Өлең, жыр, ақындар


Тақырда Аймағамбет өліп жатыр,
Қасында есек жемі толып жатыр.

Ай мен жұлдыз



Әуелі айтатыным асыл шөлмек,
Бір толып, бір азайып қайта келмек.
Сарайда жанып тұрған сансыз шырақ,
Адамға оңай емес санап білмек.

Ай мен жұлдыз



Тақырда тайдың ізі,
Айналасы қойдың ізі.

Ай мен жұлдыз



Көп бауырсақ ішінде бір қалаш.

Ай



Тап-тап, табан ақ,
Табаны жалпақ қоян-ақ,
Тайшыағардан су ішіп,
Туып тұрған дуадақ.

Ай



Он төрт - он бес жасында
Адамның басындай.
Бір және отыз жасында
Адамның қасындай.

Ай



Кейде орта, кейде толы бір тегене,
Көрінер кейде күндіз, кейде түнде,
Бетіне ақ шағыдан перде тартқан,
Балалар, ойлап қара, бұл немене?

Ай



Күндіз күннен таярмын,
Түнде әлемге аянмын.

Ай



Қонақтап күнде келер су бетіне,
Пар келмес гауһар заты келбетіне.
Сәулесі су жүзінде дірілдейді,
Тамаша қарап тұрсаң суретіне.

Ай



Жабықта жарты нан.

Ай



Кішкентай нан барша ғаламға жетеді.

Ай



Күндіз әйнегі сынады,
Түнде орнында тұрады.

Ай



Айдаһар күндіз жатып, түнде шығар,
Қаһарлы қалыбына әркім құмар,
Болыпты туғаннан-ақ күнмен талас,
Күнді көрсе айдаһардың жүзі солар.

Ай



Керегенің басында кепкен бауыр,
Кесіп алса таусылмас неткен бауыр?!

Ай



Көп моншақ ішінде бір түйір қалам.

Ай



Көлде жүрген ақ үйрек,
Түнде бар да, күндіз жоқ.

Ай



Үй астында ақ тоқым.

Ай



Жабық астында жарты күлше.

Ай



Төсек астында жарты нан.

Ай



Ақырған айдаһардай арыстаным,
Айтысып тағы жұмбақ қалыспағын.
Екі өркеш, жеті башпай жұмбағым бар,
Осыны ойламай тап, данышпаным.

Ай, күн, апта