Ән
Таң да жақын, той әлі тарқамаған,
Шырқа солай, өз әнің шырқа балам.
Ән жұпарын сіңіріп манаурайды
Таң алдында анау бел — қырқа, далаң.
Өнерді сен өмірге балап едің,
Өлең-жырға толы еді жан әлемің.
Талапайлап аузыңнан алып кетті,
Ақкүріш-ау, әніңді қалап елің!
Аман қалған ажал оқтан, өлімнен,
Тұрып кеткен салып қойған көріңнен,
Қорқынышқа қылбұрау сап үйреткен —
Жүрек жұтқан, мақтанайын, ерің мен!
Асаулау бұл ағаның әні тентек
Жатыр ма буырқанып, жаны, сенсек
Толқиды күй мұхиттай көкірегі —
Солай деп, Нұрекеңді, таны сен тек.
Жарығым, құтты болсын орамалың,
Бұл тілек арман сөзі бар ананың.
Жанымды сары майдай балқытады,
Мөлдіреп анда-санда қарағаның.
Кішкентай ғана шарана,
Жүректей ерні бүлкілдеп.
Табиғат салған жара ма,
"Жан құйған еңбек" үлпілдек.
Кіжіңдейді екен ғой жарлы кісі,
Жомарттық та, мәрттік те бардың ісі.
Аңызақты, аптапты дала сыйлар,
Саялылау келеді талдың іші.
Пейілім менің!
Мен мақтанамын сенімен!
Аллаға шүкір!, кездескен олар теңімен!
Ешқашан, ешбір ұялтқан жоқсың
Ей, Ұлы бабам!
Тағы да елдің жатсың ба басын жиып!?
Ұлылыққа мен келдім басымды иіп.
Бұ күндерде түзелді қайран жұртың,
Ей, адамдар, мен жүрмін ортаңызда,
Қыста тоңбай, шөлдемей cap тамызда.
Тағдыр, заман, бәрі де сүріндірмек,
Бар ауырды артады арқамызға.
Адамды адам өсірді, көкке самғатты,
Адамды адам жар етті, сүйіп таңдапты.
Оқ атса бірі оңдырмай жара түсіріп,
Жарасын таңып, біреуі сосын қамдапты.
Із қалмаса артыңда біреу түсер,
Ол несіне шандатып жүрді бекер.
Еске аларлық бір істі тындырмасаң,
Бұл өмірді несіне сүрді десер.
Алда талай арман бар — сағым-сонар.
Інілер бар аға дер, бағым солар.
Ата дейді, көпшілік, бұ күндерде,
Төрден орын береді, тағым болар.
Ойға батқан мен едім жол үстінде,
Созылатын үш күнге, жол, үш түнге.
Өмір қысқа, таусылар осы жолдай,
Шарасынан сол өмір мол іштім бе?
Кетті бір жыл төгіп жерге ұл-қызын.
Жетті бір жыл — болашағың, жалғыз үн.
Кетті бір жыл көміп жерге үмітті,
Жетті бір жыл жағып арман жұлдызын.
Өн бойыңа бал әуен таратылып,
Лаулап, cөніп бал cезім — жаңа, тұнып,
Көрінгенде табиғат анаңдай боп,
Өзің қайта туғандай жаратылып —
Бойда екі "Менім" бар ерегескен,
Жан-тәнімді сонша жыл бөле жескен.
Бірі "Өзің", "Сен — жалғыз" десе тантып,
Бірі "Ел" деп, "Отан" деп танады естен.
Бір уыс топырақ,
Бір шекім бұлт енші алып
Кетсем бе екен
Имандылау жер шалып
Жаным таза — мақтанышым тірлікте,
Сезім таза — сақтамаймын бір бүкпе.
Жер-Ананы ластамай Ақырға —
Кете алардай бұл өмірді сүрдік пе?
Анама қарыздармын! —
Алты рет анау жаққа барып келген,
Сондықтан алты бала жарық көрген
Мен өзім бар анаға қарыздармын —
Туған жер
Табынтады ұлылығың,
Қалайша дәлелдейді бұны ғылым?
Беруге сөзбен, сірә, түсіндіріп,
Мендей ұлды қалайша елемедің?
Дұрыс еді дер кезде демегенің.
Өзің үшін тер төккен бір баланың,
Біліп жүрші арам ас жемегенін.
Апырым-ай!
Неге мені мына жұрт елемейді?
Дейтін кісің мен емес ие, мейлі
Бетін ашып алалық мәселенің,
- Жарасбекова Айжан
- Айжан Жарасбекова
- Айжан Жарасбекова
- Айжан Жарасбекова
Барлық авторлар