Бір ақынға
Жазығым жоқ еді ғой, жарықтығым,
Тұрғандайсың мені тек танып бүгін.
Көлденеңдеп сермейсің сойылыңды,
Көгереңдеп, сұрланып алып түрін.
Жазығым жоқ еді ғой, жарықтығым,
Тұрғандайсың мені тек танып бүгін.
Көлденеңдеп сермейсің сойылыңды,
Көгереңдеп, сұрланып алып түрін.
Бата алмай, айта алмай ойыңды,
Мұрныңның астынан міңгірлеп.
Кеулеген ызамен бойыңды
Күпіндің әркімді бір күндеп.
«Қызға қырық үйден тыйым»
Деген сөз түсіріп иін.
Кертартпа саналады бір кез
Әйгілеп әйелдер күйін.
Шөп те өлең, шөңге де өлең, өңге де өлең,
Жүгіріп шықсын мейлі дөңге де өлең.
Әйтеуір «түшкіргенге жәрәкім Алла»
Арналып жатыр теңге, кемге де өлең.
Үйіріп ұйтқыды дауыл,
Ұшырды гүл жапырағын.
Домалап күй кешіп ауыр
Кезді ол жер атырабын.
Алыпты тауға теңейміз,
Биікті ғарыш деп атап,
Адамнан артық бар деме
Ендеше не үшін атақ?
О, менің байтақ далам.
Ырысы шайқалмаған!
Қу дала медиен деп
Бұл күнде айтар ма адам!
Қайта құру – бар қалпыңмен жаңарып,
Жарқын жолға түсу қолға шам алып
Шыққан сынды айналаңды айқындап,
Шын арылу көң-қоқыстан тазарып.
Ақын орны әрқашан алғы шепте,
Беу, жүрегім, тек қана қалғып кетпе!
Сілкініске, ел күткен серпіліске
Қосылайын барынша қалмай шетте.
Мінсіздігің Бозатаудың гүліндей,
Сен бар жерде ара гүлден безінер.
Кірпігіңді бір көтеріп күлімдей
Қарасаң сен, түн жұлдыздан безінер.
Қабақ шыта қарай қалсаң, түн екен,
Кейігенің қара бұлтпен бір екен.
Әлде қалай ақ жарыла жүректен
Жымиғаның – бұлттан шыққан күн екен.
Қырғыз туыс кисе киіз ақ қалпақ,
Қарақалпақ киеді екен қарасын.
Бәт құндыздан қарасын да, ағын да
Қазақ кисе, табады екен жарасым.
Сарыарқа – Сәкен ескен сайран дала,
Осы де жас жүзіндей жайраң дала.
Асыр сап, балалармен асық ойнап,
Асау тай жарыстырған қайран аға.
Тақ жұлдыз талайы асқан Сәкен аға,
Халқының бақыты боп туған дана.
Ісімен, өнерімен, тұлғасымен
Ел қазақ арасында тұрған дара.
Хұрма ағашын көлеңкелеп отырып,
Ескі наным,
қазір мүлде жоқ ғұрып.
Еске түсіп,
Армысың, Бағдат!
Өзіндей тарих шежіре,
Толқытып, баурап,
Себепкер болдың сөзіме.
Тәрізді бір талып жеткен таң, әні
Бар екен де
көзді жаулап алары.
Көк аспанды жамылып,
Калабрия
Келем бойлап жағаны,
Көрікті өңір көңіл билеп жамалы.
Желпіп жеңіл жетелейді қиялды
Тан болып тамсанасың таңдай қаға
Ғажайып өнер қонған маңдайға да.
Адамның мүмкіндігін көріп тұрып,
Қадасың, пай-пай қалай жанбай ғана.
Жастан-ақ өскенбіз ғой құлақ қанып,
Мұғалім жүре ме деп сұрап қалып,
«Европа елінің бір астанасы,
Айта ғой жазсаң аты үш-ақ қарып». —
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі