Өлең, жыр, ақындар


Қатар-қатар тұрғандар,
Түлкі тымақ кигендер.

Қамыс



Басына үлпілдетіп таққан шашақ,
Бұралып тал шыбықтай тұрған жасап.

Қамыс



Онда барып ондай болдым,
Мұнда келіп мұндай болдым,
Белін буған қындай болдым.

Ши



Ұшарымды жел біледі,
Қонарымды сай біледі.

Қаңбақ



Бір-ақ жерде жасында
Тұрды оранып жасылға.
Қартайғанда сарғайды,
Кезіп кетті сай-сайды.

Қаңбақ



Шеңбер жасап өседі,
Желмен бірге көшеді.

Қаңбақ



Бар екен бір асыл зат жерден өнген,
Кезуге жер дүниені өзі көнген.
Барады дөңгеленіп тор жорғадай,
Айдалада жүруге тым-ақ жөндем.

Қаңбақ



Әкесінен баласы бұрын туады.

Шөмеле



Ұзын-ұзын ұзарды,
Іші неге қызарды,
Аузы-басын түк басып
Басы неге мұңайды?

Қонақ деген шөп



Айт десе жүгірмес,
Су тисе сілкінбес.

Шөп



Бес-бес біләлі,
Білектері қыналы,
Жасыл ала тон киіп,
Жайнап шыққан біләлі.

Қызғалдақ



Қырға кілем жайдым.

Қызғалдақ



Көгеріп май алдында түрге келген,
Күшімен адамзаттың өсіп-өнген.
Тамыз бен қыркүйекте күні толып,
Әлеумет пайдаланар алып жерден.

Бақша



Бір ел бар су ішетін тамақ емес,
Сөйлесіп бір-бірімен қылмас кеңес,
Үстіне жаздыгүні киім киер,
Қыстыгүн жалаңашы ештеңе емес.

Бақша



Өзінің жаны жоқ,
Айға, күнге қарайды.

Айқабақ



Бір үйде бар мың қақпа,
Бір қақпасы күн жақта.

Күнбағыс



Күннен көзін алмайды,
Мойны бірақ талмайды.

Күнбағыс



Ол күнді күзетеді,
Күн оны түзетеді.

Күнбағыс



Жиып қойсаң анасын,
Жеуге болар шикідей,
Бұл іске қайран қаласың.

Күнбағыс



Бір сиырым ала бас,
Жан-жағына қарамас.

Күнбағыс