Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер

Көрдім!

Әлi бодан кезiмде –
Менiң жерiме –
Ғылыми-техникалық революция
Басып кiрдi.

Толық

Бізді билеп үйренгендерге

Сендер бiздi
Табанға сап илегенсiңдер.
Соған үйренгенсiңдер.
Сен ендi бiлiп ал! –

Толық

Күмәннің шыбыны

Жаным
Ашу мен ызаға
Қыжылға толып кеттi, –
Миымның iшiне

Толық

Өсекшіге

Бәрiн де естисiң.
Бәрiн де көресiң.
Естiп, көрмесең –
Өлесiң.

Толық

Інілеріме

Жақын күндердi бiтiрiп
Алыс күндерге кетiп барамын.
Сендердi сол күндерге
Ертiп барамын.

Толық

Мұхтар Шаханов алпысқа келді

Маңдайында – Желтоқсанның! –
Ұйып қалған қаны бар
Горбачевпен айқасқан,
Талай-талай әңгүдiк

Толық

Колбиннің кезінде

Брежнев алаңында
Ұл-қыздарымды
Қанжоса қып
Жығып салғаннан кейiн;

Толық

Құлаған жартас

Теңiз жағасында
Ғсырлар бойы тұрған
Жартас құлады.
Бұлттың астынан

Толық

Алыс-жұлыс дүние

Дүние алыс-жұлыс.
Досыңның өзi
Шатақ iздеп
Шадырайып шыға келедi, –

Толық

Мұң

Дүние жалғанның
Қаны қарайды.
(Қысылғаным-ай).
Күмән мен күдiктiң

Толық

Астамға

Жұрт жемегендi жеп,
Жұрт iшпегендi iшкендей;
Аллатағаланың
Кiндiгiнен

Толық

Не боп кеттi дүние?

Дүние алжасты.
Елдер мен елдер
Бiрiн бiрi
Тозақтың iшiне тығып

Толық

Шолпанға өтініш

Шолпан,
Бүкiл Қазақстанның
Арақ-шарабын
Жиып әкелшi.

Толық

Ұмытқан жоқсың ба?

Ұмытқан жоқсың ба?
Алдыңа гүл бiткендi –
Шам құсатып! –
Жағып қоятын едiм ғой.

Толық

Әурешілік

Ұмтылдым.
Жұлқындым.
Пайда таппадым.
Басқаша

Толық

Ай, дүние-ай

Ай, дүние-ай!
Кейде
Ақ көбiк қарға аунаған
Алтайы түлкiдей

Толық

Желді күнгі орман

Орман iшi – гуiлдеген! –
Сарынға толып кеттi.
Уiлдеген!
Ағынға толып кеттi.

Толық

Өлең жазып отырмын

Өлең жазып отырмын.
Қаламымды
Көкпеңбек көлдерге
Малып алып

Толық

Шүкір дейік

Шашылып
Шақшаңдай бермей
Жан-жағымызды бүтiндейiк.
Ашынып

Толық

Құрғақшылық

Шалқып ағатын өзендерiм
Тартыла-тартыла
Инедей болып қалды.
Оқалы шапандай

Толық

Әлеуметтік жаңылтпаш

Әшкерленгенiң
Әшкере болмайды.
Әшкерелеушi
Әшкере болады.

Толық

Ашу

Елiмнiң бойына
Алапат ашу кiрдi.
Шартылдап сiлкiнген
Жасын кiрдi.

Толық

Мен қазiр кіммін?

Мен қазiр
Қоғамның омырауынан
Үзiлiп түскен түймемiн.
Көзi сынған инемiн.

Толық

Қорқынышты түс

Қорқынышты түс көрдiм.
Тiршiлiк
Әлем-жәлем боп,
Терiс қарай

Толық

Ерегес

Айтпаймын!
Айтсам –
Дегенiмнен қайтпаймын.
Мейлi

Толық

Қайтейiн, қолымнан келмейдi

Қазағымның
Жүретiн жолының бәрiне
Айдың сәулесiн төсеп
Жарық етiп қояр ем;

Толық

Немерелерiме

Құлдыраңдаған
Құлыншақтарым-ай!
Желмен желбiреген
Тұлымшақтарым-ай!

Толық

Өлім

Астыңа
Сынған шыны төсеп,
Басыңа
Тас қойса да –Темірхан Медетбек

Толық

Обалы кімге?

Алма ағаштарымды
Көгертпей, көктей солдырып
Қырқып жатыр.
Құртып жатыр.

Толық

Жаны жомарт жан

Әттең қолыңда жоқ!
Әйтпесе,
Басыңа жақсылық
Үйiп-төгер едi.

Толық

Тіліме тиіскен тексізге

Өз тiлiңдi өзiң
Бiлмегенiң үшiн
Жерге
Кiрiп кетудiң орнына,

Толық

Қайран қазы-билерім

Бiреулер атқақтап кеп
Оларды
Тоқтатпақ болған.
Сол кезде билерiм

Толық

Жағымпаз

Сөзбенен! –
Айдың сәулесiнен
Ақ шатыр тiгiп бередi.
Өзендердi бұрып әкеп –

Толық

Опынғанда

Менi бiр досым
Соқыр тиынға баламай
Сатып кеттi.
Сонысы

Толық

Әлсіздік

Әл жоқ,
Бойымдағы –
Тастарды жаңғақтай шағатын! –
Күш, қуатым

Толық

Ерір

Жаныма мұз дәуірі орнады,
Басыма бақыт құсы қонбады.
Айналдым тұтқынына түнектің,
Жүрек бүгін қасіретін толғады.

Толық

Құдайдың ұрғаны-ай!

«Ешкiнi апа,
Текенi жезде» дегiзген
Замандар болған.
Қоңыздай тоңқаңдап,

Толық

Молшылық жыры

Тоғайларым – аспаннан! –
Жерге қонған
Бұлт секiлдi.
Шалшығымның өзi

Толық

Ауырған кезде

Отқа тастағандай
Денем күйiп барады.
Байлап қойғандай
Аяқ-қолдарым

Толық

Әріптері де қару-жарақтай

Көк түрiктер жазбалары,
Көк түрiктер әрiптерi –
Қандай айбатты едi,
Қандай қайратты едi.

Толық

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер