Мұнар сені көтереді көкке іліп
Мұнар сені көтереді көкке іліп,
... Бөрі отырды бір жотада
Көкке ұлып.
Мына аязда ақтүтекті айдаған,
Мұнар сені көтереді көкке іліп,
... Бөрі отырды бір жотада
Көкке ұлып.
Мына аязда ақтүтекті айдаған,
... Бейнеуі жоқ, қасынамын сидаға,
Әуем кетті, әулекіңді қинама.
Пәйтін таппай пәтшағарлық айланың,
Бір-ақ құлаш байланамын бұйдаға.
Боқжамамды көтеріп бостым, лақтым,
Жалын жуды көз жасым қос құла аттың.
Сіреп түскен санама сары уайым,
Енді кімді басқадай дос қымақпын?
Алқаптарда ақ боран ақияды,
Арбасармыз екеуміз бақи, әлі ...
Құтырғанда бұл заман,
Тым байсалды,
Талдықұдық болды да
Тал бесігің,
Өміріңнің сен аштың мәнді есігін.
Шұнақ құла ат – бастауы жігіттіктің,
Хош бол енді, Қызылағаш,
Аймағым,
Жегізіп ең ырыздықтың қаймағын.
Қала бердің насырыңды төктің де,
Дархан дала!
Топырағың құнарлы,
Тудың не бір тұлпарлар мен қыранды:
Қазақстан, қайта жаңғыр!
«Жігіт, – деп те айтады, – тасы өрлеген»,
Сөзі шығар
Бұ жұрттың дәсерлеген.
Кермек дәмін татқанмен қу тірліктің,
Жүзіңді әжім басқан,
Кәрілік жеткені ме?
Сенде ғой қазына асқан,
Бұл өмір өтпелі ме?
Тесік-тесік жүрегім, тентіредім,
Көшіп-қонған қаңбақтай еркін едім.
Еркімді алды
Үкімін кесті-дағы,
Дала мамық, сана мамық,
Мамық күн,
Аяз келді көзіме өрнек салып тым.
Қаңтар туды,
Қалғандай бір аз ғұмырым шілделік,
Жастық өтті.
Қалай өтті?
Білмедік!
Ардадаймын ...
Қайғы, мұңды тел емген,
Итшілікке, «кісілікке» кенелгем,
Біздің буын бейбастақтау,
Меңдейді мұң, жаныма салып кірбің,
Қасаң тірлік қажыттың, жалықтырдың.
Бақыт екен әкемнің тірі кезі,
Мендей болып өмірде тарықты кім?
Тымырсық түн тарылтады тынысты,
Еңсем түсіп, екі иінім құнысты.
Көкейімде иманды үміт бар еді,
Бәрі ұрланды,
Қарашада қалқиған жаппадайын,
Үмітімді адасқақ қақпалаймын.
Ер үстіне мінгенмен,
Бере алмаспын,
Жер айналды күні үшін
Жаратқанның жанарын,
Ішті өзі үшін маскүнем қойнындағы
Арағын.
Шыдай ма кіл құсаға шамасы адам?
Ит аттап кетеді екен аласадан.
Тағдырдың татып жүрмін татасын көп,
Тәлеймен қалай ғана таласа алам?
Барқадар таппай бақидан,
Әумесер болып әуліктім.
Қатыгез екем Батидан,
Бата алмай қалды
Кекжең етті тым ерғашты
Ыңыршақ,
Иесі ерттеп, қойға мінбек құрым сап.
Майқанынан жарылайын деп тұр-ау,
Түсімде де кеспіріңде мұң қалың,
Әлденені маған айтып, бұлдадың.
Әжіміңді жас ағады қуалай,
Суындай боп, көктемгі бір жылғаның.
Өмірде көп көкбеттігі көкбеттің,
Зұлымдықтар мәуе жайды, көктеп тым.
Бәрі соның ауанында, амалсыз,
Көрді дейсің қарсы тұрып, тектеп кім?
Көз аңғары зіл тартып,
Меңірейген ғалам тұр,
Тұяқкетті тұғырдай сенделеді адам құр.
... Бір кездері кеш батса
Қажытып, мезі етті ме сандырағым?
Ой кешіп, көз ілмей-ақ таңға ұрамын.
Әкемнен қалған ептеп бұл жалғанға,
Басталмақ басы менен, бар мұраның.
Жаудыраған жанарыңда
Абат мұң,
Жүрегімді жаныштадың, қанаттың.
Сөреліден сүйегімді көтеріп,
«Күн ызғарлы суық тым,
Майы қашқан қуықтың.
Қыз-қыз қайнар кезімді,
Әлдеқашан ұмыттым».
Өзіммен өзім отырып, күбірлегемін,
Сөзім сөзі емес – тірі неменің.
Қан жылайды екен жүрегің шарасыздықтан,
Көз жасым барып тамады біріңе менің.
Қанжілік боп қалжырадым...
Қасаңмын,
Шаң қапқаны жерге тимес шашамның.
Неткен сонша шетін едім,
Шым-шым батып барамын,
Шым-шым батып,
Тұншықтырды тереңге тылсым...
Бақыт.
-
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
- Элиас Канетти
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі