Сен менің аққу қазым қалықтаған
Сен менің аққу қазым қалықтаған,
Сәбидей күлімдейсің шалықтаған.
Көзіңе көзім түссе оқыстан бір,
Күй кешем алашабыр жан ұқпаған.
Үрейді алып, мысты басып
Үрейді алып, мысты басып,
Қарашықты шел қаптады.
Мына күннің ыстығы асып,
Ми қайнатты шөлде аптабы.
Жауыздыққа жаны қас
Жауыздыққа жаны қас,
Дес бермеген,
Ақиықтың ұрпағы ем төске өрлеген.
Сахарадай кеудемді күмбір-күмбір,
Сүмбіле шуағы
Құс қайтады, иектейді бір бәле,
Сен көрмейсің, есікті ашып кірді, әне.
«Атым бар» деп, қоймай қойды мазаны ап,
Тұлпарына мінейікші жүр, кәне.
Күздің күні
Жібін жалғап үміттін іңкәрліктен,
Бағытынан жаңылмай кім бар күткен,
Ердің серті қашанда өлмейтінін,
Ұғындырып тұрғандай гүлзар біткен.
Тұр, Күнім, тұр!
Көкейімде сайрап тұрса шындығым,
Қатарымын дей алмаймын мұңдының,
Артық маған жалған ғасыр балынан,
Шындық үшін у сімірген бір күнім.
Ақ нұрдан жаралған
Қиялдың қиығы жарқ етті тасына,
Көлеңке ебелек түсірді басыма.
Сол ақын асқар тау, ол мүмкін ай-жұлдыз,
Болса да тым нәзік келеді-ау жасына.
Қайда кетіп барады бар асылдар
Қайда кетіп барады бар асылдар?
Өлшеп, пішіп айта алман бағасын дәл.
Құнсызданар уақытта құны түсіп,
Қалды мекен қадірі жарасында әр.
Түсінем сенің қамыққан күйің
Түсінем сенің қамыққан күйің,
Жалыққан миың шаршаған.
Күте де күте зарыққан қиын,
Күтумен өткен қанша адам.
Алматыға Арқадан көшіп келгем
Қалса да өлең ауылға, бауырға ұнап,
Сан шағылды тірлікте тауым бірақ...
Көк зеңгірдің айналып ақ бұлтына,
Туған жерге нөсер боп жауу мұрат.
Күндерім күнмен жарысып
Арқаға барсам сыр ұғам,
Аппақ әлемге жақындап.
Қасқыр боп қаңтар ұлыған,
Сары аяз тісі сақылдап.
Жидебайда жазылған жыр
Жалына жүйрік жырдың жармасқалы,
Жанымның жарқ-жұрқ етіп алдаспаны.
«Туғанда дүние есігін ашқан өлең...»
Мен саған жетіп едім жалғасқалы.
Ұлылықпен сырласу
Шыңғыстаулардың шындығы болып
Шабыттан туған ұлы Абай.
Заманның ішке сұмдығы толып,
Қаңтар боп кетті құралай.
Сарыарқа. «Протон» құлаған жыл
Еспейді самал таңменен
Шалдыққан шартарабымда.
...Жазира Жаңаарқам менен
Қара орман Қарқаралымда.
Бастағы балғын шақтың баяны ұшып
Бастағы балғын шақтың баяны ұшып,
Барады күндер зулап,
ай ауысып.
Сайыңнан сайран таппай
Көктөбеден барады көшіп көктем...
Қанатынан нұр саулап төккен өлең,
Көктем көшіп барады Көктөбеден.
Талайында тағдырдың жазуы бар,
Ағайынға не айтам өкпелеген?
Ұлытауымның дара шыңында
Ұлытауымның дара шыңында
Ұлтыма біткен бар әлем.
Қараша айының қарашығында
«Қарғам-айлаған» қара өлең.
Абаймен сырласу
Найзағай-тағдыр шатырламашы,
Дегберін алып пенденің.
Аға сұлтанның ақын баласы,
Сөзімді тыңда сен менің!
Алаштың арда туған бір баласы...
Ағатай,
айналайын жан ағам-ай,
Ізіңнен басып өткен тамады арай.
Сүйетін адамзатты алаламай,
Сұрақ белгісі
Жылы ағыстарға жылдардың тартып жетегі,
Өліара туа өріп бір кетсек не етеді?
Алаштың жұрты...
Алтын тұяқтың мөрі бар –
Борышымды өтейін
Көтерілмеген көңілдің,
Себебін кеш түсіндім,
Тіршілікке алданып,
Жүргеніме өкіндім.
Мұқағали ақын
Тебіренмсем ақиық ақын жайлы,
Жан-жүрегім дәл оттай лапылдайды.
Қалайша келістірер десеңізші,
Әсемдеп,әрлеп,сырлап болған жайды.
Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн
Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн,
Өзегімді өртейді сағыныштай жалғыз мұң.
Көшіңді жолда қалдырмас, қажыры бекем нар қызбын,
Жанына дауа кім табар,
Шексіз сезім құшағында тербелдім
Шексіз сезім құшағында тербелдім,
Қиялымның әлеміне сен келдің.
Бозғылт тұман арасынан қол бұлғап,
Боз үміттің соңына еріп сенделдім.
Күлімдеп қауашақ ашатын
Күлімдеп қауашақ ашатын,
Жұпарын жар сала шашатын.
Гүлдердің қып-қысқа тағдыры,
құшағын көктемге ашатын.
Болашаққа біздер солай жол алдық
Болашаққа біздер солай жол алдық,
Аппақ, адал сезімдерді обал ғып.
Бұлдыр-бұлдыр елестерді қуалап,
Бұйра-бұйра бұлтқа сіңіп жоғалдық.
Жүрегімді шомылдырып шуаққа
Ақ бұлттарға оранып ап түсімде,
Шексіздіктің әлемнің ішінде.
Жүрегімді шомылдырып шуаққа,
Ғұмыр кешем бұлдыр қиял пішінде.
Сіркіре көктем жаңбыры
Тазарсын мынау көңіл кір,
Сіркіре көктем төгіл бір.
Сағыныштан тұрады,
Мендегі мұңлы өмір кіл.
Махаббат пен мейірім
Қарсы алумен марғау әрбір таңымды,
Тарпаң тағдыр талағанда тәнімді.
Махаббат пен мейірімге бөледің,
Жапырақтай қалтыраған жанымды.
Біз отызды барамыз ау еңсеріп
Әлде неге іштей ғана елігем,
Жүрегімді үнсіздікке телігем.
Күз келгенде құлазиды көңілім,
Аққу қаздай айдыннан жеріген.
Әнмен әрлеп өмірін жырмен өрген
Әнмен әрлеп өмірін жырмен өрген,
Кеудесіне тағынып гүлден өрден.
Кетті Ерағам аттанып жұмағына,
Ала алмай есебін күннен өлген.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі