Өлең, жыр, ақындар

Болашақ туралы

Бiреулер
«Болашағымыз нұрлы» деп
Лағып кетедi.
Сол сөздерiмен

Толық

Өлеңші

Өлең жазу соғып жүр маған қиынға,
Жүріп жатыр дағдарыс менің миымда.
Сақтасын Құдай шегіртке ақын болудан,
Сөздері тіпті татымайтын бақыр тиынға.

Толық

Опасыз жанға

Мен сенi өзгелерден
Тосын дейтiн едiм.
Асыл дейтiн едiм.
Сөйтсем,

Толық

Жаңбырлы күні

Аспан тамшысымен
Маңдайымнан шерттi.
Бiр шерттi,
Екi шерттi...

Толық

Бөспе

Көкжиектi толтырып жатқан
Көлдей көсiлiп,
Бұрқыраған желдей есiп отыр.
Дүниенi

Толық

Тымауратқан Алматы

Әлемнiң басқа қалаларынан
Тұмау жұқтырып алған Алматы
Күрк-күрк жөтеледi.
(Менiң ойымша:

Толық

Өзімді жек көргенде

Мен өзiмдi кейде жек көрем.
Ондай сәтте
Күркiреп жатқан
Бүктетiлген толқындардың арасына

Толық

Этюд

Ақ ұлпа қар жауған күнi
Торғай боп ұшып жүрген
Өлең көрдiм.
(Өлең iздеп шыққам.

Толық

Арманды өкініш жыры

Жаңа сойылған еттей боп
Қып-қызыл күннiң
Батқанын көргенде;
Көктегi жұлдыздардың

Толық

Қайдан пана табам?

Желдiң iшiне кiрiп барып ем
Жел менi қағаздай қиқалап
Жырта бастады;
Ормандарға тығылып ем –

Толық

Шер мен жел

Әзiр жазуға болмайтын
Бiр жырым бар едi, –
Кеудемнiң түбiне тығып
Сабырымды тас етiп

Толық

Не амал бар?

Бұл дүниедегi Темірхан Медетбек
Қомағайлық пен
Тойымсыздықтан қашып
Безiп кеттiм;

Толық

Осы бір жан

Аһ ұрса – көкiрегiнен! –
Қопарылыстар мен жарылыстардан
Күйзелген Семейдiң
Күл-топырақ

Толық

Шаттанғанда

Шаттандым!
Шалшықтың өзi
Тұңғиық терең боп кеттi.
Жаңқаңның өзi

Толық

Іштен тыну

Дәл қазiр
Көп-көп адам,
Көп адам
Iштен тынып жүр.

Толық

Адам өлтiрген адамды іздеу

Адам өлтiрген адам
Табылмады.
Iздеушiлер де,
Iз кесушiер де

Толық

Айта алмаған сөздерім

Айтам деп
Айта алмаған сөздерiм
Алматының кешкi көшелерiндегi
Машиналар секiлдi –

Толық

Тауға шыққанда

Тауға шығ Темірхан Медетбеку арманым едi.
Тауға шықтым.
Таудың кереметiн –
Мейлi сен,

Толық

Көктем желі

Сақылдаған сары аяз,
Боран мен борасын,
Омбы қар...
Бәрi де, бәрi де кеттi-ау;

Толық

Пейзаж

Ұлы Алатаудың –
Ұлы керуендей! –
Ауқым-ауқым бұлттарды
Үстiне

Толық

Соңғы сөз алдындағы соңғы сөз

Майы таусылған шамдай боп
Сөнiп барамын.
Иесiз қалған тамдай боп
Шөгiп барамын.

Толық

Сандырақтап жатқанда

... Мына бiр
Қара шұбар жыландардың
Шиыршық атып
Ысқыруын-ай.

Толық

Өзімді өзім жеп жатырмын

Қазақтардың
Бiрiн бiрi жеп жатқанындай
Мен де өзiмдi өзiм
Жеп жатырмын.

Толық

Ызалы топ

Ызалы топ көрдiм.
Тiстерi –
Тас шайнағандай! –
Шықыр-шықыр етедi.

Толық

Өмір сүріп жатырмыз

Өз еркiмiзбен
Кiрер түндердi көбейтiп,
Көрер күндердi азайтып
Өмiр сүрiп жатырмыз.

Толық

Ешкім естімеді

Мен өлiп жатқалы
Қаншама заман өттi, –
Тоқсан тоғыз құйын,
Тоқсан тоғыз амал өттi.

Толық

Бейбарыс қайтып оралғанда

Ақша бұлттай
Ақ тастан шапан киген
Алып Бейбарыс
Өткен замандар iшiнен

Толық

Қара түндей қара адам

Екi кештiң арасында
Қара киiнген
Қара түндей қара адам
Көшенi бойлап

Толық

Өлеңіммен кездесу

Көшемен келе жатып
Бiр бұрышта
Өзiмнiң Өлеңiмдi көрдiм.
Жүзi өрт жалағандай

Толық

Бабай түкті шашты Әзиз

Алдымен –
Тылсым бiр! –
Күмбiрлер мен күңгiрлер шықты.
Сонан кейiн

Толық

Зоопарктегі өлім алдындағы қасқыр

Арлан қасқырдың
Көз алдында
Жалған дүние –
Баяғыдай! –

Толық

Торығу

Өлiп тұрамын,
Өлiп жатамын.
Елес сияқты
Өлiк-сұлбамын.

Толық

Өтірік айтылған күні

Мына өтiрiктен –
Қазақстан қалаларының
Бүкiл көшелерiндегi
Бағдаршамдардың

Толық

Бас туралы жыр

Аспан астындағы
Бүкiл мына тiршiлiктiң
Бұл ендi
Барып тұрған соры болды:

Толық

Халық қаһары

Қабат-қабат – үстiңе! –
Шойын киiп алсаң да,
Сол шойыннан
Қолыңа

Толық

Жауабы жоқ сұрақ

Неге бұлай,
Неге бұлай,
Неге бұлай? – деп
Бағдаршамдардың көздерi

Толық

Сансыраған хал

Бүгiнде
Өз жерi мен өз елiнде
Тiлiм мен дiлiм
Екi бүктелiп

Толық

Әбу Сәрсенбаев

Адамдар да бұлттар сияқты...
Бiрақ сен, Әбу аға!
Бiреулер сияқты
Бауырынан дауыл тұрғызып,

Толық

Бүгінгі имандылық географиясы

Қатал заман келiп
Мейiрiм деген көлiм
Сарқылды.
Қайырым деген өзенiм

Толық

Шошыну

Аурумын!
Алтайым да ауру,
Сарыарқам да ауру,
Қаратауым да ауру,

Толық

Пікірлер