Сен жайлы соңғы өлең
Бәрі бітті...
Жылама, жыламаспын менде енді,
Мен келмеймін сол баққа, сен де сәулем келме енді.
Сұрқай күздің жөтелі үрледі ғой сезімді,
Осы бір күз...
Осы бір күз жанарымда қалып қалды,
Үйретеді мұңайғанды, жабыққанды.
Қоңыр, әжім алақаны сәлем беріп,
Осы бір күз мені көріп танып қалды...
Жалғыздық жамылған күз
Көшені кезеді ақ тұман
Ажалдың күпісін киініп.
Жапырақ құлайды сыбдырлап,
Самалмен үзілген күй іліп.
Жанымның мезгілі
Кеудеме кеп тұрақтады күз демде,
Жүрегімнен жапырақты үзгенде.
Ұшып кетсем мәңгі жазға... көктемге...
Ұшып кетсем өзімнен де... күзден де...
Шөлің қанбас толғандай ма шай шерге...
Шөлің қанбас толғандай ма шай шерге,
Құшақтай алмай созады қолын Ай жерге.
Мен өзіңді, мен өзімді жоғалттым,
Қай ғасырда? Қай заманда? Қай жерде?
Жылағың келген шығар...
Жылағың келген шығар...
Айнадан, көктен, жерден де,
Суреттерімді көргенде.
Жылағың келген шығар...
Балалық сезім
Адам болмас теңі жоқ,
Сен секілді теңі кетсе — емі жоқ.
«Достығымыз мәңгілікке» деп едің,
Сол достығым махаббат қой шегі жоқ.
Қар қызы...
Қара аспан жұлып-ап кеудесінен
Ақ жүректі, ақ отты төкті көктен.
Суық жүрек, суық көз ызғар келді,
Жанарыңда жылу бар өтті көктем.
Бұлт жамылған Ай
Қараушы едім жанарыңа баласынып,
Өтті бәрі түс келді ғой таң асырып.
Жапырағын сұрап жатыр тіленші күз,
Жүрегімді іздеп жүрмін аласұрып.
Таудағы сұлу
Арманға ұмтылып алдағы,
Кеземін тау мен тас, қыратты.
Ақыл мен жүрегім қосылған,
Арманым шың биік, тұрақты.
Беу, қалқам...
Беу, қалқам!
Бір өлең оқышы күз жайлы.
Күз жайлы, екеуміз, біз жайлы.
Сұр бақтан әуенің естілсе,
Бөрі жүрек Айға ұлиды
Көрдім сенім ақ жүзіңнен еркелеген,
Көрмей сезім бұрылдың-ау ерте менен.
Бекежанның оқ жанары садақ болып,
Қыз Жібектен айрылды ғой ер Төлеген.
Сағыныш сапары
Сағынамыз... мұңаямыз... күлеміз...
Күткен бізді міне қайғы, міне күз!
Кету үшін жұлдызға ма? Айға ма?
Бәріміз де автобусқа мінеміз...
Мен Нұржанмын...
Иә, Нұржанмын... мен Нұржанмын...
Нұржанмын...
Жаралдым ба, жұлдыз құйған нұрдан мың?
Нұрбек пенен Нұржан мүлдем бөлінбес,
Мен күткен көктем
Гүлім менің, жазым менің, көктемім!
Сеніменен мақтанады текті елің.
Қуантуға жабырқаған күздерді,
Көктем болып бұл өмірге кеп пе едің?
Қос Перизатым
Сағынамын, терезеге қараймын,
Астананың шығысында арай мұң.
Жан анашым, құшағыңдай кең емес,
Кеңістігі зәулім-зәулім сарайдың.
Жүр, қалқам, ауылға!
Себепшісі жүрегімде бір емнің,
Сені көрер сылтау бітпес білем мың.
Сен Алматы апортысың қып-қызыл,
Мен Меркінің арғымағы, күреңмін.
Көктемгі сағыныш
Салқын леп жұпары — сағыныш,
Сезімің еседі тоңдырып.
Қанатың шаршаса ұшудан,
Кеудеме аласың қондырып.
