Мен ешкімге керек емес екенмін
Мен ешкімге керек емес екенмін,
Сол бейнеге
Етене емес бөтенмін.
Майлық бола алатұғын тым құрса,
Мен ешкімге керек емес екенмін,
Сол бейнеге
Етене емес бөтенмін.
Майлық бола алатұғын тым құрса,
Мен кеттім қияли боп, лақсаланып,
Жылт еткен бір нәрсені бақ санадық.
Көкжалқақ мұнар шалған мұңды әлемнен,
Жарады, жаным сені, тапсам анық.
Жаңа атқан таңдайсың сен
Тамылжыған,
Тыңдасам таусылмайтын жаның жүдә, ән.
Сұлулық – сиқыры бар бір құдірет,
Ақ мамық – ұлпа төгілді,
Жасырып жердің сірісін.
Мұң басты бей-жай көңілді,
Ақ сезім әлі тірісің.
Қалжырадым
Қанжілік боп, қалқам-ау,
«Мен» дегенде қабағың да шалқақ-ау.
Жүрегіме сен орнатқан күмбезді,
Мен құдайға дәнеме істей алмаймын,
Майы бітіп, сөнетұғын шамдаймын.
Тасмаңдаймын пенделердің ішінде,
Туады екен әлі алдымда
Кетті өмірім сұрықсыз күреңденіп,
... Кенеуі жоқ тірлікке ірең беріп.
Мұқағалиды ауыртқан сол бір келіншек,
Меніменен бүгінде жүр емделіп.
Қара кер ат астымда жайтаңдаған,
Нөпір халық сұқ қадап, «пай-пайлаған».
Делебемді қоздыртты дақбырт, мадақ,
Жазық болып көрінді қайқаң маған.
Келмей қойды тірлігім ымыраға,
Әддім қалмай қол созам құмыраға.
Тарыдай бақ бітпеген тасмаңдаймын,
Ашылмады жолым бір ғұмыры, аға.
Жанымнан шып-шып мұң шыққан,
Мұң менің білем, несібем.
Сезімім нәзік қылшықтан,
Пернемді бассаң шешілем.
Біліп-білмей жасап жаттық сан қадам,
Қате болып шықты жолым таңдаған.
Санасында ояздығы білінер,
Тым ақжолтай жұрындарың – таң қалам.
Кіп-кішкентай көжегім.
Шұнаңдаған,
Сидырмады бұ тағдыр бұлаңдаған.
Сен кетпексің қиырға шеру тартып,
Жылап қалды нәресте қалтаңдаған,
Кетті әкесі соңына жалтаңдаған.
Дәрухана.
Жүрген ем ауласында,
Шығармады қу тірлік шеңгелінен,
Тайқып кетті бір бақыт келгенімен.
Сәби-көңіл көнбейді алып-қашып,
Сартап сана салғанға көнгенімен.
Дәрігерсің болашақ,
Емшім едің,
Тереңірек кеудеме төнші менің.
Жараланған жүрегім кесепаттан,
Тереземнен телміреді
Түн дүлей,
Аңдып отыр қимылымды мүлгімей.
Далада – аяз,
Әсте тоқтап көрмеген ғұмыр-ағым,
Жетегімен әрнеге ұрынамын.
Кең дегенім – тар екен,
Сөйтсем, сөйтсем –
Жаныма дерт батады меңдеп алған,
Бар дейсің қандай бақыт менде қалған?
Өткіздім өмірімді
Өксуменен,
Дәния мен Сәния, қарағым-ай,
Қу көңілім сендерді табады ұдай.
Сағынамын еріксіз сағынамын,
Жүрермін де мен бәлкім баяғыдай.
Қалғаным ба мұң кешіп сілелеген?
Бұндай өмір тәңірден тілемегем.
Сен кеткелі жылжуда мимырт күндер,
Кездерім жоқ қайғы ішіп, жүдемеген.
Мұң болады кәріптікте сұңқа адым,
Қайран дәурен, оралымда шырқадым.
Талабым тас, жуа біткен жолыма,
Қайғы іштім де, мұң көрпесін қымтадым.
Мен мұқалып, мүжілдім де үгілдім,
Тас түнекті бұ тірліктен түңілдім.
Опындырды басқа жайттар
Қорықпаймын,
Мен мұқалып, мүжілдім де үгілдім,
Тас түнекті бұ тірліктен түңілдім.
Опындырды басқа жайттар
Қорықпаймын,
Талыстай боп жайылады маң Далам,
Құс шалғысы талып талай самғаған.
Мұнаралар мұңға бөгіп маңқиды,
Көз сүзеді басы айналып сан ғалам.
Таудай толқын ұрады
Қыспаққа алып,
Жүрегіңді суырып, ұстап қалып.
Алып кеме
Шамдалдардың шапағына
Шомылам,
У ішемін сезімімнің қолынан.
Шыршу шығып,
Шылығына жалғанның шырматылдым,
Байланғанын қарашы, бірге ақылдың.
Жоғалтыппын санамды сандырақтап,
Ләззатына сезімнің құр батырдың.
Мен ешкімге телефон да соқпаймын,
Барар жерге бармаймын.
Ширыққанмын …
Қылпып тұрған шоттаймын,
Тимеген-ау есіл бақтан жұрқанақ …
Құрым базар,
Қайшалысқан жұрт абат.
Қара суды сатты біреу,
Жалпақ жұртты жасытып, жайтаң қағып,
Шығып алып, мінбеден айқайладық.
Кеңселерде кербезсіп, кейкиеміз,
Көшелерде көк тіреп, қайқаңдадық.
Бар еңбегін аманат қып қалдырған,
Бабалардың сара жолын салдырған.
Сары даламның самғап құсы аспанға,
Қазағымның жүрек отын жандырған.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі