Өлең, жыр, ақындар


Бар екен бір жансыз зат сиыр тұмсық,
Матаның күнде жейді басын қыршып,
Матаның жеген сайын басын қыршып,
Артынан түбіт тұрар қыл-қыбыршық.

Қайшы



Тіс деген жоқ, ерні өткір,
Қазықтаулы көмейі.
Қан шығармай өмірде бір,
Өлтіреді, жемейді.

Қайшы



Бір әйеки құс екі қанатының,
Ұшында екі көзі бар,
Анжал-манжалды өзі алып жей алмайды.

Қайшы



Екі басты жалмауыз,
Кейіп аузын ашады.
Алдына түскен нәрселер,
Өзінен-өзі қашады.

Қайшы



Ін қазып тұмсығымен жып-жып еткен,
Арқаны жүреді артта қалмай ерткен.
Жыбырлап істегені тез өнеді,
Іс қалып алғыс алар талай көптен.

Біз, тарамыс, етікші



Сүйрей, сүйрей сүйреткімді жоғалттым.

Сабақталған ине



Жансыз бір зат адамның айтқанын қылғызады,
Семсерін сермеп, найзаға тік тұрғызады,
Шағылысуы бар, баласы болмайды,
Күндіз шағылысады, түнде дем алады.

Ине, түйме, түймені тігу



Бастайды көп жыланды бір көк жылан,
Бір нәрсе жыландармен соғыс қылған,
Көк жылан бір нәрсеге көнек болып,
Тауысып барлығын да тыныш қылған.

Ине, жіп



Аузы менен көзі бар,
Сүйретіп досын ертіп жүр.

Ине, жіп



Бір тышқанда екі құйрық.

Ине, жіп



Қылдырықтай бір нәрсе иретілген,
Мойнында ұзын арқан сүйретілген.

Ине, жіп



Жүгіріп кетсе жүйрік бір,
Лып-лып етіп ойнаған.
Кереметі құйрық бір,
Құтаймай-ақ қойды оған.

Ине



Дүниеде бар екен жалғыз көзді,
Киімін үйіп тастап, күдер үзді.

Ине



Дүниеде бір жебір құрт бар,
Артында бір жібі бар.

Ине



Мұрнында байлауы бар,
Адамның айдауы бар.

Ине



Жылмаң-жылмаң етеді,
Жылмаңдатып сайдан өтеді,
Із-міз тастап өтеді.

Ине



Кірш-кірш етеді,
Ішіне кіріп кетеді.

Ине



Жылт-жылт етеді,
Жүгіріп өтеді.

Ине



Байлап едік тайлақты,
Мұрнынан арқан өткізіп,
Байласам да тұрмайды,
Шыр айналып жүгіріп.

Ине



Кішкене темір,
Шидеректің о жағынан,
Бұ жағынан өтеді.

Ине