Қарауыл төбе басындағы ой
Ақ шаң болып жота, қырым, белеңiм,
дауыл соғып,
лайланып тереңiм,
қауiп-қатер төнген кезде далама
Көрер мұны жан болса егер аңғарар
Көрер мұны жан болса егер аңғарар.
Аңғарар да өз-өзiнен таң қалар.
Көбейiп-ақ кетiптi ғой, апыр-ай,
Алматыда сауысқан мен қарғалар.
Шарасыздық
Тауқыметте жүрсеңдағы сен мейлi
маңдайыңа жазғаны осы көн дейдi.
Көре тұра көрмеген боп сонан соң
дүниенi кең дейдi ғой, кең дейдi.
Экологиялық апат
Жасыл емес, күлгiнбiз!
Ертеңдi ойлап зарықты үн.
Арасында жүрмiз бiз
қатер менен қауiптiң.
Қателіктен соң
Көңiлiмдi сенiмменен бiрлеген
аңдап жүру,
сақтығыңды бiлмеген –
өмiрiмнiң бұралаңды жолында –
Бөтен адам
Мынау адам –
бөтен адам, басқа адам.
Ел мен жерден өзiн бөлiп тастаған.
Бiр адамға ойын, сырын ашпаған
Зейнолла Қабдолов
Ұқсамайтын бiр күнiне бiр күнi,
есiне алып отыратын iлкiнi,
осы бiр жан үйiнде де, түзде де
сөз өсiрiп, сөз баптайды күн-түнi.
Ақындардың жарлары
Түспестен биiк өреден
аппақ боп тұрар арманы,
төзiмдiсiңдер не деген
ақындардың жарлары.
Қауіпті сезіну
Екiндi шақ.
Сөнген сәтi жарықтың.
Менi ой басты салмағындай табыттың.
Көрiп қалдым –
Қаладағы қалың тұман
Қалың тұман –
осы ма едi күз деген.
Мұндай күндi таба алмайды iздеген.
Қалың тұман.
Менiң ауа райым
Бұзылып тұр менiң ауа райым!
(Соны, бәлкiм, жөн көрдi ме құдайым)!
Бұлт астында қалды менiң күн, айым.
Жақсы болсын ендi соңы ылайым.
Қара суықта
Өшiрiп бiр алатындай жан отын
жүдеп-жадап қалған екен дала тым.
Қара суық итередi өңмеңнен
еттен өтiп сүйегiңдi шағатын.
Маңғыстау желін сағынғанда
Қараса көз талатын
сар даланың белдерi-ай.
Сол белдерден соғатын
Маңғыстауымның желдерi-ай!
Бір ауыл оқиғасы
Мұны еске алам, мұны еске алам күйiнiп,
жүрегiм мен көзiме қан құйылып;
балаларды қырқыстырып қоятын
бiр ауылдың үлкендерi жиылып.
Магнитті құйын күні жазылған өлең
Бiр әлемет болып тұр –
өлең жасық, бұйығы үн –
үйiрiлiп соғып тұр
магниттi құйыным.
Ойлар толғап терең менен әрiден
Ойлар толғап терең менен әрiден
несiне мен,
несiне мен желiгем.
Желiгемiн несiне мен жетiсiп.
Сені сағынғанда
Жүрмiн қазiр сенсiз мен азар мұнда!
Қызығым жоқ бұл өмiр-базардың да.
Жыласам да,
күлсем де,
Неткен ұлы жарасым!
Неткен ұлы жарасым! –
әлемнен сыр аулаған
мына бала, қарашы,
екеумiзден аумаған!
Қаладағы иесіз иттер
Тiршiлiктiң бұзылған ба жүйесi –
болмаушы ма ед ит дегеннiң киесi.
Тiршiлiктiң бұзылған ба жүйесi –
болмаушы ма ед ит дегеннiң иесi.
Сенімді ит трагедиясы
Қайта алмастан қалаға
қалсын дедi-ау қаңғырып,
бiреу бiр күн далаға
итiн кеттi қалдырып.
Азалы үйде болған оқиға туралы ой
Ажал-сұмның түсiп суық назары,
таусылды ғой тағы бiр жан базары...
Азаматсыз қалған ендi мынау үй
қайғы, мұңнан қара киген азалы.
Қатерлі сөз
Батырам деп түнекке
қанталаған қабарып,
жылдар бойы жүректе
жатты бiр сөз қадалып.
Аптап күні жазылған өлең
Аптап күн бұл –
бұрын-соңды көрмеген.
Жалын ұрар вулкан-сынды сөнбеген.
Жерге түсiп аспан мынау айналып,
Ақтабан шұбырынды
Ақтабан шұбырынды...
Кiм бiлер шығынымды?
Кiм жалғар айтыңдаршы,
үзiлген жұлынымды?
Шағын баллада
Есiме алсам сыздар жүрек жарасы!
Ауылға да қашық емес арасы
сонадайда жапа-жалғыз, көнелеу
жататұғын жас баланың моласы.
Тайпа трагедиясы
Табиғаттың сезiп әуен, жыр, үнiн
үйлестiрген соныменен ұғымын
бiр тайпа жұрт джунгли iшiнде
кешiп жатты жабайылау ғұмырын.
Бұрынғыдан терең тартып тереңiм
Бұрынғыдан терең тартып тереңiм,
бұрынғыдан жасыл тартып желегiм
кеттi әйтеуiр өзгеше боп,
басқа боп
Түсініксіз хал
Бiткен-сынды сүйенетiн тiрегiм,
қан-сөлi жоқ сұп-сұр болып реңiм
ойдан қажып,
жүйкем тозып қалжырап
2-ші топтағы мүгедек
Ол үшiн үлкен күш:
отыру жүрелеп,
кету де түрегеп.
Он тоғыз жастағы жап-жас қыз
Мұқағали қайтқанда
Келдi бүгiн ажал-сұмның кезегi.
Өрт боп жанды өлең, жырдың өзегi.
Ақпай қалды, ағып жатқан бұрқырап,
Жетiсудың тағы да бiр өзенi.
Пікірлер
-
9 а абаи
???? сандық -
Айдар
☝???? -
136-222
634-924 -
Ерназар
Өлең жаттауға жеңіл екен
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі