Құдайдың ұрғаны-ай!
«Ешкiнi апа,
Текенi жезде» дегiзген
Замандар болған.
Қоңыздай тоңқаңдап,
Көк түрiктер жазбалары,
Көк түрiктер әрiптерi –
Қандай айбатты едi,
Қандай қайратты едi.
Бiреулер – өлеңнiң –
Ұйқасын кiрпiштей қалап.
Сылағын қаймақтай жалап,
Мұнтаздай етiп,
Өлсең де – өзiңдi емес! –
Елiңдi ойлап
Күйiктен өлсең ғой.
Өлiп бара жатып та
Менiң осы жерiме
Ойсылқара бабамыз
Қасиетiн арттырып
Қара нарын шөктiрген;
Қарыс жер көрсетпей –
Тұмшалаған! –
Тұманның iшiнде қалсаң
Қалай адаспайсың?
Барым өртенiп жатқандай,
Жаным өртенiп жатқандай
Орман өртенiп жатыр.
Қараған сайын
Уа, құдiреттiң Құдiретi,
Көк тәңiрi,
Алдымен өзiңнен тiлеймiн.
Жерiме
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі