Поезда
Келеді ағып... жылдамдық еді қандай,
көкжиекке біз қазір соғылардай.
Терезеден айнала қарай-қарай,
талай қырды қалыппыз абайламай.
Жер үстінде қызыл төмпек құм қалды,
Талай шөптің қыршып кетті тамырын,
Археолог қырнап-жонып жылдарды,
Ғасырлардың аршып жатыр қабығын.
Ұлы бесін. Үмітті шақ.
Жазғы жаңбыр, өтпелі.
Түбіт мұртты жігітке ұқсап,
Толқығаны, не еткені,
Беймезгіл шақта ол қайтып келді,
Тағдырдан, әлде, жаңбырдан...
Жанының мұңын жолға айтып келді,
Жол қайтып келді абдырған.
Ұзатпады оны. Ұзамады үйден.
Үйі де әрі қашықтау.
...Бір жігіт болды-ау, сірә да сүйген,
Сол жігіт болды-ау жасықтау...
Сен бәрін де білесің, бәрін-бәрін,
Дауылдарын жүректің, жауындарын.
Қай көктемде құстардың кешіккенін,
Сонда менің жанымның ауырғанын.
Көңілім бүгін серпілді аз,
Азайды, бәлкім, күрсіну.
...Есілдің жазы – еркін жаз –
Еркелеп жүрген бір сұлу.
Бұрын, бұрын бір сөзді білуші едім,
Іштей ғана қайталап жүруші едім,
Кейін соны ұмыттым... неге ұмыттым,
Не біліп кеп, өмірден не біліппін?!
Мен – парасатсыз,
Бұл әлемде махаббат барына сендім,
Адамдардың арына сендім,
Әулиелердің жолына сендім,
Жұлдыздан жарық жеткенше,
Сағынып үлгердім сені,
Жанымнан тұрып кеткенше,
Сағынып үлгердім сені,
Саған, саған таңнан бұрын жетемін,
Тауда болсын, қырда болсын мекенің.
Терезеңді айқара ашып,
Жастыққа
Табыстым асау сезіммен,
Табыстым бүгін аптығып.
Жаңбырым жауып көзімнен
Жанымның көгін жапты бұлт.
Батар Күннің бал-бұл жақ оған бетінен
Сүйді де Түн, былай деді:
"Өтінем!
Ұлым менің! Қорықпа сен! Ажалмын!
Өтіріктен қорқып біздер,
Қақпамызды жауып алдық тас қылып.
Кірерге жер таппай Шындық!
Қалды сыртта, жанарына жас тұнып.
Деді Патша: "Дүниеге Әділдікті мен бердім!"
Деді Әділдік: "Дүниеге әлдеқашан келгенмін!
Батты сансыз күндерім, атты сансыз таңдарым,
Сенің дағы о, мырзам, әділ емес заңдарың!"
"Сен не деген икемсізсің, - деді
Жебе Сойылға,
- Ұша алмайсың, иілмейсің - ауырлық бар бойыңда,
Кел, жарысқа түс менімен, екпініңнен есіп от,
Мақтау және Даттау бір күн сөз кесіп,
Жас дарынмен оңашада кездесіп,
Сауал қойды: "Бүкпесіз сыр айтыңыз,
Қажет сізге екеуміздің қайсымыз?"
Оң жағасы өзеннің, көздің жасын бір сығып,
Деді: "Арғы жаға ғой - шын бақыттың тұрағы!"
Сол жағасы өзеннің қарс айырыла күрсініп,
Деді: "Арғы жаға ғой - жердің нағыз жұмағы!"
"Уа, ұлы Жер.
Сен не деген сараң ең?!
Үздігемін үзім нанға бола мен
Соңғы кезде ұйқыны да ұмыттым,
"Уа, жомарт Жер! - деді бірде Нарада,
- Ақылынан алжасты ғой бар адам.
Өздерінше шеттерінен бір керім,
Саған тіпті тигізеді тілдерін.
«Жылқыда жүйірік сен едің,
Адамда жүйірік мен едім»
Алашқа туған ұл едім,
Аллаға жалғыз құл едім.
Ақпанның аязды ызғары бетке ұрып,
Арландар ұлиды.
(ұлиды тектілік).
Ұйтқыйды ақ боран ашумен долданып,
Үйірлі жылқылар жосыған суатқа,
Моцарттың күйіндей дүбірі құлақта.
Қуырылып тұяққа, жұмыр бел бүгіліп,
Қара жер қаймығар тастары үгіліп.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі