Ей, Алматы!
Жалқы мұңның жанарындай күз келді
Астанаға... Сосын «Пушкин» бағына.
Қайта айналып келе ме екен бізге енді,
Ей, Алматы!
Сен жайлы айтса сенбеп едім мен бұрын.
Ол да ертең кетеді деп сенді кім.
Енді өзіңді тербете ме әнімен,
Мен...
О бастан аппақ арман ем!
(Сезбеген шығар да сол шақта болған ел...)
Бауырлап атқанда Бозоқтың боз таңы,
Жусанды бел сөйлетсе қоңыр әнін,
Ой кеміріп батады соңыра күн.
Жалғыздығын сездік пе сол даланың,
Сағыныш-жас жуғанда омырауын.
Бұл көктем сен жазған ән сынды,
Жалғыздық ішінен күліп тұр.
…Қайғымды бітпейтін жол сынды,
Жай ғана ұмыттыр.
Астананың аспанынан көшкен бұлт,
Күз-бауырың хош келіпті! Хош көрдік!
Бір әлеммен тым ертерек қоштасып,
Бір әлемге кеш келдік.
- Narsha Bulgakbaev Нарша Булгакбаев
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі