Өлең, жыр, ақындар


Шеңбер жасап өседі,
Желмен бірге көшеді.

Қаңбақ



Бар екен бір асыл зат жерден өнген,
Кезуге жер дүниені өзі көнген.
Барады дөңгеленіп тор жорғадай,
Айдалада жүруге тым-ақ жөндем.

Қаңбақ



Әкесінен баласы бұрын туады.

Шөмеле



Ұзын-ұзын ұзарды,
Іші неге қызарды,
Аузы-басын түк басып
Басы неге мұңайды?

Қонақ деген шөп



Айт десе жүгірмес,
Су тисе сілкінбес.

Шөп



Бес-бес біләлі,
Білектері қыналы,
Жасыл ала тон киіп,
Жайнап шыққан біләлі.

Қызғалдақ



Қырға кілем жайдым.

Қызғалдақ



Көгеріп май алдында түрге келген,
Күшімен адамзаттың өсіп-өнген.
Тамыз бен қыркүйекте күні толып,
Әлеумет пайдаланар алып жерден.

Бақша



Бір ел бар су ішетін тамақ емес,
Сөйлесіп бір-бірімен қылмас кеңес,
Үстіне жаздыгүні киім киер,
Қыстыгүн жалаңашы ештеңе емес.

Бақша



Өзінің жаны жоқ,
Айға, күнге қарайды.

Айқабақ



Бір үйде бар мың қақпа,
Бір қақпасы күн жақта.

Күнбағыс



Күннен көзін алмайды,
Мойны бірақ талмайды.

Күнбағыс



Ол күнді күзетеді,
Күн оны түзетеді.

Күнбағыс



Жиып қойсаң анасын,
Жеуге болар шикідей,
Бұл іске қайран қаласың.

Күнбағыс



Бір сиырым ала бас,
Жан-жағына қарамас.

Күнбағыс



Күннің нұрын сүйемін,
Күнге басымды иемін.
Моншағым жоқ мойнымда,
Үлкен қалпақ киемін.

Күнбағыс



Кескінсіз, талдай,
Миуасы балдай.

Тұт ағаш



Тікен, тікен тік пісте,
Қысы-жазы бір түсте.

Шырша



Жазы, қысы өзгермес,
Жаралған баста түрінен.
Қанша аяз болса да,
Айрылмайды гүлінен.

Қарағай



Қалтырап жап-жалаңаш,
Тұрғанда терек, қарағаш.
Көк желегін жамылып,
Құлпырар қыста қай ағаш.

Қарағай