Көктөбет
Көк төбетім күзетіп қора маңын,
Үйшігіңе түн бойы жоламадың...
Мен де қаңғып түн бойы,
Таңға жақын
Сұр қаншық
Тартуы екен әкеме бір кісінің,
(Ит сыйламау жолдасқа білгіш ұғым).
Достықтары не болды бейхабармын,
Қаншық ит болды, есейіп сұр күшігім.
Мұзқаракөк
Ақбозүйге жинап кілең жастарды,
Керім жайлау,
Керемет кеш басталды.
Тарттық солай өңшең сері бозбала,
Әжемнің жыры
Алқам да, салқам таулардың,
Аржағы дейтін шұрайлы.
Жүзінен тылсым саулар мұң,
Тау көрмей кеткен сыңайлы.
Кетпеді мұнар...
Кетпеді мұнар...
Көгі мұң,
Сол жылы біздің ауылдан.
Қызға аумай тұрып көңілім,
Айтпайтын ашып-жарып елге сырын
Айтпайтын ашып-жарып елге сырын,
Аташым жаны тылсым...
Шерлі есілім.
Тойтық қара жорға атын астындағы,
Жаныма іңкәр пері қыздай ай тамақ
Жаныма іңкәр пері қыздай ай тамақ,
Өлең – тағдыр,
Тағдыр бірақ сайқал-ақ.
Жазбен қыстай өрнектедік ғұмырды,
Көктем маған қыста келген
Көктем маған қыста келген,
Жазға тағы жүзім жат.
Жырларымды құсқа берген,
Күбірлейді күз ұрлап.
Аспанмен ағатын бұлағым
Таңғы үш...
Тағы да ояумын,
Жиренше көңілім шер қуған.
Ғарыштан түсетін аяулым,
Мен өлгелі туылдым
Мен өлгелі туылдым,
Туылу үшін деп сен өлдің.
Айта алмай аузым буылды,
Құдіретін сезгелі өлеңнің.
Ескі сүрлеу
Ескі сүрлеу,
Есірік жол кешегі,
Ессіз дәруіш қайтқан мүлде меселі.
Түні бойы пенде сүйгіш перілер,
Бозінген мұңлы сыбызғының жетім сазындай
Бозінген мұңлы сыбызғының жетім сазындай,
Күймелі көште түймелі қыздың назындай,
Қаймағы қалың Қайнардың сұлу жазындай,
Бір өлең қалды,
Тоқташы желікпе жел құйын
Тоқташы желікпе жел құйын,
Тынышымды кетірген қай зарлы ән?!
Айта алмай жанымның шер күйін,
Келемін гүл кешіп...
Әкеге алғыс (Қыздарын қатты еркелететін әкелерге)
Әке, сізді, жақсы көрем..
Мен үшін сіз ғажапсыз!
Мен туғалы еркелетіп,
Барын берген жомартсыз!
Бұл заман өткендерден өзгерек
Бұл заман өткендерден өзгерек
Өзгергенін енді көзде көреді
Бақсы, балгер, білгіштердің заманы
Көпті көрген қартты жолықтыру сирек
Отар – Тағдыр
Ауру ақпан,
Хал-жағдайы сәл, бірақ...
Жыр оқыса жаңылмайды тіркестен.
Қарғалардың қарқылында қар жылап,
Ақбастаудың тұмасындай шымырлап
Ақбастаудың тұмасындай шымырлап,
Тамырымнан қайнап шығып мың ырғақ.
Жыр оқыдым жапырақтың тілінде,
Қоңыр түннің құлағына сыбырлап.
Мың бір түн деген отына мұңлы
Мың бір түн деген отына мұңлы,
Өртеген сұлу өлеңім.
Бала күнімде оқығанымды,
Көзіммен көріп келемін.
Бір уыс құм...
Бір уыс құм...
Алақаным тесіліп,
Түйіршіктер қалды жылап сусыған.
Ақымақпын өзімді өзім кешіріп,
Мезгілдің удай шарабын іштік
Мезгілдің удай шарабын іштік,
Түніне құйып тамыздың.
Тарихтың жалғыз парағын ыстық,
Сұп-суық мұңға ағыздым.
Хас батыры боп ертегілердің
Хас батыры боп ертегілердің,
Әділдік үшін дұшпанды өлтірдім.
Жұмбақ қайғыға өртеніп өлдім,
Елесі қуып мыстан кемпірдің.
Шаршаудың азабын
Шаршаудың азабын,
Торығу дертінде,
Елемес болдым ба шынымен бертінде.
Еркіне ешкім де бағынбас ертеден,
Самырсынның отынына пештегі
Самырсынның отынына пештегі,
Көп жылындым,
Кейінгі өмір кеш мені.
Арманымның жалауындай жанғаны,
Сұп-суық дала тоңдырды тағы
Сұп-суық дала тоңдырды тағы,
Үйі құрғыр да үрейлі.
Жындардың қалың болдым ба іңкәрі,
Елестер бірге түнейді.
Бөлісе алмайтын қуанышыңды
Бөлісе алмайтын қуанышыңды,
Ортақтаспайтын мұңыңа.
Жайлаудың бальзам бұлағы сынды,
Шөліркемейтін жырыңа.
Не қалды, қарайғанда қамыс қалды...
Сонааау...
Бозторғайдың әуеніне гүл ынтық,
Балдай балғын дәуренімнен жыл үркіп.
Әрі баяу,
- Жорж Батай
- Жорж Батай
- Жорж Батай
- Жорж Батай
Барлық авторлар