Қиял
Көзіме көк аспанды көгендедім.
Жердемін.
Одан өзге жоқ ермегім.
Ғайыптың кемесіне мініп алып,
Беу, бейкүнə Жəннатым
Беу, бейкүнə Жəннатым,
Жақынсың-ау жанға тым.
Сан соқтырды сан рет
«Өмір» деген салдақың...
Дүниежалған
Өлінің көңілін тірі аулар,
Тірінің көңілін кім аулар?
Өткен бір күнде өксік бар,
Кеткен бір күнде жылау бар...
Хан, мақтанба
Хан, мақтанба,
Адасқан ел жөн сұрар қаңбақтан да.
Қара түнге айналар дүйім дүние,
Қара көздің ішіне қан қатқанда!
Иə, мен тұтқындамын, тұтқындамын
Иə, мен тұтқындамын, тұтқындамын,
Тордағы Тоты құстың ұқтым халін.
Кімге мен мезгілімді ұрлатпадым,
Кімге мен мерезімді жұқтырмадым?..
Күн жылайды
Күн жылайды,
Тұнжырайды қас-қабақ.
Кеще өмірім кешегімнен басқарақ:
Сөздің мəні – жалаң,
Айтылмай қалса, сөз – қайғы
Айтылмай қалса, сөз – қайғы,
Болмысқа нəзік наз да – мұң.
Жүректің қылын қозғайды
Сəуірдей сəруəр сазды əнім.
Қазақтың Есенині бола алам ба
Қазақтың Есенині бола алам ба,
Тағдырын түйіп алған орамалға?
Құйрықты жұлдыздайын құрдымға еніп,
Жоқ, əлде, ізім-қайым жоғалам ба?
Жек көремін мен сені, жек көремін!
Жек көремін мен сені, жек көремін!
Бізден гөрі көкке анау көп керегің...
Тырнағынан ғайыптың майып болсаң,
Тырнап ашып көзімді көктер едім!
Қанар-қанбас қаным бар,
Қанар-қанбас қаным бар,
Шығар-шықпас жаным бар.
Қонар-қонбас бағым бар,
Болар-болмас халім бар.
Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым
Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым,
Денем дімкес,
Дегбірсіз дертті жаным.
Айқұлағы қабырдың – аруақ туы,
Бұлбұл барда
Бұлбұл барда –
Хақ тағала көмейіне бал құйған,
Қалай мүлгіп-қалғиды əн?!
Тəркі дүние таңдайына татымай
Қарағым – Қайың қалтырап тоңды
Қарағым – Қайың қалтырап тоңды,
Үзіліп үні таңдайдан.
Өртемеңдерші жапырақтарды,
Сағынышымдай сарғайған.
Кешегі кербез жиырмабес...
Кешегі кербез мəз емес жігіттің жайы –
Тақырдай қаңсып таусылды жіліктің майы.
Төзімді жалап-жұқтаған төсекке ене
Өзеуреп өшіп қалады қос өкпе неге?
Махаббат деген мекеннің мəңгі шөлінде
Махаббат деген мекеннің мəңгі шөлінде
Бақиға көшем,
Зар илеп зəрді ішемін де.
Ақыннан өзге Ажалмен ойнаған кім бар
«Қу шанақтың» құлақ күйін келтірдім
«Қу шанақтың» құлақ күйін келтірдім,
Желігімді қоздырмаққа жең түрдім.
Көзімдегі көк шыбынды қашырып,
Өзектегі өксігімді өлтірдім.
Ел еңсесі есті ұлды
Ел еңсесі есті ұлды
Езетіні қинайды.
Тіршіліктен бес күнгі
Безетіні қинайды.
Өксікті естіп өрекпіген өзеннен
Өксікті естіп өрекпіген өзеннен,
Бір өзгеріс болатынын сезем мен.
Бұлтты көріп Күн астында безерген,
Бір өзгеріс болатынын сезем мен.
Қасіреттің қаншығы
Қасіреттің қаншығы
Əуселемді əуір ғып,
Жүрегімді жаншыды
Қорғасындай ауыр жүк.
Бұл қазақта...
Бұл қазақта екі сөздің бірі өлең,
Қайсыбірін таңдайды ел?
Аяққаптай кеудемізді шіреген
Апыр-ау, бұл қандай жел?
Доп аунатқан ісім не пендеменен
Доп аунатқан ісім не пендеменен,
Теңдігімді теңгермен теңгеменен.
Өлең шіркін – жүректің жүзігі ғой,
Жүрегімнің жүзігін емге берем.
Түсінбей өтерсің сен мені...
Түсінбей өтерсің сен мені...
Адамның қайғысы –
Наданның менмені.
Ізгілік шетінер,
Анда-санда...
Анда-санда...
Есімнен танбасам да,
Татып қоям əзəзіл қу арақтан,
Алдымдағы ағалар дуалатқан...
×
- Цицерон
- Бенедикт Спиноза
- Мұстафа Шоқай
- Сократ
Барлық авторлар