Өлең, жыр, ақындар


Басы — құрыш,
Сабы — шырыш.

Балға



Үшкір қазық,
Дөңгелек қалпақты,
Біріктірер бөлекті.

Шеге



Аяғы үшкір,
Басы доғал.
Ұрсаң шөгеді,
Ұрмасаң обал.

Шеге



Есіктегі құлыпқа,
Ұя жасау — өнерім.
Шаңырақтан уыққа
Үңгір қазып беремін.

Қашау



Болат түкті,
Көсеу мықты.
Тозаңдатып,
Темірді үкті.

Егеу



Кедір-бұдыр тақтайды,
Тегістейді тілімен,
Жеген асын татпайды,
Шығар желке Түбінен.

Сүргі



Табанында тілі,
Жалап өткен жерінің,
Болмайды міні.

Сүргі



Сабы бар жұмыр,
Еріні мықты.
Шегені шымыр,
Суырып шықты.

Кемпірауыз



Мойны жар бермей,
Желкеден қыса бастайды,
Жөнге жүрместі,
Сереңдетіп жұлып тастайды.

Кемпірауыз



Күші білінбес жүзінен,
Қақ бөлінер әйнегің,
Сызып өткен ізінен.

Алмас



Ағаш көрсе қышынар,
Сояу-сояу тісі бар.

Ара



Маржан тісі ақсиып,
Ызылдап ән шырқады.
Көк тіреген қақшиып,
Қарағайды қырқады.

Ара



Қарасаң,
Жай зат сияқты күші кем,
Бірақ та,
Бүтінді қақ бөледі тісімен.

Ара



Екі тас беттескен,
Жұтады бидайды.
Бір дәнін Бірақта,
Жеуге өзі қимайды.
Майдалап қайтадан,
Адамға сыйлайды.

Диірмен



Орнатылған шығырға,
Қанаты бір талмайды.
Тұрғанымен тұғырда,
Жел соңынан қалмайды,
Айналады зырылдап,
Жанармайсыз бірақта.
Күні бойы шырылдап,
Ұша алмайды жыраққа.

Жел диірмен



Құс ұясы секілді,
Үйшігі бар биікте.
Өрілген қос кекілді,
Тұрар мойын иіп те.

Кран



Үш көзді батыр,
Жолды аңдып жатыр.

Бағдаршам



Бірнеше тармақты,
Лақтырсаң қармақты.
Жүздірмей тастайды,
Кемені салмақты.

Зәкір



Шымыр білек қайыспай,
Көтергенде ауыр жүк,
Тік тұрады майыспай.

Домкрат



Төбесінде кіндігі,
Жалғанған желіге.
Қабырғада күндігі,
Нұр шашқан төріне.

Троллейбус