Өлең, жыр, ақындар


Көрінбейді өзі,
Терезені ұрады.
Айтатын жоқ сөзі,
Ысқырып тұрады,
Болмаса да аяқ-көзі,
Серуен де құрады.
Бұл не?

Боран



Бір дүлей күш — қас пейілді,
Итереді кеудеңнен.
Алысайын десең,
Қолға түкте іліктейді.

Боран



Жерді тырнап,
Бұтаны ырғап.
Шөпті сипап,
Ұшады зырлап,
Жанын қинап,
Ұлиды зарлап.

Боран



Шөпті жапырып,
Құмды сапырып,
Қоқысты үйіріп,
Әкеткен не шүйіріп?

Құйын



Туған жердің белбеуі,
Шұбатылып қалыпты.
Керемет-ау кернеуі,
Тасты тесіп, жарыпты.

Өзен



Бірде былдыр-былдыр,
Сәбилердің тіліндей,
Бірде сыңғыр-сыңғыр,
Қоңыраудың үніндей,
Ән сап жатқан ерінбей,
Бұл не?

Бұлақ



Еш тесікке тұрмайды,
Ол жоқта жер құрғайды.

Су



Күннің көзі түйілді,
Көкте бұлт үйірілді.
Сұйық моншақ шашылып,
Жерге нәр боп құйылды.

Тамшы



Алдымда тұрды ақ түбіт,
Бірақ ұстай алмадым,
Жүгіріп барып аптығып.

Сағым



Аспан түйді қабағын,
Сұр пердесін керді де,
Жапты жердің танабын.

Тұман



Сұрғылт түтін,
Бүркесе маңайды,
Адастырар талайды.

Тұман



Жиегіне шатырдың,
Судан шеге қатырдым.

Сүңгі



Мұхитта дәу бір —
Қалқып тау тұр.

Айсберг



Қыс бойы біз коньки тепкенде,
Айдынның мөп-мөлдір көгілдір,
Тозбаған көрпесі,
Көктемде
Бір күнде-ақ бой-бой боп сөгілді.

Мұз



Көлдің беті көк әйнек,
Сырғанауға, тым әйбет!

Мұз



Мүлгіп тұрған бақ тыныш,
Ораныпты ақ күміс.

Қырау



Қолы менен қаламы жоқ,
Бірақ сурет салады көп.

Аяз



Тек өзі көрінбейді,
Адамды тоңдырады.
Ызғары дірілдетіп,
Есіңнен тандырады.

Аяз



Мөлдіреген жүзімді,
Ұстап едім, үзілді.

Шық



Аспаннан ақ ұлпа борады,
Қырқаны сейсепке орады.

Қар