Қарағанды кеніштері
Құландар жортқан құба жон едің кешегі,
Маңдайының соры бес елі.
Сүйікті ұлдарың сен дескен,
Сүйекке түскен таңба деп,
Құландар жортқан құба жон едің кешегі,
Маңдайының соры бес елі.
Сүйікті ұлдарың сен дескен,
Сүйекке түскен таңба деп,
Уызын емген анамның,
Сырларын түйген даламның,
Асылын терген бабамның,
Туған ел, сүйген балаңмын,
Бала ғашық ежелден, дана ғашық,
Далаға асық, досым-ау, далаға асық.
Құпиясын өзіңе қалады ашып,
Ақ селеумен кетсең ғой араласып.
Е-е, достым, елес пе еді ол, ертек пе еді,
Еске алсаң еспе көңіл елтед тегі;
доп қуып кететінбіз, асық атып,
үй-үйдің тентектері.
Сен ұялшақ қыз едің, Мен ұяңдау ұл едім.
Сен деп соғып жүрегім, Сел боп тасып жүр едім.
Сен алманың гүлі едің, Мен қайыңның бүрі едім.
Жанымда боп бір бақта, Жайнауыңды тіледім.
Сүйем сені! Арым таза, сөзім шын,
Көңілімнің Көкшетауы өзіңсің!
Асылынан алқа таққан көріктің,
Бақытымның Бурабайы деп ұқтым.
Көктем мен көк мұз айқасып,
Көмекке Көкек жеткенде;
Көксоқта болар кәрі қыс,
Көндіге алмай от демге;
Үлпілдеген үкілі қоғалары,
Үзілдіріп көк айдын, көгал әні;
Көктем сайын келетін керуенімен,
Көкшетауға көп үйрек көкалалы.
Ғашықтар! Қудай жүзіп жүресің де,
Ойнайсың су шашысып, күлесің де;
Сендердей: Айна да қыз «гүл» есімді,
Жұмбақтас – жампоз жігіт, білесің бе?!
Айдыны асау, айбынды қандай көл еді,
Ақынның талай арналған әйбат өлеңі;
Айнашым менің, Арқаның кенже бөбегі,
Ажырап қалған аспанның әлде бөлегі?!
Толқытып толқындарың торғын жайған,
Айнакөл, ажарыңа болдым қайран.
Суреті жүрген көптен жүрегімде,
Япырмау, бұл бейнеңді көрдім қайдан?!
Армысың, ардагер жер, ардақты шың,
Сен сері – сымбаттысың, салмақтысың;
Рахатқа батырасың келген жанды,
Сіміртіп самал – саумал, шәрбат – шырын.
Япырмау, неткен ғажап өңір едің,
Тапқандай саған келіп көңіл емін.
Тотыдай тоғай жапқан төңірегің,
Толайым дүниенің төрі ме едің?!
Көкшетауым, Көкше деген ат қандай!
Көрген адам қалмас, сірә, шаттанбай;
Сексен көлі сексен ауыл секілді,
Тарқамас той төрінде өтіп жатқандай.
Алтын нұр аймалап алапты,
Шапағат сәулесін таратты.
Шығыстан шырайлы күн шығып,
Таң атты, таң атты, таң атты!
Жолаушым, орақ кезінде,
Арқаға келсең аралап;
Шалқыған ұқсап теңізге,
Шалықтап жатар бар алап.
Ырыс елі, бұл ауыл, тоқтық елі,
Тыныштық қой – мұндағы көп тілегі.
Туыссырап бір үйге келсең де сен,
Күллі ауыл мейманымыз деп біледі.
Арманға жетем бе деп жалықпасам,
Балдырған сырларымды халыққа ашам:
Балаң жыр болашаққа шашуым деп, –
«Ақырын жүріп, мен де, анық басам!..»
Мәңгі тірі ұлы Абайы қазақтың,
Жыр жүрегі ұлы ақыным, кемеңгерім.
Ой қосып, жүрек қозғар өлеңдерін,
Қара сөздің қаламы Абай ата.
Тарихы бұрмаланған қазағымның,
Тартыпты ұрпақтары азабын мың.
Адам ата, ауа ана қазақ болған,
Қазақ болған тегі де Хазарыңның
Тарихы бұрмаланған қазағымның,
Тартыпты ұрпақтары азабын мың.
Адам ата, ауа ана қазақ болған,
Қазақ болған тегі де Хазарыңның.
Таң сарғайып атқанда,
Елең, алаң шақтарда
Будақ, будақ шаң шығып,
Жалғыз атты жолаушы,
Ауылға қарай көсілді,
Сүйем Сізді!
Өмір бойы, күн сайын...
Тас төбемнен төнесіз де тұрасыз,
Шұбатылған көлеңкедей түн сайын.
Көкжиектің көз жетпейтін шегіне,
Ұшты-күйлі сіңіп кеткен бәрі де.
Ғайып болар күнім келер менің де,
Мына әлемнен мәңгіге.
Күн өлмейді біз екеуміз өлсек те,
Бақыт құсы адасып кеп қонса-шы?
Күнсіз мұңның болатынын көрсек те,
Бұлтсыз күннің туар шағы болса-шы?
Ұсталып қалған қаша алмай,
Киіктің көзі сындымын.
Запыраннан да, балдан да,
Босаған шөлмек сындымын.
Алдымнан шықты кіл бөтен,
Осы бір жолмен күнде өтем...
Құйғыта қашып барады,
Қу жаны үшін бір бөкен.
«Жұлдыз» деген ауылда тұрамын...
Шаң басқан жолдар жолдасым.
Қаладан қиян жырақта тұрамын,
Даламен туыс болғасын.
Гүлдің түсі қып-қызыл,
Күннің түсі қып-қызыл,
Ерініңнің іш-сырты,
Тілдің түсі қып-қызыл.
Намазына да үлгеріп,
Күйеуіне де үлгеріп,
Жасырын барып жолығар,
Ғашығына да үлгеріп...
Жасыл жапырақ,
Сырласпаппыз біз көптен,
Қоғам мынау қалды адасып ізеттен,
Адам қалмай, сене алатын бір сәт те,
Әлдеқайда жеңіл мына қоғамды,
Мас адамның көзіменен қараған.
Бәрі ішкен, мен де ішем,
Жалаңды,
«Сүйесің бе?» - дейсің Сен,
Құрбан болғанымды көргің кеп,
Сүйе алмағанымды кешірсең,
Сүйе алар ма едім? Елжіреп...
- Жарасбекова Айжан
- Айжан Жарасбекова
- Айжан Жарасбекова
- Айжан Жарасбекова
Барлық авторлар