Сүйе білсең...
Сүйе білсең,
Сүйсіндіре білер ем.
Сен жымисаң,
Балаша мәз күлер ем.
Заты сұйық болған соң,
Су мәңгіге қата ма?
Адамдікі болған соң
Сыр ашылмай жата ма!
Жарқылдаған жан нұрыңды
Жабықпастай көрген ем.
Тыймай төгіп жаңбырыңды
Жабырқадың сен неден?
Тепсініп кеп, поэзия,
Есігіңді ашпадың.
Осқырынып, өлеңіне
Крест қойып басқанын.
Аяздан жылы үйге кіргендей
Жылы еді жымиып қарауың.
Жасырын жан сырын білгендей,
Ұққандай жүректің қалауын.
Тілеймін дүлей дауылды,
Демеймін жаным ауырды.
Сонымен қуғым келеді
Күндерді бастан жауынды.
Сәбидей таза көңілді,
Шуақты ғана сүйесін.
Бұлт көрсең бұзып өңіңді.
Қабағыңды түйесің.
Жүрегімнің төріне егіп,
Өсіріп ем бір нәзік гүл.
Саған ғана қидым сеніп,
Сақта, өзімдей ұғына біл.
Қақпа алдында, жасыл терек түбінде,
Жан тербеген толқу бар бір түрінде.
Қос жанары кезіп Талғар шыңдарын,
Отыр сұлу жаздың айлы түнінде.
Жалғыз сөз айттың,
Лүп етті менің жүрегім,
Жалт қарауыммен
Қайта бір айт деп тіледім.
Бұл күндері өзін болдың аңсарым,
Сұлу көктем, қадірмені баршаның!
Ойхой дүние, оралып бір тазартып,
Кетер ме едің көңілімнің бар шаңын.
Алдыңа адалдықпен жайған жанын,
Үйренген ірікпей айтып ойға алғанын
Келіп тұр зиярат етіп қазақ қызы,
О, Пушкин, сыйынатын пайғамбарым!
Бал сәби тәрізді бір жөргектегі,
Жасымнан ән мен өлең тербеп мені,
Көгершін көңіл соның қанатында
Арманға бастап алыс келмеп пе еді!
Күніндей жаудыраған астананың,
Тәтті бір қылығыңдай жас баланың,
Еркелеп оралды өлең елемей-ақ
Өзгенің маған деген қас-қабағын.
Жасымнан жақсы көріп сүйдім әнді,
Атырдым әнге бөлеп талай таңды.
Асқақ үн, әдемі ән құшағында
Күн күліп ұясына талай барды.
Қызық ойын, қимас сарай...
Логонда қалды не, керек!
Қара қолдан кіп-кішкентай
Енді әке жүру қайда жетелеп...
Орал тауы іргесінде
Автоматты кезей ұстап,
Тұғырынан маңғаз қарап,
Тұр жауынгер қыранға ұқсап.
Тұншықтырған тамұқ өңір...
Үф деген жел де жоқ,
Мұнда құстар ұша алмайды аспандап.
Жат өлкеге қарғыс атып, сор кезген.
Кең тыныстап, көк аспанның төсімен
Ұшып жеттік, достар, әрбір қиырдан.
Көк құрыштан, Лайнер бізді тездетіп,
Қауыштыру үшін дерсің құйылған.
Сөз маржанын төктім тізіп,
Құлағыңды салмадың сен.
Тереңнен сыр айттым сүзіп,
Қаперіңе алмадың сен.
Мөлдір аспан.
Таудан ескен самал жел
Құшағында
манаурайды жасыл бел. Шынында қар —
Сатбай
КереметНазрке
Сен күшті мақал мәтел шығарасызМақсат
КереметАкыл
Керемет оленАмина
Бұл Bilim all парақшасы өте күшті