Өлең, жыр, ақындар


Дәмін таттсаң –тәтті-ақ,
Түсін көрсең- әппақ.

Қант



Сымға асылып,
Жүр асығып.
Дыз-дыз етіп жүрегі,
Сымнан ұстап жүреді.
Өзіне адам мінеді,
Ол не, ал кім біледі?

Троллейбус



Бір-біріне қарай үйлер тіркесіп,
Қара тұлпар жүр әрі-бері көшіп.

Поезд



Аспанда жүзеді,
Қанатын қақпайды.
Жерде де жүреді,
Бауырлап жатпайды.

Ұшақ



Ұшады қанатсыз,
Зырлайды аяқсыз.

Зымыран



Қыста киімін тастайды,
Көктемде киіне бастайды.

Ағаш



Бейбітшілік құсы деп,
Атайды оны барша жұрт.

Көгершін



Мұрты бар, сақалы жоқ,
Тоны бар, шапаны жоқ.

Мысық



Қиналып көтеріп,
Өзінен ауырды.
Жорғалап кетеді,
Жүкшідей кәдімгі.

Құмырсқа



Шұқшитқан кеп әуелі,
Сені әрбір әріпке.
Суреттері әдемі,
Бұл қай кітап?

Әліппе



Жазу жазып жалықпаған,
Жаза-жаза арықтаған.

Бор



Уақытты өлшеп, санап,
Таппайды бір тағат.
Бұл не сонда?…

Сағат



Екі басты айдаһар
Бәрін қырып жояды.
Екі аяқпен жер тіреп.
Қағазды жеп қояды.

Қайшы



Жіп-жіңішке денесі,
Ортасында шегесі.

Қарындаш



Ағайынды бәрі:
Шықса-көк,
Түссе-сары.

Жапырақтар



Әр желінің асты толған көк қоян,
Жаз болғанда көк қоянды жеп қоям.

Қияр



Жерде жатып желіндейді,
Күз түскенше желінбейді.

Қауын



Сырты жасыл қатты,
Іші қызыл тәтті.

Қарбыз



Бұл не деген көп киім,
Жетпіс қабат көп киім.
Жаңбыр одан өтпейді,
Қабат-қабат тоны бар,
Түймелеуге жетпейді.

Орамжапырақ



Қалың киім ұнатады
Шешіндірсең жылатады.

Жуа