Келін тағы кеудеден шер тулатты
Келін тағы кеудеден шер тулатты,
Есер тұрмыс билеген еркін қатты.
Ері кеткен ертемен тауға шығып,
Тал бесікте бөлеулі кемпір жатты.
Айтылмаған аужар
Жайлау үсті,
Жалқы қос қоңыр біздің,
Қоңыр қоста жайнаған өмір қызғын.
Берекелі ақ дәмі апамыздың,
Ертегі елім, сен ие бай талғамға
Ертегі елім, сен ие бай талғамға,
Шежіреңді хақым жоқ айта алмауға.
Дала қоңыр,
Осыдан сәл ертерек,
Жырлағанға жетпей қалар бір өмір
Жырлағанға жетпей қалар бір өмір,
Аңыз жайлап алған жұртты қонысын.
Перілерге мекен болған бұл өңір,
Біздің елде бақсылар көп сол үшін.
Бебеулетіп сағыныш домбырасын
Бебеулетіп сағыныш домбырасын,
Бейнесі жоқ бір ғұмыр болдыратын.
Қайнар бастау басына кешке таман,
Ат суарып келеді сол бір ақын.
Төгіліп түсіп сарғыш айдан бұрым
Төгіліп түсіп сарғыш айдан бұрым,
Сиқырланып ағады Қайнар бүгін.
Ей, менің елжіреген ақ жүрегім,
Ей, менің мөлдіреген қайран жырым.
Ақырғы жүздесу
Жүрек қаным деп білген жырды нағыз,
Сұңғыламыз...
Қалдырған мың бір аңыз.
Кілең жампоз жиналған керім кеште,
Көршіміздің бір есегі болды
Көршіміздің бір есегі болды,
Жаңғырып тұрар тау іші.
Жеңгелерімнің өсегі болды,
Ұзынқұлақтың дауысы.
Сұр қаншық
Тартуы екен әкеме бір кісінің,
(Ит сыйламау жолдасқа білгіш ұғым).
Достықтары не болды бейхабармын,
Қаншық ит болды, есейіп сұр күшігім.
Мұзқаракөк
Ақбозүйге жинап кілең жастарды,
Керім жайлау,
Керемет кеш басталды.
Тарттық солай өңшең сері бозбала,
Әжемнің жыры
Алқам да, салқам таулардың,
Аржағы дейтін шұрайлы.
Жүзінен тылсым саулар мұң,
Тау көрмей кеткен сыңайлы.
Кетпеді мұнар...
Кетпеді мұнар...
Көгі мұң,
Сол жылы біздің ауылдан.
Қызға аумай тұрып көңілім,
Айтпайтын ашып-жарып елге сырын
Айтпайтын ашып-жарып елге сырын,
Аташым жаны тылсым...
Шерлі есілім.
Тойтық қара жорға атын астындағы,
Жаныма іңкәр пері қыздай ай тамақ
Жаныма іңкәр пері қыздай ай тамақ,
Өлең – тағдыр,
Тағдыр бірақ сайқал-ақ.
Жазбен қыстай өрнектедік ғұмырды,
Көктем маған қыста келген
Көктем маған қыста келген,
Жазға тағы жүзім жат.
Жырларымды құсқа берген,
Күбірлейді күз ұрлап.
Аспанмен ағатын бұлағым
Таңғы үш...
Тағы да ояумын,
Жиренше көңілім шер қуған.
Ғарыштан түсетін аяулым,
Мен өлгелі туылдым
Мен өлгелі туылдым,
Туылу үшін деп сен өлдің.
Айта алмай аузым буылды,
Құдіретін сезгелі өлеңнің.
Ескі сүрлеу
Ескі сүрлеу,
Есірік жол кешегі,
Ессіз дәруіш қайтқан мүлде меселі.
Түні бойы пенде сүйгіш перілер,
Бозінген мұңлы сыбызғының жетім сазындай
Бозінген мұңлы сыбызғының жетім сазындай,
Күймелі көште түймелі қыздың назындай,
Қаймағы қалың Қайнардың сұлу жазындай,
Бір өлең қалды,
Тоқташы желікпе жел құйын
Тоқташы желікпе жел құйын,
Тынышымды кетірген қай зарлы ән?!
Айта алмай жанымның шер күйін,
Келемін гүл кешіп...
Әкеге алғыс (Қыздарын қатты еркелететін әкелерге)
Әке, сізді, жақсы көрем..
Мен үшін сіз ғажапсыз!
Мен туғалы еркелетіп,
Барын берген жомартсыз!
Өткен күндер, айлы түндер
Келген еді биіктен бақыт ұша,
Сезбей қалды жүректе жанып тұра.
Кенеттен ұшып кетті сол биікте,
Сол сәт тұрады жаныма жегідей тиіпте.
Бұл заман өткендерден өзгерек
Бұл заман өткендерден өзгерек
Өзгергенін енді көзде көреді
Бақсы, балгер, білгіштердің заманы
Көпті көрген қартты жолықтыру сирек
Отар – Тағдыр
Ауру ақпан,
Хал-жағдайы сәл, бірақ...
Жыр оқыса жаңылмайды тіркестен.
Қарғалардың қарқылында қар жылап,
Ақбастаудың тұмасындай шымырлап
Ақбастаудың тұмасындай шымырлап,
Тамырымнан қайнап шығып мың ырғақ.
Жыр оқыдым жапырақтың тілінде,
Қоңыр түннің құлағына сыбырлап.
Мың бір түн деген отына мұңлы
Мың бір түн деген отына мұңлы,
Өртеген сұлу өлеңім.
Бала күнімде оқығанымды,
Көзіммен көріп келемін.
Бір уыс құм...
Бір уыс құм...
Алақаным тесіліп,
Түйіршіктер қалды жылап сусыған.
Ақымақпын өзімді өзім кешіріп,
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
- Освальд Шпенглер
Барлық авторлар