Сүйер едім...
Ғасыр қарап тұрар ем жанарыңа,
Сыздаса да жүректе жара мына.
Қарай алман, кеш, гүлім, сенсем дағы
Өңіріңе ақ моншақ тамарына.
Сенің сөздерің
Сен маған «ойламаймын, ұмытамын» дегенсің,
Сен маған «өзге жанды жылытамын» дегенсің.
Сен маған «сағынбаймын, жыламаймын» дегенсің,
Сен маған «мұң алдында құламаймын» дегенсің.
Сол баяғы...
Сол баяғы күз бағындай көңілім,
Сол баяғы қарапайым өмірім.
Мені іздеп телефонға үңілсең,
Сол баяғы өзгермеген нөмірім.
Сағындым...
Қош келдің көктем,
Қош келдің құстар,
Қош келдің!
Жапырақ бердің қайыңға мынау, дос бердің.
Жалғыз қаламын сені есіме алу үшін
Әдемі көздер, шұрайлы сөздер айласы бар,
Аңсаймын досты жүзінде нұр бар Айға сыңар.
Бақытты шақта қасымнан ылғи табылған,
Әй, бәтшағарлар, қайдасыңдар!?..
Мен ғашықпын өмірге
Сезімменен тұтатсам жыр, жақсам сыр,
Қия алмай тұр тас түнекке ақшам нұр.
Мына мені, бұл қаланы кірлеген,
Хәлін айтып жылап жатыр ақ жаңбыр.
Ақ көйлек киген Ай...
Белгілі ғой, белгілі жайым менің,
Жапыраққа үрлейді қайың демім.
Ақ жүзінен аппақ нұр шашыраған,
Аппақ көйлек киінген Айым менің.
Түсінікті еді бізге гүл тілі...
Түсінікті еді бізге гүл тілі,
Бақытты едік... иә... білем... күлкілі.
Жүрегіме, тереземе буланған...
Суретіңді өрнектеймін бұл түні.
Ренжіме, шеше
Қайтейін, шеше, қайтейін!
Белгілі сізге, белгілі күзге жай күйім.
Жанарың жаста, қабағың әжім, қатулы,
Өмірің анау, өмірім мынау, әй, қиын!
Сен сыйлаған түйме
Сүрем өмір қос мезгілде: күз бен қыс,
Сен жақта ғой көк аспанда жүзген құс.
Суық сүйген төсімдегі сұңқарым,
Қарлығаштың жұпары бар ізбен ұш.
Кірпігіңді күзетем
Жүрек түннен ішеді мұң, таусады,
Қабырғам жоқ...
Қабырғам да қаусады.
Пианино кірпігіңде ойнайды,
Өкпеліміз кеш оралған көктемге
Екеуміз де қол созамыз көктерге,
Мұңаямыз құстар ұшып өткенде.
Екеуміз де толған айға ғашықпыз,
Өкпеліміз кеш оралған көктемге.
Жаратқанның рұқсатынсыз түспес
Жаратқанның рұқсатынсыз түспес
әр жапырақтың тағдыры ерек...
Жапырағым-ай жанымыз түстес,
Айтып келдің бе тағы бір дерек;
Жан, көз, қар және жаңа жыл жауып тұр...
Жан, көз, қар және жаңа жыл жауып тұр...
Жауып тұр екі мың он тоғыз...
Келмеген көше және кетпеген...
Қар қимастығы қойныма тығылады кеп ауық бір...
Сені ойлау ғажап сезім мың түрлі
Сені ойлау ғажап сезім мың түрлі –
Сипағандай таңғы нұрдың білтесін,
Ауаға гүлдер еккендей түр-түрлі,
Сәби жамылғандай жылы көрпесін...
Жаз жанарындағы жас
Қалада: бұлыт исі, мұң исі.
Жаздың да алақаны сарғаяр
сүртем деп күздің жасын...
бұ несі,
Пікірлер
-
Диана
Өткен шаққа ессе -
Кіммін
Өте күшті маған ұнады -
Кіммін
Өте күшті өлең
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі