Аты асқақ Астанам
үн сайын көркеюде Астанамыз, Жыл санап көбеюде баспанамыз. Ерлікпен аты мәшһүр қазақ болсақ, Қалайша басқалардан жасқанамыз.
Толықүн сайын көркеюде Астанамыз, Жыл санап көбеюде баспанамыз. Ерлікпен аты мәшһүр қазақ болсақ, Қалайша басқалардан жасқанамыз.
ТолықТұңғышым деп елжіредің, езілдің, Білімге жол ашатының сезіндің. Қадамыңа нұры жауып алланың, Тілашары құтты болсын Сезімнің!
ТолықҚарынға Дарын жолықты, Күнәсін айтпақ болыпты. Бұған бір тоқтау салмаса, Құртар деп елді қорықты.
ТолықӘнұраным жігерімді жаниды, Қазақ елін бүкіл әлем таниды. Гүлдендірді, түрлендірді жерімді, Елін сүйген азаматтар жаны игі.
Күн сайын көркеюде Астанамыз, Жыл санап көбеюде баспанамыз. Ерлікпен аты мәшһүр қазақ болсақ, Қалайша басқалардан жасқанамыз.
ТолықӨзім сүйіп таңдадым Асланды, Сүйген жаным отбасын асырады. Сапар шегіп кеткенде отағасы, Арайың тез көргенше асығады.
ТолықӨкінбеймін десем де, шындық басқа,
Жазып қойған атыңды түнгі аспанға.
Жап-жарық боп жанып тұр сол бір есім,
Ұмытқым кеп, алыстап жүз қашсам да.
Сасықкөлге бара жаттым таңғы самал,
Көңілімде сыр тұнған, көзімде арман.
Мағжан туған мекенге жетсем дедім,
Жыр лебімен тербеліп тұрған далам.
Бұйырмаса қайтесің бағыңа адам?!.
Бір пендедей мына мен де сағына алам.
Мені ойла деп жарығым ренжи көрме,
Сені ойламаған күнімнің бәрі қараң.
Кірпіктен кіршіксіз жас қимай таңды,
Жаралы жүрек емес едік тым қараңғы.
Менде сендей бақытсыз ғұмыр кешем,
Кешірімге қол созып тұр ма, мәңгі?
Бөпе болған қандай жақсы?
Бәрі жақсы көреді.
Көтереді кезекпенен,
Ең дәмдіні береді.
Жыласаң да сүйкімдісің,
Еркелейсің, шулайсың.
Сәл өскен соң ақыл кіріп,
Үлкендерді тыңдайсың.
Біз Сіз әкелген исламды кірлетіп алдық,
Санамызды дүниеге билетіп алдық.
Жетпіс үш түрлі топтарға бөлініп кетіп,
Шын мақсатымызды негізгі ұмытып қалдық.
Махаббат жайлы бір қызық жайды естідім,
Жаратқан бізді қызғанады екен өзгеден.
Ессіз сүйсеңіз Алладан асып біреуді,
Сынайды екен ажыратып сол бір пендеден.
Алтын жапырақ
ағаштан ұшып түсті де,
Қызыл бояудан азырақ жағып үстіне.
Қол ұстасып ап,
Айнала кетті дөңгелей.
Жапырақтарменен танго билемек үйіріле!
Қазақ енелерінің ұғымында:
Келін байының миын жемеуі керек,
"Ақша бер" демеуі керек.
Базарға өзі бара беруі керек.
бір жақсылық күтіп тұр кешке мені,
сол жақсылық неліктен кеш келеді?
көктен керім ғажайып күтудемін
жүрмесем де қатырып ештеңені.
Әр әйел өзінше әдемі,
Құпия оның жан әлемі.
"Стандарт" - ақымақтың талабы,
Қуыршақ жасайтын пендені.
Бір жігіттің болыпты,
Сұрықсыздау әйелі.
Даусы да жаман шаңқылдап,
Үнемдеп әрбір тиынды,
Әйелдің ақын болғаны азап екен ғой?
Жыр қысса жаза алмай төгіп,
Мазақ етеді ой.
Бітпейтін тіршілік қамы жүндей түткенде,
Алаулаған жүрек оты сөнбейді,
Жүрек тағы ақылыңа көнбейді.
Құдіретті қасиет бар адамда,
Өлім сәті келмейінше өлмейді.
Сағындым сені, сағынбау сені мүмкін бе,
Сағынышымды жазып қалу еркімде,
Бірге өткен сәттерді еске алып отырсам,
Көңілге қуаныш, көзге жас келмей ме?
Әй, өмір қайда зымырап барасың?!
Уақыт өте мені өзіңе аласың,
Өмірімде жетістікке жете алмасам да,
“Өз кінәң ғой!” деп, қолыңды сілтей саласың!
Кеш келгенде алыстарды армандаймын,
Сол үшін мен ұйқымды алаңдаймын,
Арман әлемінде мақсат болған құпия,
Тілектерді тек түн келгенде тапқандаймын.
Жатырмын ақшамнан кейін тапшанда,
Жәймен еседі беттен жел ғана,
Аспан көктен түнек болғанда,
Жарқырады жұлдыздар аспанда.
Өтсең де ең бақытты кезден сан мейлі,
Ол шақты түрлі ойлар басып кез кермейді.
Өткенді ешқашан да сағынбаңдар адамдар
Бәрі-бір ештеңе де артқа қайтып келмейді...
Сен кетті деп бұл өмір,
Өмір-өзен,
Тоқтатпайды ағасын!
Өтеді күн, тек сенсіз,
Өтеді түн, тек сенсіз!
Тіріңде неге үлгердің?
Кеше ғана бала ең,
Әр ісің есейсең де балаша,
Кімге ғибрат бола алдың?
Адамдардың санатында қалатындай,
Адамдар сені ғибрат тұтатындай,
Мына өмірде түген деген болыпты,
Бұл өмірге түген пайда қосыпты,
Дейтіндей ей, қарағым не істедің?
Өмір-өзен
Жылғасы оның қысқа жол,
Сынақтар сарқылмайтын,
Қиын-қыстау тұрақ ол!
Түзу жүріп, тура бассаң апарады жұмаққа,
Сөзге биік, ісің жақсы иман жанды пенде бол!
Көбелек сондай сүйкімді,
Әр көрген адам сүйсінді,
Кіп-кішкентай түрлі-түсті ол жәндік,
Ыстағысы кеп әр адамың ұмтылды.
Құрт болғанда ешкім оны менсінбеді,
Тек құстар оны азық қылғысы келді,
Әлем танығысы келген бала ғана бір қарап,
Одан басқа оған ешкім көңіл бөлмеді!
"Өмір ма бұл?" деп құртың жылады,
"Бір дәу қарап, енді біреуі азық қылады!"
Жаманнан, жақсылыққа ұмтылды,
Жібекке оралып бәленбай уақыт ол жатты!
Күнге-күн қосылып, айлар өтті,
Бала ғана оны қарай ұзақ күтті.
Тазалыққа құстардың қарны ашты,
Уақыты келгенде жібектен қиналып шықты.
Бізді заман емес, адамдар өзгертеді,
Солай-солай заманға дақ келтіреді,
Бірімізге-біріміз жау болып,
Өмірді солай босына өткізеді!
Түбінде бәрі-бір жаман іс жарып шығады,
Ұрлық ісі өзіне де керек емес болып қалады,
Жасырын жасап-ап неге өзін сынға алады?
Жарып шыққанымен ол қоймай, махшарда сауал болады,
Қасыңды аш, қабағыңа қар жаумай,
Ғайбат айтпа сауабыңнан айырылмай,
Өзіңді ұлы ұстар мінезді қой,
Тәкәппарланып жұмағыңнан айырылмай!
Білмей жатып білем деме ешқашан,
Әйтпесе өтірікпен күнә аласың әрқашан,
Пысық болам деп, артықпенен арам жеп,
Сұрау болат! Өзіңді алдауды тоқтатасың сен қашан?
Ешкім сені бауырындай көрмейді
Ешкім тыңдап, көңіл бұра бермейді,
Еңбекпенен көтермесең өзіңді,
Бет айналып, қолын бір-ақ сілтейді!
Жуас болсаң, басқа шығып өрлейді,
Өзіңді ойласаң, тас жүрекке теңейді,
Жамандайды, көралмайды иттей қып
Ешкім саған жақсылығын бермейді!
Құрметтемей, ешкім арттан ермейді,
Бетке басып, сөзбен көміп жерлейді,
Жақсылығың артта қалады жасаған,
Содан сені ешкім жақсы демейді.
Қателессең қайта саған сенбейді,
Өз қайғыңды, өзің ұстап жең дейді
Сені қарғап, жаман көрген адамдар
Жәй әншейін қадіріңді білмейді.
Уақыт зулап өту де,
Менің уақытым келуде,
Шаруаларым көп еді,
Неге үлгердім өмір де?
Армандарым көп еді,
Мақсат болып келеді,
Сол мақсаттың жолында,
Жасым енді он жеті!
Арманым, менің арманым,
Ақиқат қашан боласың?
Өмір деген қас-қағым,
Бәлкім елеусіз қаласың?!
Талай жоба жасадым,
Талай ойды құрадым,
Күні бойы бір өзім,
Жақсы өмірді қаладым!
Он сегізім қоштастың ба, кеттің бе?
Он сегіз де жетеріме жеттім бе?
Бал бөбектей бала кезбен қоштасып,
Кәртейген де өкінбестей еттім бе?
Көз жүгіртіп өте шықсам өткенге,
Бала шағым зу жүгіріп өткен бе?
Ойды қырды қайта-қайта аралап,
Қандай бақыт күтер екен өскен де ?
Он сегіз жас бұл ешқашан оралмас,
Он сегіздей көңіл кетпес жоғалмас.
Қоштасуда қиын болар, себебі,
Жүз жасасаң он сегіздей бола алмас!
Қалайша осы күнге дейін бәрін байқамадым,
Заман емес, адамдар құртқандығын,
Алайда адамдағы жылулықты мен аңсадым,
Аңғармаппын жүректегі шоқ, қара тасқа айналғанын!
Қайта жақсаң, жанама екен ей, шырақтық?
Итте болса мейірім беріп қарап бақтық,
Түбінде саған жау боп, маған шапты,
Қадірін білмеген неткен жаман ех, жарықтық!
Сол үшін де жүрегің қарайды ма?
Мейірім іздеп жүрегің жылайды ма?
Бес күндік мына өмірге зорға келген,
Көңілді, Иманды, Адамгершілікті болу тым қиын ба?
Жаман болса өзіне, өзің үшін жауап бер,
Осы сөзім жүрегің де болсын шер,
Бұл өмірде жақсылыққа сауапсыз, Жамандыққа қалмайды жауапсыз!
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі