Өлең, жыр, ақындар


Қандай байлық iшiнде,
Барын өзiм бiлетiн,
Қоймалар көп үстiмде,
Көшiп бiрге жүретiн.

Жанқалта



Ағайынды бес туыс,
Жамылатын тоны бiр.
Бесеуiнде бес қуыс,
Сырттан кiрер жолы бiр.

Қолғап



Аузы бiреу бес құдық,
Қыстыкүнi бойлатам,
Бесеуiне бес құрық.

Қолғап



Есiгi бiреу,
Бөлмесi бесеу.

Қолғап



Қаз-қарта тесiгi бар,
Қақпақсыз есiгi бар.
Көмейiнде тiлi бар,
Аузын буар жiбi бар,
Кеме сынды пошымы,
Бiлсең айтшы, осыны?

Бәтеңке



Судан ғайып,
Әжемде бар
Қос қайық.

Кебіс



Бес айналы туыс,
Тапқаны бiр қуыс.

Тырнақ пен етік



Күнi бойы жүргiзедi,
Үйге де кiргiзедi.
Бiрақ, өзi iзеттi,
Босағада қалып
Шығуымды күтедi.

Аяқ киім



Күндiз
Таяғымды қаптаймын,
Түнде
Босағаға тастаймын.

Аяқ киім



Қолы бар,
Саусағы жоқ.
Мойны бар,
Басы жоқ.

Көйлек



Ерте тұрдым да,
Қос жолға түстiм.

Шалбар



Аузы бiр –
Қос құбыр.

Шалбар



Iшi – егiс,
Сырты – тегiс.

Тон



Сырт жағына зер жiппен,
Көз тартатын көрiкпен.
Ою-өрнек бастырған,
Шалқасынан тастаған,
Кәдiмгi сырлы тостаған,
Қойсаң егер төңкерiп,
Төңiрегiн көмкерiп,
Тостағандай бос тұрған,
Киiз үйден аумайды,
Басқұрмен бастырған.

Тақия



Әшекейлi күбiнi,
Үюлi тұрған шөмеле,
Кигiздiм биiк төбеге.

Сәукеле



Әкем ақ тауын,
Ақ шарбымен орады.

Сәлде



Ортасы күмбез,
Жиегiн көмкерген.
Етегi желкендей,
Киiм едi ол нендей?

Кимешек



Қыста,
Шығарда тысқа,
Құлағы салпақ,
Құйрығы жалпақ,
Төбесi жайпақ,
Түктi маңдайы тайпақ,
Iшi мамық байпақ.
Қара орманды қаптадым,
Сөйтiп жан сақтадым.

Тымақ



Дорбаға тығып, бас бағын,
Байлай салдым қос жағын.

Тымақ




Адамның сәнi,
Онсыз жоқ мәнi.

Киiм